Zawzięta

Zawzięta
	Historia
Stocznia	Warsztaty Portowe Marynarki Wojennej w Pińsku
Położenie stępki	maj 1932
Wodowanie	1933
	Polska
Nazwa	Zawzięta
Wejście do służby	15 czerwca 1933
	Marynarka Wojenna ZSRR
Nazwa	Trudowoj
Wycofanie ze służby	19 września 1939
Los okrętu	zatopiona przez załogę
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	32 t
Długość	18,10 m
Szerokość	4,60 m
Zanurzenie	0,42 m
	Napęd
	1 silnik wysokoprężny 6 cylindrowy „Glennifer” o mocy 120 KM, dwa podwójne pędniki stożkowe Hotchkissa
Prędkość	10 km/godz.
	Uzbrojenie
	1 haubica kalibru 100 mm wz. 14/19 w obrotowej wieży pancernej,; 1 działo 37 mm Puteaux wz.18,; 1 ckm kalibru 7,92 mm Hotchkiss plot.
Załoga	17 marynarzy

Zawzięta – polska kanonierka rzeczna z okresu przed II wojną światową.

Historia

Jak kanonierka rzeczna „Zuchwała”.

Służba w Polsce

Służyła we I Flotylli Pińskiej, w składzie utworzonego w ramach Flotylli Oddziału Wydzielonego na Prypeci. Kanonierka uczestniczyła w wypadku, który miał miejsce 13 czerwca 1939 roku. Podczas ćwiczeń desantowych, połączonych z ostrym strzelaniem artyleryjskim, dowódca jednostki bosman Wojtaszewski popełnił błąd podczas zmiany namiarów ostrzału. Zamiast wydłużyć ogień o tysiąc metrów skrócił go o tysiąc metrów. Pocisk kalibru 100 mm trafił bezpośrednio w punkt obserwacyjny, powodując ciężkie rany 6 marynarzy. Wypadek ten został ukryty przed opinią publiczną. W chwili wybuchu II wojny światowej jednostka działała w rejonie Pińska. W chwili agresji sowieckiej, rozpoczęła marsz do Pińska. Niemożliwość dotarcia tam spowodowała decyzję o samozatopieniu jednostki koło wsi Knubowo nad rzeką Strumień 18 września 1939.

Służba w ZSRR

3 listopada 1939 podniesiona przez Rosjan, po czym wyremontowana w Pińsku i wcielona do służby pod nazwą „Trudowoj” (pol. robotnik). Jeszcze 24 października 1939 zaliczona do Flotylli Dnieprzańskiej, następnie od 17 lipca 1940 wchodziła w skład Flotylli Pińskiej^[1]. Po ataku Niemiec na ZSRR walczyła w sierpniu 1941 na Prypeci i Dnieprze. 31 sierpnia 1941 zatopiona przez czołgi i artylerię na Dnieprze w rejonie Domantowa, podczas próby wycofania do Kijowa. 18 kwietnia 1944 ponownie podniesiona przez Rosjan i odholowana do Kijowa, gdzie została oddana na złom^[1].

Dane taktyczno-techniczne

Uzbrojenie:

w służbie polskiej:
- 1 haubica 100 mm wz. 14/19 w wieży
- 1 działo 37 mm Puteaux wz.18 w wieży typu Ursus
- 1 ckm 7,92 mm Hotchkiss plot.

w służbie radzieckiej^[1]:
- 3 działa 76 mm (1 × II, 1 × I)
- 3 karabiny maszynowe 7,62 mm Maxim

Pancerz – od 4,6 do 10 mm. Chronił burty, pokład, sterówkę i wieże artylerii.

Przypisy

1 2 3 S.S. Bierieżnoj, op.cit., s. 53–54.

Bibliografia

JerzyJ. Pertek JerzyJ., Wielkie dni małej floty, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1987, ISBN 83-210-0542-X, OCLC 69489387 .
(ros.) S.S. Bierieżnoj, Trofiei i rieparacji WMF SSSR, Jakuck 1994
Wielka Encyklopedia Uzbrojenia 1918-1939. weu1918-1939.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-20)].

[trof-1] 1 2 3 S.S. Bierieżnoj, op.cit., s. 53–54.

[1]

Monitory rzeczne typu „B” (gdańskie)	ORP „Warszawa” ORP „Horodyszcze” ORP „Pińsk” ORP „Toruń”
Monitory rzeczne „krakowskie”	ORP „Kraków” ORP „Wilno”
Kanonierki rzeczne	„Zaradna” „Zuchwała” „Zawzięta”
Kutry uzbrojone	KU 1 KU 2 KU 3 KU 4 KU 5 KU 16 KU 17 KU 18 KU 19 KU 21 KU 22 KU 23 KU 24 KU 25 KU 26 KU 27 KU 28 KU 29
Ciężkie kutry uzbrojone	ORP „Nieuchwytny”
Statki sztabowe	ORP „Admirał Sierpinek”
Kutry zwiadu artyleryjskiego i łączności	KU 6 KU 7
Kutry meldunkowe	KM 8 KM 9 KM 12 KM 13 KM 14 KM 15
Ścigacze rzeczne	KU-30
Statki uzbrojone	„Wilno” „Różycki” ORP „Admirał Dickman” ORP „Generał Szeptycki” ORP „Hetman Chodkiewicz” ORP „Generał Sikorski” „Pancerny I”
Okręty minowe i trałowce rzeczne	„Mątwa” T 1 T 2 T 3 T 4 T 5 T 6 T 7
Jednostki pomocnicze	„Hetman Żółkiewski” „Neptun” „Kiliński” „Generał Sosnkowski”