Złoty Lampart
Złoty Lampart (wł. Pardo d’oro) – główna nagroda przyznawana przez jury Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Locarno dla najlepszego filmu w konkursie głównym.
Nagroda nosiła różne nazwy od początku istnienia imprezy. W czasie pierwszych dwóch edycji festiwalu nazywała się po prostu Najlepszy film, później przez kilka lat była Wielką Nagrodą, a następnie Złotym Żaglem. Nazwa Złoty Lampart funkcjonuje od 1968.
Statystyki
Najwięcej filmów nagrodzonych Złotym Lampartem pochodziło jak dotychczas ze Stanów Zjednoczonych (11), Włoch (10) i Francji (9). Jedenastokrotnie reżyserami filmów wyróżnionych główną nagrodą były kobiety: Swietłana Proskurina, Clara Law, Claire Denis, Hélène Angel, Sabiha Sumar, Andrea Staka, Guo Xiaolu, Milagros Mumenthaler, Ralitza Petrova, Júlia Murat i Saulė Bliuvaitė.
Jak dotychczas dwóch reżyserów uhonorowano Złotym Lampartem dwukrotnie. Byli to:
- Francuz René Clair – nagrody za filmy A potem nie było już nikogo (1946) i Milczenie jest złotem (1947);
- Czech Jiří Trnka – za filmy Bajaja (1954) i Dobry wojak Szwejk (1955).
Polscy twórcy filmowi trzykrotnie sięgali w Locarno po Złotego Lamparta. Byli to: Andrzej Jerzy Piotrowski za film Znaki na drodze, Krzysztof Zanussi za Iluminację i Janusz Zaorski za Jezioro Bodeńskie.
Zestawienie państw, których filmy zdobywały Złotego Lamparta (od 1968) lub analogiczną najważniejszą nagrodę na festiwalu (do 1967), przedstawia się następująco (stan na październik 2024):
| Państwo | Złoty Lampart |
|---|---|
| 11 | |
| 10 | |
| 9 | |
| 6 | |
| 5 | |
| 4 | |
| 4 | |
| 4 | |
| 3 | |
| 3 | |
| 3 | |
| 3 | |
| 2 | |
| 2 | |
| 2 | |
| 1 | |
| 1 | |
| 1 | |
| 1 | |
| 1 | |
| 1 | |
| 1 | |
| 1 | |
| 1 | |
| 1 | |
| 1 | |
| 1 | |
| 1 | |
| 1 | |
| 1 | |
| 1 | |
| 1 | |
| 1 | |
| 1 | |
| 1 | |
| 1 | |
Laureaci Złotego Lamparta
Następujące filmy zdobyły główną nagrodę w konkursie głównym festiwalu[1]:
| Rok | Tytuł filmu | Reżyseria | Kraj pochodzenia |
|---|---|---|---|
| 1946 | A potem nie było już nikogo (And Then There Were None) | René Clair | |
| 1947 | Milczenie jest złotem (Le silence est d’or) | René Clair | |
| 1948 | Niemcy – rok zerowy (Germania, anno zero) | Roberto Rossellini | |
| 1949 | Farma siedmiu grzechów (La ferme des sept péchés) | Jean Devaivre | |
| 1950 | When Willie Comes Marching Home | John Ford | |
| 1951 | Festiwal nie odbył się. | ||
| 1952 | Ścigany (Hunted) | Charles Crichton | |
| 1953 | Juliusz Cezar (Julius Caesar) Czarodziej Glinka (Композитор Глинка / Kompozitor Glinka) Szklany mur (The Glass Wall) | David Bradley Grigorij Aleksandrow Maxwell Shane | |
| 1954 | Dzikie owoce (Les fruits sauvages) Bajaja Wrota piekieł (地獄門 / Jigokumon) Brunatna pajęczyna (Rotation) Pięcioraczki (Le mouton à cinq pattes) | Hervé Bromberger Jiří Trnka Teinosuke Kinugasa Wolfgang Staudte Henri Verneuil | |
| 1955 | Czarna Carmen (Carmen Jones) Dobry wojak Szwejk (Dobrý voják Švejk) | Otto Preminger Jiří Trnka | |
| 1956 | Festiwal nie odbył się. | ||
| 1957 | Krzyk (Il grido) | Michelangelo Antonioni | |
| 1958 | Człowiek, którego już nie ma (Ten North Frederick) | Philip Dunne | |
| 1959 | Pocałunek mordercy (Killer's Kiss) | Stanley Kubrick | |
| 1960 | Piękny Antonio (Il bell'Antonio) | Mauro Bolognini | |
| 1961 | Ognie polne (野火 / Nobi) | Kon Ichikawa | |
| 1962 | Un cœur gros comme ça | François Reichenbach | |
| 1963 | Transport z raju (Transport z ráje) | Zbyněk Brynych | |
| 1964 | Czarny Piotruś (Černý Petr) | Miloš Forman | |
| 1965 | Czwarta nad ranem (Four in the Morning) | Anthony Simmons | |
| 1966 | Odwaga na co dzień (Každý den odvahu) | Evald Schorm | |
| 1967 | Ziemia w transie (Terra em Transe) | Glauber Rocha | |
| 1968 | Wizjonerzy (I visionari) | Maurizio Ponzi | |
| 1969 | Charles, martwy lub żywy (Charles mort ou vif) Trzeba przejść i przez ogień (В огне брода нет / W ognie broda niet) Trzy smutne tygrysy (Tres tristes tigres) Okularnicy (Szemüvegesek) | Alain Tanner Gleb Panfiłow Raúl Ruiz Sándor Simó | |
| 1970 | Koniec drogi (End of the Road) Lilika (Лилика) Przemijanie (無常 / Mujô) Słońce, o! (Soleil Ô) | Aram Avakian Branko Pleša Akio Jissôji Med Hondo | |
| 1971 | Zmiana oblicza (Hanno cambiato faccia) In punto di morte Przyjaciele (Les amis) Private Road Znaki na drodze | Corrado Farina Mario Garriba Gérard Blain Barney Platts-Mills Andrzej Jerzy Piotrowski | |
| 1972 | Ponure chwile (Bleak Moments) | Mike Leigh | |
| 1973 | Iluminacja | Krzysztof Zanussi | |
| 1974 | Ulica Strażacka 25 (Tüzoltó utca 25.) | István Szabó | |
| 1975 | Syn Amira nie żyje (Le fils d'Amr est mort) | Jean-Jacques Andrien | |
| 1976 | Le grand soir | Francis Reusser | |
| 1977 | Antonio Gramsci: Dni więzienia (Antonio Gramsci: i giorni del carcere) | Lino Del Fra | |
| 1978 | Leniuchy z żyznej doliny (Οι Τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας / Oi tembelides tis eforis koiladas) | Nikos Panayotopoulos | |
| 1979 | Stado (Sürü) | Zeki Ökten | |
| 1980 | Maledetti vi amerò | Marco Tullio Giordana | |
| 1981 | Chakra (चक्र) | Rabindra Dharmaraj | |
| 1982 | Nagrody nie przyznano. | ||
| 1983 | Księżniczka (Adj király katonát!) | Pál Erdöss | |
| 1984 | Inaczej niż w raju (Stranger Than Paradise) | Jim Jarmusch | |
| 1985 | Alpejski ogień (Höhenfeuer) | Fredi M. Murer | |
| 1986 | Jezioro Bodeńskie | Janusz Zaorski | |
| 1987 | O Bobo | José Álvaro Morais | |
| 1988 | Dalekie głosy, spokojne życie (Distant Voices, Still Lives) Motyle (Schmetterlinge) | Terence Davies Wolfgang Becker | |
| 1989 | Dlaczego Bodhi-Dharma wyruszył na wschód? (달마가 동쪽으로 간 까닭은? / Dharmaga tongjoguro kan kkadalgun) | Bae Yong-kyun | |
| 1990 | Przypadkowy walc (Случайный вальс / Słuczajnyj wals) | Swietłana Proskurina | |
| 1991 | Johnny Suede | Tom DiCillo | |
| 1992 | Jesienny księżyc (秋月 / Qiu yue) | Clara Law | |
| 1993 | Życie wymaga odwagi (Azghyin ushtykzyn'azaby) | Jermek Szynarbajew | |
| 1994 | Słój (خمره / Khomreh) | Ebrahim Forouzesh | |
| 1995 | Raï | Thomas Gilou | |
| 1996 | Nenette i Boni (Nénette et Boni) | Claire Denis | |
| 1997 | Lustro (آینه / Ayneh) | Dżafar Panahi | |
| 1998 | Pan Zhao (赵先生 / Zhao xiansheng) | Lü Yue | |
| 1999 | Skóra człowieka, krew bestii (Peau d’homme, cœur de bête) | Hélène Angel | |
| 2000 | Ojciec (冤家父子 / Baba) | Wang Shuo | |
| 2001 | Citroenem ku rewolucji (Alla rivoluzione sulla due cavalli) | Maurizio Sciarra | |
| 2002 | Das Verlangen | Iain Dilthey | |
| 2003 | Cicha woda (خاموش پانی / Khamosh Pani: Silent Waters) | Sabiha Sumar | |
| 2004 | Private | Saverio Costanzo | |
| 2005 | Dziewięć kobiet (Nine Lives) | Rodrigo García | |
| 2006 | Dziewczyna (Das Fräulein) | Andrea Staka | |
| 2007 | Odrodzenie (愛の予感 / Ai no yokan) | Masahiro Kobayashi | |
| 2008 | Parque vía | Enrique Rivero | |
| 2009 | Chinka (She, a Chinese) | Guo Xiaolu | |
| 2010 | Ferie zimowe (寒假 / Han jia) | Hongqi Li | |
| 2011 | Powrót do domu (Abrir puertas y ventanas) | Milagros Mumenthaler | |
| 2012 | Dziewczyna znikąd (La fille de nulle part) | Jean-Claude Brisseau | |
| 2013 | Historia mojej śmierci (Història de la meva mort) | Albert Serra | |
| 2014 | Z tego, co było, po tym, co było (Mula sa kung ano ang noon) | Lav Diaz | |
| 2015 | Teraz dobrze, wtedy źle (지금은맞고그때는틀리다 / Jigeumeun matgo geuttaeneun teullida) | Hong Sang-soo | |
| 2016 | Bez Boga (Безбог / Bezbog) | Ralitza Petrova | |
| 2017 | Pani Fang (方绣英 / Mrs. Fang) | Wang Bing | |
| 2018 | Wyśniona kraina (A Land Imagined) | Yeo Siew Hua | |
| 2019 | Vitalina Varela | Pedro Costa | |
| 2020 | Festiwal nie odbył się. | ||
| 2021 | Pieniądze dla was, mi wystarczy zemsta (Seperti Dendam, Rindu Harus Dibayar Tuntas) | Edwin | |
| 2022 | Reguła 34 (Regra 34) | Júlia Murat | |
| 2023 | Strefa krytyczna (منطقه بحرانی / Mantagheye bohrani) | Ali Ahmadzadeh | |
| 2024 | Toxic (Akiplėša) | Saulė Bliuvaitė | |
*Pierwsza wygrana dla danej kinematografii.
Przypisy
- ↑ Palmarès. Locarno Festival. [dostęp 2018-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-21)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Strona internetowa Festiwalu w Locarno. pardo.ch. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-28)].