Tramwaje w Edynburgu

Tramwaje w Edynburgu

tramwaj
Logo
Tabor - tramwaj CAF
Państwo	Wielka Brytania
Lokalizacja	Edynburg
Operator	Edinburgh Trams Ltd.
Liczba linii	1
Lata funkcjonowania	1871–1956 od 2014
Roczna liczba pasażerów	5 600 000[1]
Infrastruktura
Mapa z zaznaczonymi przystankami
Długość sieci	14 km
Rozstaw szyn	1435 mm
Liczba stacji	16
Tabor
Liczba pojazdów	27
Strona internetowa

Tramwaje w Edynburgu – system komunikacji tramwajowej działający w Edynburgu, stolicy Szkocji, w latach 1871–1956^[2], uruchomiony ponownie w 2014^[3]

Początkowo po trasach poruszały się tramwaje konne, które uruchomiono w 1871, następnie pojawiły się wozy napędzane linami (od 1888), a w 1905 wprowadzono tramwaje elektryczne. Wagony, podobnie jak autobusy, były piętrowe. Zachowane wagony tego typu można obejrzeć w Muzeum Transportu w Glasgow. W 1922 podjęto decyzję o likwidacji tramwajów linowych i zastąpieniem ich przez tramwaje elektryczne. Ostatnie linie tramwajów linowych zlikwidowano w czerwcu 1923.

Tramwaje wycofano z tras 16 listopada 1956, lecz w 2007 roku po zakończonym przetargu rozpoczęło się przedsięwzięcie przywrócenia tramwajów Edynburgowi.

Po wyborach lokalnych w 2007 zwycięska partia SNP zastopowała realizację projektu^[4]. Spotkało się to jednak z dużą krytyką mediów i społeczeństwa. Po ponownym przeanalizowaniu nowe władze zezwoliły na kontynuację budowy^[5]. Uruchomienie pierwszej linii planowane było w lipcu 2011, jednak wystąpiły opóźnienia w realizacji projektu. Ostatecznie sieć ponownie uruchomiono 31 maja 2014. Koszt inwestycji wyniósł 776 milionów funtów - o 309 milionów więcej, niż pierwotnie zakładano^[6]. Pierwotnie pierwsza linia miała mieć 18,2 km długości, 22 przystanki i kończyć się w porcie, lecz skrócono ją do 14 km, 15^[a] przystanków, a swój koniec ma w ścisłym centrum Edynburga. Wspomniane niedociągnięcia wraz z innymi zaniedbaniami spotkały się z krytyką^[7][8][9].

Dla budowanego systemu zostało zakupionych za 40 mln funtów szterlingów 27 tramwajów CAF. Składy zostały wyprodukowane w mieście Beasain w Hiszpanii. Każdy tramwaj jest dwukierunkowy, dwustronny, całkowicie niskopodłogowy oraz siedmioczłonowy o długości 42,8 m i 2,65 m szerokości. W tramwaju jest 78 miejsc siedzących, 255 stojących i 2 miejsca na wózki inwalidzkie^[10]. Pojazdy wyposażone są w monitoring wizyjny.

Pierwszy tramwaj przekazano władzom miasta 27 kwietnia 2010. Z powodu opóźnień przy budowie linii i zajezdni tramwaje testowano w niemieckim mieście Wildenrath^[11]

Obecnie jedyna linia ma 16 przystanków:

Zdjęcie	Nazwa	Przesiadki
	York Palace
	St Andrew Square	Lothian Buses Edinburgh Bus Station Edynburg Waverley
	Princes Street
	West End - Princes Street
	Haymarket	Lothian Buses Edynburg Haymarket Scottish Citylink
	Murrayfield Stadium
	Balgreen
	Saughton
	Bankhead
	Edinburgh Park Station	Edynburg Park
	Edinburgh Park Central
	Gyle Centre
	Edinburgh Gateway[b]	Edynburg Gateway
	Gogarburn
	Ingliston Park & Ride	Lothian Buses
	Edinburgh Airport	Edinburgh Airport

W związku ze wzrastająca liczbą pasażerów ratusz miejski zaczął rozważać istniejące już wcześniej plany rozbudowy sieci tramwajowej. Rozpatrywano przedłużenie linii w dół Leith Walk z ewentualnym przedłużeniem do centrum handlowego Ocean Terminali i dzielnicy Newhaven, gdzie pierwotnie miała kończyć się linia^[12]. W listopadzie 2015 roku rada miasta zgodziła się na rozwinięcie linii do Newhaven.^[13]. Przedsiębiorstwo autobusowe Lothian Buses stwierdziło, że może dofinansować projekt 20 milionami funtów^[14]. Partia SNP, wcześniej przeciwna powiększeniu sieci tramwajowej, przed wyborami do rady miasta w maju 2017 również zadeklarowała poparcie dla planu rozbudowy jeśli projekt będzie właściwie zarządzany i będą w nim uczestniczyć małe, niezależne firmy^[15]. Obecnie rozwinięcie sieci tramwajów znajduje się w strategii rozwoju miasta na lata 2018-2030^[16].