Klasa robotnicza idzie do raju

Klasa robotnicza idzie do raju

La classe operaia va in paradiso

Gian Maria Volonté w scenie z filmu.
Gatunek	dramat obyczajowy polityczny
Rok produkcji	1971
Data premiery	17 września 1971
Kraj produkcji	Włochy
Język	włoski
Czas trwania	125 min
Reżyseria	Elio Petri
Scenariusz	Elio Petri Ugo Pirro
Główne role	Gian Maria Volonté Mariangela Melato
Muzyka	Ennio Morricone
Zdjęcia	Luigi Kuveiller
Scenografia	Dante Ferretti
Kostiumy	Franco Carretti
Montaż	Ruggero Mastroianni

Klasa robotnicza idzie do raju (wł. La classe operaia va in paradiso) – włoski dramat obyczajowy z 1971 roku w reżyserii Elio Petriego.

Obraz został nagrodzony Złotą Palmą na 25 MFF w Cannes w 1972, ex aequo ze Sprawą Mattei Francesco Rosiego. Specjalne wyróżnienie na tym festiwalu otrzymał również Gian Maria Volonté, odtwórca głównych ról w obydwu zwycięskich filmach.

Lulu Massa jest tokarzem akordowym i jednocześnie przodownikiem pracy w fabryce w Mediolanie. Jego wysoka wydajność nie daje mu jednak niczego poza nieprzychylnym stosunkiem kolegów. W ferworze pracy Lulu traci palec, co związkowcom daje asumpt do organizacji protestu i walki o lepsze warunki pracy. Lulu za podszeptem goszystowskich działaczy studenckich włącza się do historii, najpierw jako agitator, później jako uczestnik rozruchów, dzięki czemu traci pracę i w efekcie załamuje się. Ostatecznie wraca do pracy, gdzie jednak już tylko wegetuje na podrzędnym stanowisku.

Tytuł filmu nawiązuje do sceny proroczego snu, w którym ludzie pracy nie mogą po śmierci wejść do raju, gdyż drogę zagradza im mur.

• Gian Maria Volonté jako Lulu Massa
• Mariangela Melato jako Lidia
• Luigi Diberti jako Bassi
• Salvo Randone jako Militina
• Federico Scrobogna
• Gino Pernice
• Giuseppe Fortis
• Renata Zamengo

Zdjęcia kręcono w San Pietro Mosezzo (prowincja Novara) w regionie Piemontu^[1].

• Klasa robotnicza idzie do raju w bazie IMDb (ang.)
• Klasa robotnicza idzie do raju w bazie Filmweb