Viridiana

Viridiana

Gatunek	dramat obyczajowy
Rok produkcji	1961
Data premiery	17 maja 1961 1963 (Polska)
Kraj produkcji	Hiszpania Meksyk
Język	hiszpański
Czas trwania	90 min
Reżyseria	Luis Buñuel
Scenariusz	Julio Alejandro Luis Buñuel
Główne role	Silvia Pinal Francisco Rabal Fernando Rey Margarita Lozano
Muzyka	Ludwig van Beethoven
Zdjęcia	José F. Aguayo
Scenografia	Francisco Canet
Montaż	Pedro del Rey
Produkcja	Gustavo Alatriste
Wytwórnia	Unión Industrial Cinematográfica Producciones Gustavo Alatriste Films 59
Dystrybucja	Films Sans Frontières
Nagrody
1961: Złota Palma na 14. MFF w Cannes

Viridiana – hiszpańsko-meksykański dramat obyczajowy z 1961 roku w reżyserii Luisa Buñuela. Zdjęcia kręcono w regionie Madrytu (Arganda del Rey, Ciempozuelos) oraz w Toledo.

Obraz nagrodzono Złotą Palmą na 14. MFF w Cannes, ex aequo z francuskim filmem Tak długa nieobecność Henriego Colpiego. Chociaż film zdobył tę nagrodę jako pierwsze dzieło z Hiszpanii, w ojczyźnie został zakazany z przyczyn polityczno-obyczajowych, a za obrazoburczość potępił go również Watykan^[1].

Film opowiada historię nowicjuszki Viridiany, która przed wstąpieniem do zakonu wyjeżdża do domu swojego wuja. Tam uporać musi się z jego zalotami. Po niedoszłym gwałcie uznaje się za nieczystą, a przez to niezasługującą na życie w zakonie. W zamian postanawia poświęcić swoje życie pomagając ubogim. Zbiera okolicznych żebraków i zatrudnia ich przy zbiorach, a przy okazji naucza ich prawd wiary. Gdy właściciele posiadłości, w tym Viridiana wyjeżdżają, żebracy urządzają sobie ucztę. W pewnym momencie udają scenę z „Ostatniej Wieczerzy” Leonarda da Vinciego. Gdy Viridiana wraca, wychodzi na jaw mroczna strona jej podopiecznych. Wyratowana z opresji musi zrewidować swój obraz świata.

• Silvia Pinal – Viridiana
• Francisco Rabal – Jorge
• Fernando Rey – Don Jaime
• Margarita Lozano – Ramona
• Victoria Zinny – Lucia
• José Calvo – Don Amalio
• Teresa Rabal – Rita
• Ángela González – Rita (głos)
• José Manuel Martín – El Cojo
• Luis Heredia – Manuel El Poca
• Lola Gaos – Enedina
• María Isbert – żebraczka z gitarą
• Rosita Yarza – matka przełożona
• Lola Del Pino – matka przełożona (głos)
• Francisco René – Moncho
• Benjamín Domingo – Moncho (głos)^[2]