Szkic kariery
Zawodnik klubu w Raleigh, w Karolinie Północnej. Jesienią 2000 rozpoczął treningi na uniwersytecie Tennessee, początkowo jako obiecujący płotkarz na dystansie 110 m. Po dwóch latach należał już do czołówki sprinterów USA w biegu płaskim, a w 2004 na letnich igrzyskach olimpijskich w Atenach zdobył złoty medal w biegu na 100 m, w czasie 9,85 sekundy, pokonując Francisa Obikwelu z Portugalii i obrońcę tytułu, swojego rodaka Maurice’a Greene’a. Zdobył także brązowy medal w biegu na 200 m i srebrny w sztafecie 4 x 100 m.
Na mistrzostwach świata w Helsinkach w 2005 zdobył dwa złote medale w biegu na 100 m i 200 m, powtarzając wyczyn Maurice’a Greene’a z mistrzostw świata w Sewilli przed sześcioma laty, z kolei powtórzonego przez Tysona Gaya na następnych mistrzostwach świata w Osace w 2007.
Podczas mityngu Super Grand Prix w Dosze 12 maja 2006 w Katarze wynikiem 9,77 wyrównał rekord świata w biegu na 100 m, osiągnięty przez Jamajczyka Asafy Powella w Atenach w dniu 14 czerwca 2005 roku. Początkowo myślano, że Gatlin pobił rekord (9.76), ale ku wielkiemu zdziwieniu lekkoatlety po pięciu dniach IAAF anulowało rekord.
Zwycięzca łącznej punktacji Diamentowej Ligi 2013 w biegu na 100 metrów[1].
Doping i 4-letnie zawieszenie
22 kwietnia 2006 roku Gatlin został przyłapany na dopingu (wysoki poziom testosteronu). Groziła mu dożywotnia dyskwalifikacja, jako że jest to jego drugi przypadek dopingu, ale ostatecznie Amerykańska Agencja Antydopingowa (USADA) ogłosiła 22 sierpnia 2006, że został zdyskwalifikowany na 8 lat. Lżejsza kara była mitygowana jego współpracą z agencją, jak i czynnikami mitygującymi przy pierwszym przypadku dopingu, kiedy to wykryto w nim zabronioną substancję, którą podobno zażył w lekarstwie na ADHD (zespół nadpobudliwości psychoruchowej).
Jego rekord świata w biegu na 100 m został unieważniony. IAAF rozważało też anulowanie jego tytułów z sezonów 2004-2005.
Ostatecznie dostał 4 lata dyskwalifikacji. Powrócił w sezonie 2010.
Wyniki
| Rok | Zawody | Miejsce | Konkurencja | Wynik | Pozycja |
| 2003 | Halowe mistrzostwa świata | Birmingham | Bieg na 60 m | 6,46 |  |
| 2003 | Światowy Finał IAAF | Monako | Bieg na 100 m | 10,12 | 4. |
| 2004 | Igrzyska olimpijskie | Ateny | Bieg na 100 m | 9,85 |  |
| Bieg na 200 m | 20,03 |  |
| 2005 | Mistrzostwa świata | Helsinki | Bieg na 100 m | 9,88 |  |
| Bieg na 200 m | 20,04 |  |
| 2005 | Światowy Finał IAAF | Monako | Bieg na 200 m | 20,25 | 4. |
| 2011 | Mistrzostwa świata | Daegu | Bieg na 100 m | Półfinał | 13. |
| Sztafeta 4 × 100 m | |
| 2012 | Halowe mistrzostwa świata | Stambuł | Bieg na 60 m | 6,46 |  |
| 2012 | Igrzyska olimpijskie | Londyn | Bieg na 100 m | 9,79 |  |
| Sztafeta 4 × 100 m | 37,04 |  |
| 2013 | Mistrzostwa świata | Moskwa | Bieg na 100 m | 9,85 |  |
| Sztafeta 4 × 100 m | 37,66 |  |
| 2015 | IAAF World Relays | Nassau | Sztafeta 4 × 100 m | 37,38 |  |
| Sztafeta 4 × 200 m | |
| 2015 | Mistrzostwa świata | Pekin | Bieg na 100 m | 9,80 |  |
| Bieg na 200 m | 19,74 |  |
| Sztafeta 4 × 100 m | |
| 2016 | Igrzyska olimpijskie | Rio de Janeiro | Bieg na 100 m | 9,89 |  |
| Bieg na 200 m | Półfinał | 9. |
| Sztafeta 4 × 100 m | |
| 2017 | IAAF World Relays | Nassau | Sztafeta 4 × 100 m | 38,43 |  |
| 2017 | Mistrzostwa świata | Londyn | Bieg na 100 m | 9,92 |  |
| Sztafeta 4 × 100 m | 37,52 |  |
| 2019 | Mistrzostwa świata | Doha | Bieg na 100 m | 9,89 |  |
| Sztafeta 4 × 100 m | 37,10 |  |
Linki zewnętrzne
- 1983: Stany Zjednoczone (King, Gault, Smith, Lewis)
- 1987: Stany Zjednoczone (McRae, McNeill, Glance, Lewis)
- 1991: Stany Zjednoczone (Cason, Burrell, Mitchell, Lewis)
- 1993: Stany Zjednoczone (Drummond, Cason, Mitchell, Burrell)
- 1995: Kanada (Bailey, Esmie, Gilbert, Surin)
- 1997: Kanada (Esmie, Gilbert, Surin, Bailey)
- 1999: Stany Zjednoczone (Drummond, Montgomery, Lewis, Greene)
- 2001: Południowa Afryka (Nagel, du Plessis, Newton, Quinn)
- 2003: Stany Zjednoczone (Capel, Williams, Patton, Johnson)
- 2005: Francja (Doucouré, Pognon, De Lépine, Dovy)
- 2007: Stany Zjednoczone (Patton, Spearmon, Gay, Dixon)
- 2009: Jamajka (Mullings, Frater, Bolt, Powell)
- 2011: Jamajka (Carter, Frater, Y. Blake, Bolt)
- 2013: Jamajka (Carter, Bailey-Cole, Ashmeade, Bolt)
- 2015: Jamajka (Carter, Powell, Ashmeade, Bolt)
- 2017: Wielka Brytania (Ujah, Gemili, Talbot, Mitchell-Blake)
- 2019: Stany Zjednoczone (Coleman, Gatlin, Rodgers, Lyles)
- 2022: Kanada (Brown, J. Blake, Rodney, De Grasse)
- 2023: Stany Zjednoczone (Coleman, Kerley, Carnes, Lyles)
|

1876–1878 New York Athletic Club |
- 1876: McIvor
- 1877: Wilmer
- 1878: Saportas
|
|---|
1879–1888 NAAAA |
- 1879: Value
- 1880: Myers
- 1881: Myers
- 1882: Waldron
- 1883: Waldron
- 1884: Ford[A]
- 1885: Ford[A]
- 1886: Ford[A]
- 1887: Sherrill
- 1888: Westing[B]
|
|---|
1888–1979 Amateur Athletic Union |
|
|---|
1980–1992 The Athletics Congress |
|
|---|
od 1993 Mistrzostwa USA |
|
|---|

- 1 2 3 Zwycięzca został wyłoniony po run-off
- 1 2 W 1888 odbyły się mistrzostwa NAAAA i AAU
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 Oznacza lata, w których mistrzostwa były również eliminacjami do igrzysk olimpijskich, w innych latach były to odrębne imprezy
- 1 2 3 Najlepszy Amerykanin w biegu finałowym, w mistrzostwach AAU występowały też inne kraje
Do 1927 oraz w latach 1929–1931, rozgrywano biegi na 100 jadrów (91,44 metra), nr – nie rozegrano
1876–1878 New York Athletic Club |
- 1876: nie rozegrano
- 1877: Merritt
- 1878: Willmer
|
|---|
1879–1888 NAAAA |
- 1879: Myers
- 1880: Myers
- 1881: Myers
- 1882: Brooks
- 1883: Brooks
- 1884: Brooks
- 1885: Ford
- 1886: Ford
- 1887: Westing
- 1888: Westing[A]
|
|---|
1888–1979 Amateur Athletic Union |
|
|---|
1980–1992 The Athletics Congress |
|
|---|
od 1993 Mistrzostwa USA |
|
|---|

- 1 2 W 1888 odbyły się mistrzostwa NAAAA i AAU
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Oznacza lata, w których mistrzostwa były również eliminacjami do igrzysk olimpijskich, w innych latach były to odrębne imprezy
- 1 2 3 4 Najlepszy Amerykanin w biegu finałowym, w mistrzostwach AAU występowały też inne kraje
, nr – nie rozegrano
- 1 2 Nie rozegrano
- 1 2 Najlepszy Amerykanin w biegu finałowym, w mistrzostwach występują też zawodnicy z innych krajów
W latach 1906–1986, bieg rozgrywano na dystansie 60 jadrów (54,864 metra) z wyjątkiem lat 1933–1939 (60 metrów) i 1913–1915 (75 metrów). W latach 1987–1990 bieg rozgrywano na dystansie 55 metrów.
Identyfikatory zewnętrzne: