Yohan Blake

Po zdobyciu medalu mistrzostw Jamajki w gronie kadetów w roku 2005 wystartował na mistrzostwach świata juniorów młodszych – w Marrakeszu zajął siódmą lokatę w biegu na 100 metrów oraz odpadł w eliminacjach sztafety szwedzkiej (9. miejsce w eliminacjach, Jamajczykom do awansu brakowało 0,06 sekundy)^[10]. W kolejnym sezonie zdobywał medale na dwóch imprezach międzynarodowych – stawał na podium Carifta Games w Les Abymes oraz zdobył dwa medale (złoto w sztafecie i brąz indywidualnie) na rozegranych w Pekinie mistrzostwach świata juniorów^[11].

7 kwietnia 2007 w Providenciales z wynikiem 10,11 ustanowił nowy rekord Jamajki juniorów w biegu na 100 metrów^[1]. Trzy miesiące później zdobył srebrny medal mistrzostw panamerykańskich juniorów przegrywając w São Paulo z Kestonem Bledmanem z Trynidadu i Tobago^[12].

W roku 2008 wywalczył awans do reprezentacji Jamajki na mistrzostwa świata juniorów, które odbywały się w Polsce^[13]. W czasie zawodów w Bydgoszczy Jamajczyk zajął czwartą lokatę w biegu na 100 metrów^[14] oraz zdobył wraz z Oshanem Baileyem, Dexterem Lee oraz Nickelem Ashmededem srebrny medal w biegu sztafetowym 4 × 100 metrów^[15].

Testy antydopingowe przeprowadzone podczas mistrzostw Jamajki, 28 czerwca 2009, wykazały obecność niedozwolonych środków. W związku z tym anulowano rezultaty Blake’a z mistrzostw kraju oraz kilku jego późniejszych startów, ostatecznie nałożono na niego karę tylko 3 miesięcznej dyskwalifikacji na skutek pomyłki, gdyż jak później się okazało wspomagacz jaki u niego wykryto nie był na liście zakazanych substancji przez WADA (14 września – 13 grudnia 2009)^[16][17][18].

W sezonie 2010 wygrał na początku mityng w Spanish Town uzyskując na nim wynik 10,20 w biegu na 100 metrów. 12 czerwca w Nowym Jorku przebiegł 100 metrów w 9,91 (przy zbyt silnym wietrze)^[19]. Przy regulaminowych warunkach 8 lipca w Lozannie i 16 lipca w Paryżu ponownie pokonał 100 metrów w czasie poniżej 10 sekund^[20][21]. 22 lipca na mityngu Herculis 2010 w Monako pierwszy raz w karierze przebiegł 200 metrów w czasie poniżej 20 sekund uzyskując rezultat 19,85^[22].

W pierwszym starcie w sezonie podczas mityngu Jamaica International Invitational 2011 w Kingston (7 maja) wygrał bieg na 100 metrów w czasie 9,80 – rezultat ten uzyskał jednak przy zbyt sprzyjającym wietrze, którego siła przekraczała 2,0 m/s^[23]. Ponad miesiąc później w czasie mistrzostw Jamajki zajął drugie miejsce z czasem 10,09 drugie miejsce^[6]. W półfinale mistrzostw świata, 28 sierpnia, jako jedyny ze startujących uzyskał wynik poniżej 10 sekund^[24]. W finale rywalizacji sprinterów, która miała miejsce tego samego dnia, zdobył złoty medal po tym jak faworyt konkurencji Usain Bolt popełnił falstart – Blake ponownie był jednym zawodnikiem, który uzyskał wynik poniżej 10 sekund oraz został drugim w historii jamajskiej lekkoatletyki mistrzem globu w biegu na 100 metrów^[25][26][27]. Ostatniego dnia mistrzostw Blake oraz jego koledzy z reprezentacji Nesta Carter, Michael Frater i Usain Bolt ustanowili nowy rekord świata w biegu rozstawnym 4 × 100 metrów wynikiem 37,04. Po mistrzostwach w Korei Południowej wygrał dwa biegi na 100 metrów uzyskując dwukrotnie wynik 9,82 podczas mityngów w Zurychu (8 września)^[28] i Berlinie (11 września)^[29]. 16 września podczas memoriału Van Damme w Brukseli przebiegł dystans 200 metrów w czasie 19,26 – to drugi najlepszy wynik w historii światowej lekkoatletyki^[30]. Reakcja startowa Jamajczyka wynosiła 0,269 sekundy, przy lepszym wyjściu z bloków mógłby on ustanowić rekord świata w tej konkurencji^[30].

W pierwszym występie w sezonie 2012, na mityngu w Kingston 11 lutego, Blake ustanowił nowy rekord życiowy w biegu na 400 metrów – 46,49^[31]. Na dystansie 200 metrów zainaugurował sezon 5 maja na mityngu Jamaica International Invitational 2012 uzyskując czas 19,81^[32]. Podczas igrzysk olimpijskich w Londynie zdobył srebrne medale w biegu na 100 metrów, czasem 9,75 wyrównując swój rekord życiowy^[33], oraz w biegu na 200 metrów^[34]. Sztafeta Jamajki z Blakiem w składzie ostatniego dnia igrzysk w Londynie czasem 36,84 ustanowiła rekord świata w biegu rozstawnym 4 × 100 metrów^[35]. Podczas mitingu w Lozannie osiągnął rezultat 9,69, który jest drugim wynikiem w historii na tym dystansie.

Z powodu kontuzji nie wziął udziału w mistrzostwach świata w Moskwie, gdzie miał bronić złotego medalu w biegu na 100 metrów^[36][37].

Blake rozpoczął sezon od startu w Manchesterze podczas Great City Games, gdzie ustanowił swój rekord życiowy z czasem 14,71 na nietypowym dystansie 150 metrów co jest piątym wynikiem w historii tego typu biegów. Wystąpił także podczas World Relays w Nassau, gdzie z Blakiem na ostatniej zmianie Jamajka ustanowiła rekord świata w Sztafecie 4 × 200 metrów z czasem 1:18,63. Podczas mityngu Diamentowej Ligi w Glasgow wystartował na dystansie 100 metrów gdzie stawiany był w roli faworyta, lecz po przebiegnięciu połowy dystansu wyraźnie zwolnił i runął na ziemię nie kończąc tym samym biegu, bieżnie opuścił na wózku z pomocą lekarzy i fizjoterapeutów. Po wykonaniu wnikliwych badań okazało się, że zerwał on ścięgno udowe które oderwało się od kości i koniecznie będzie przeprowadzenie operacji, tym samym zakończył nie tylko sezon 2014, lecz także pogrzebało to szansę na występ w Mistrzostwach Świata w Pekinie 2015^[38][39][40].

Blake wrócił na Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro, dotarł w nich do finału biegu na 100m w którym zajął 4 miejsce z czasem 9.93, kilka dni później zdobył złoto w sztafecie 4x100m na czele z Usainem Boltem^[41].