Usain Bolt

Usain Bolt

Usain Bolt (2016)
Data i miejsce urodzenia	21 sierpnia 1986 Sherwood Content
Wzrost	195 cm[1]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Jamajka Igrzyska olimpijskie złoto Pekin 2008 bieg na 100 m złoto Pekin 2008 bieg na 200 m złoto Londyn 2012 bieg na 100 m złoto Londyn 2012 bieg na 200 m złoto Londyn 2012 sztafeta 4 × 100 m złoto Rio de Janeiro 2016 bieg na 100 m złoto Rio de Janeiro 2016 bieg na 200 m złoto Rio de Janeiro 2016 sztafeta 4 × 100 m Mistrzostwa świata złoto Berlin 2009 bieg na 100 m złoto Berlin 2009 bieg na 200 m złoto Berlin 2009 sztafeta 4 × 100 m złoto Daegu 2011 bieg na 200 m złoto Daegu 2011 sztafeta 4 × 100 m złoto Moskwa 2013 bieg na 100 m złoto Moskwa 2013 bieg na 200 m złoto Moskwa 2013 sztafeta 4 × 100 m złoto Pekin 2015 bieg na 100 m złoto Pekin 2015 bieg na 200 m złoto Pekin 2015 sztafeta 4 × 100 m srebro Osaka 2007 bieg na 200 m srebro Osaka 2007 sztafeta 4 × 100 m brąz Londyn 2017 bieg na 100 m IAAF World Relays srebro Nassau 2015 sztafeta 4 × 100 m
Odznaczenia

Usain St. Leo Bolt (ur. 21 sierpnia 1986 w Sherwood Content, Trelawny) – jamajski lekkoatleta, sprinter, ośmiokrotny mistrz olimpijski z Pekinu, Londynu oraz Rio de Janeiro, jedenastokrotny mistrz, dwukrotny wicemistrz oraz brązowy medalista mistrzostw świata. Aktualny rekordzista świata w sprincie na dystansie 100 i 200 m (rekord pobił na Mistrzostwach Świata w Lekkoatletyce w 2009 roku, które odbyły się w Berlinie). Mierzy 195 cm wzrostu, waży około 94 kg^[1]. Dzięki swoim osiągnięciom i dominacji w rywalizacji sprinterskiej jest powszechnie uważany za najlepszego sprintera w historii^{[2][3][4][5][6][7][8]}. Jest nazywany Błyskawica^[9].

Po raz pierwszy w karierze na igrzyskach olimpijskich wystąpił w Atenach (2004), wówczas odpadł w eliminacjach biegu na 200 m^[10].

16 sierpnia 2008 podczas letnich igrzysk olimpijskich w Pekinie ustanowił nowy rekord świata w biegu na 100 m (9,69 s), poprawiając swój dotychczasowy najlepszy rezultat (9,72 s). W biegu tym, rozegranym w bezwietrznych warunkach, niezagrożony ze strony przeciwników (drugiego na mecie Richarda Thompsona pokonał o 0,20 s), zwolnił na ostatnich kilkunastu metrach i podniósł w geście zwycięstwa ręce.

Cztery dni później zdobył drugie olimpijskie złoto. W finałowym biegu na 200 m pobił rekord Michaela Johnsona o 0,02 s, osiągając czas 19,30 s z przeciwnym wiatrem – 0,9 m/s oraz czasem reakcji startowej 0,182 s, pokonując tym samym Shawna Crawforda o 0,66 s i Waltera Dixa o 0,68 s. Churandy Martina oraz Wallace Spearmon zostali w tym biegu zdyskwalifikowani.

Trzeci złoty medal olimpijski zdobył w sztafecie 4 × 100 m. Drużyna Jamajki w składzie Michael Frater, Nesta Carter, Usain Bolt, Asafa Powell ustanowiła nowy rekord świata – 37,10 s. W styczniu 2017 roku MKOl poinformował o dyskwalifikacji sztafety jamajskiej, ponieważ po ponownym przeanalizowaniu próbek Carter uzyskał pozytywny wynik kontroli antydopingowej^[11].

Podczas mityngu Golden League w Brukseli 5 września 2008 uzyskał w deszczowych warunkach najlepszy w historii biegu na 100 m mężczyzn wynik pod wiatr: 9,77 s przy -1,3 m/s. Tym samym w 2008 roku przebiegł dystans 100 m poniżej 10 sekund aż 10-krotnie, a 200 m poniżej 20 sekund 6-krotnie.

16 sierpnia 2009 na mistrzostwach świata w Berlinie, w czasie reakcji startowej 0,146, poprawił rekord świata w biegu na 100 m na 9,58 s. W tym biegu na najszybszym odcinku 60–80 m pobiegł z prędkością 44,72 km/h.

20 sierpnia 2009 został mistrzem świata w biegu na 200 m. Bolt przebiegł ten dystans w czasie 19,19 s, bijąc własny rekord świata o 0,11 s. Pierwsze 100 m dystansu pokonał w czasie 9,92 s (0–50 m w 5,6 s; 50–100 m w 4,32 s), czyli o 0,20 s szybciej od najszybszego biegu Michaela Johnsona, natomiast drugie 100 m pokonał w czasie 9,27 s (100–150 m w 4,52 s; 150–200 m w 4,75 s) czyli o 0,07 s wolniej. Reakcja startowa w tym biegu wyniosła 0,133 s.

W 2010 roku Bolt odmówił udziału w zawodach w Londynie ze względu na niekorzystne regulacje podatkowe, które pozbawiłyby go większości honorarium^[12][13].

Po pierwszym od dwóch lat przegranym biegu (z Amerykaninen Tysonem Gayem na mityngu w Sztokholmie) Bolt ogłosił przedwczesne zakończenie sezonu z powodu kontuzji pleców^[14].

W 2011 roku na mistrzostwach świata w Daegu, Bolt został zdyskwalifikowany w biegu na 100 m za falstart. Było to równoznaczne z utratą tytułu Mistrza Świata (tytuł ten zdobył jego rodak – Yohan Blake). W biegu na 200 m zdobył złoty medal, z wynikiem 19,40 s. Dwa dni później zdobył złoty medal w sztafecie 4 × 100 m, a reprezentacja Jamajki pobiła rekord świata wynikiem 37,04 s.

W sezonie 2014 Bolt z powodu kontuzji^[15] wystąpił jedynie w trzech zawodach: razem z kolegami z reprezentacji zdobył złoto w sztafecie 4 x 100 metrów na igrzyskach Wspólnoty Narodów^[16], zwyciężył w biegu na 100 metrów rozegranym na Copacabanie^[17] oraz triumfował na tym samym dystansie podczas rozegranego w Warszawie memoriału Kamili Skolimowskiej^[18].

Pięciokrotny (2008, 2009, 2011, 2012 i 2013) laureat plebiscytu na lekkoatletę roku – IAAF World Athlete of the Year^{[19][20][21][22]}.

W Londynie poprawił o 0,06 s rekord olimpijski w biegu na 100 m na 9,63 s.

Zwycięzca łącznej punktacji Diamentowej Ligi 2012 w biegu na 100 metrów^[23].

We wrześniu 2013 ogłosił, że planuje zakończyć karierę po igrzyskach w 2016^[24][25]. Jednakże później, w lipcu 2017 zdecydował, że jego ostatnimi zawodami będą Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce 2017 w Londynie^[26][27]. Postanowił zrezygnować z bronienia tytułu w biegu na 200 metrów. Ostatecznie wywalczył brąz na 100 m, natomiast z powodu skurczu mięśnia udowego nie ukończył sztafety 4x100 metrów. Po tych startach potwierdził, że definitywnie skończył karierę.

W lipcu 2018 zgłosił się na sześciotygodniowe testy do australijskiego A-ligowego klubu piłkarskiego Central Coast Mariners^[28]. W drużynie zagrał w 12 spotkaniach, zdobył 3 bramki i zaliczył 2 asysty, po czym wycofał się z dalszej gry.

• 2008 Order of Distinction (Jamajka)
• 2009 Członek Orderu Jamajki

• Usain Bolt w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2014-04-13].
• Oficjalna strona Usaina Bolta (ang.) [dostęp 12 listopada 2011].
• Wyniki olimpijskie zawodnika w serwisie Sports-Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-08)]. (ang.) [dostęp 12 listopada 2011].
• Usain Bolt, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2015-06-19]  (ang.).