U-13 (1935)

U-13
	Historia
Stocznia	Deutsche Werke AG, Kilonia
Położenie stępki	20 czerwca 1935
Wodowanie	9 listopada 1935
	Kriegsmarine
Wejście do służby	30 listopada 1935
Zatonął	31 maja 1940
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	na powierzchni 279 t; w zanurzeniu 328 t; całkowita 414 t
Długość	42,7 m
Szerokość	4 m
	Napęd
	na powierzchni, dwa silniki wysokoprężne; w zanurzeniu, dwa silniki elektryczne
Prędkość	na powierzchni 13 w.; w zanurzeniu 7 w.
	Uzbrojenie
	3 wyrzutnie torped, 1 działko 20 mm
Załoga	25

U-13 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu II B z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1935 roku. Wybrani dowódcy^[1]: Oblt. Hans-Gerrit von Stockhausen, Oblt. Wolfgang Lüth.

Historia

Okręt wchodził w skład 1. Flotylli U-Bootów. Odbył dziesięć patroli bojowych, podczas których (także za pomocą min) zatopił 9 jednostek przeciwnika o łącznej pojemności 28 056 BRT i uszkodził dalsze trzy (26 218 BRT).

U-13 został zatopiony 31 maja 1940 roku przez brytyjski slup HMS „Weston” na południowy wschód od Lowestoft; cała załoga przeżyła. Grupa abordażowa zdobyła wałki szyfrujące Enigmy i rozkazy operacyjne, w tym ten, który zakazywał ratowania rozbitków ze statków zatopionych wokół Wysp Brytyjskich. Rozkazy wykorzystano jako dowód w procesie norymberskim Karla Dönitza.

Przypisy

↑ Uwzględniono odznaczonych Krzyżem Rycerskim.

Bibliografia

Clay Blair: Hitlera wojna U-Bootów [T. 1], Myśliwi 1939-1942. Warszawa: Magnum, 1998. ISBN 83-85852-26-3.
U-13. www.uboat.net. [dostęp 2008-10-23]. (ang.).
U-12 Typ IIB. www.ubootwaffe.pl. [dostęp 2012-02-26]. (pol.).

[1] Uwzględniono odznaczonych Krzyżem Rycerskim.

[1]