Trokiszcze

Trokiszcze
Тракішча
Трокище
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

ostrowiecki

Sielsowiet

Ryteń

Populacja
 liczba ludności


0
(2019)

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Trokiszcze”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Trokiszcze”
Położenie na mapie Polski w 1939 r.
Mapa konturowa Polski w 1939 r., u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Trokiszcze”
Ziemia54°52′40″N 25°50′37″E/54,877778 25,843611

Trokiszcze (biał. Тракішча, Trakiszcza; ros. Трокище, Trokiszcze) – chutor na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie ostrowieckim, w sielsowiecie Ryteń, w pobliżu granicy z Litwą.

Historia

W czasach zaborów zaścianek w gminie Kiemieliszki, w powiecie święciańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1905 roku należał do Czepułkowskiego, liczył 15 mieszkańców, 60 dziesięcin[1].

W dwudziestoleciu międzywojennym zaścianek leżący w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie święciańskim, w gminie Kiemieliszki[2].

W 1931 w 3 domach zamieszkiwało 17 osób[3].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Kiemieliszkach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Święcianach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Kiemieliszkach[4].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Uwagi

  1. do 20 stycznia 1926 w Ziemi Wileńskiej

Przypisy

  1. Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 276
  2. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej.. T. I. Województwo wileńskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1938.
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 47.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1747.

Bibliografia