Ben Johnson (lekkoatleta)

Johnson urodził się w miejscowości Falmouth na północnym wybrzeżu Jamajki. Gdy Ben miał 15 lat, jego rodzina wyemigrowała do Kanady i osiedliła się w miejscowości Scarborough w prowincji Ontario.

W Scarborough Johnson spotkał się z trenerem Charliem Francisem i dołączył do klubu sportowego przy York University. Pierwszym międzynarodowym sukcesem dla młodego sprintera było wywalczenie dwóch srebrnych medali – w biegu na 100 metrów oraz sztafecie 4 × 100 metrów – podczas igrzysk Wspólnoty Narodów w Brisbane w roku 1982^[2]. Rok później nie udało mu się powtórzyć sukcesów z Australii i podczas mistrzostw świata odpadł w półfinale biegu na 100 metrów uzyskując czas 10,44 s. Kanadyjska sztafeta 4 × 100 metrówz Joihnsonem w składzie odpadła w eliminacjach^[3].

Podczas rozgrywanych w Los Angeles igrzysk olimpijskich sprinter sięgnął po brązowy medal w biegu na 100 metrów oraz wraz z kolegami z reprezentacji Kanady – Tonym Sharpe’em, Desaiem Williamsem oraz Sterlingiem Hindsem – w sztafecie 4 × 100 metrów. 22 sierpnia 1984 roku w Zurychu Johnson dwukrotnie bił rekord Kanady na setkę osiągając ostatecznie wynik 10,12^[4].

W roku 1985 po siedmiu kolejnych pojedynkach Kanadyjczykowi udało się ostatecznie pokonać Carla Lewisa z USA. Po roku, 21 sierpnia, w Zurychu ponownie poprawił rekord Kanady pokonując dystans 100 metrów w czasie 10,11^[4]. Podczas zawodów pucharu świata 4 października czwarty raz w karierze ustanowił nowy rekord kraju w biegu na 100 metrów osiągając wynik 10,00^[4].

15 stycznia 1986 roku podczas halowych zawodów w japońskiej Osace ustanowił halowy rekord świata w biegu na 60 metrów czasem 6,50^[5]. Trzy medale przyniosły Johnsonowi kolejne igrzyska Wspólnoty Narodów. W Edynburgu Kanadyjczyk był najszybszy w biegu na 100 metrów pokonując Linforda Chrisitie oraz w sztafecie 4 × 100 metrów. Brązowy medal przyniósł mu bieg na 200 metrów^[2]. 7 lipca w Moskwie podczas igrzysk dobrej woli^[6] jako pierwszy Kanadyjczyk uzyskał w biegu na 100 metrów czas poniżej 10 sekund: 9,95^[4].

Podczas lekkoatletycznych mistrzostw świata w Rzymie (1987) Johnson okazał się najlepszy w biegu na 100 m i zyskał światową sławę. Swoją obecność w światowej czołówce potwierdził rekordem świata – 9,83.

Po rzymskim czempionacie Johnson stał się gwiazdą. Po pobiciu rekordu świata jego miesięczne przychody wynosiły około 480 000 dolarów. Sprinter otrzymał szereg nagród, a przez dziennikarzy został wybrany sportowcem roku 1987. Kanadyjczyk zajął także pierwsze miejsce w plebiscycie prestiżowego czasopisma Track & Field News Track & Field Athlete of the Year^[7].