30 Batalion Łączności
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1951 |
| Organizacja | |
| Numer |
JW 2534[1] |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość |
12 Korpus Piechoty (1951–1953) |
30 batalion łączności (30 błącz) - samodzielny pododdział łączności ludowego Wojska Polskiego.
Wchodził w skład 12 Korpusu Piechoty (1951-1953), a następnie 12 Korpusu Armijnego (1953-1956). Terytorialnie należał do Krakowskiego Okręgu Wojskowego. W 1955 został przekazany do 6 Dywizji Piechoty[2].
Struktura organizacyjna
- stacja szyfrowa
- kompania radiowa
- pluton wozów dowodzenia
- 1 pluton radiowy
- 2 pluton radiowy
- kompania telefoniczno – telegraficzna
- pluton transmisji informacji
- pluton radioliniowo – kablowy
- pluton łączności wewnętrznej i zasilania
- pluton łączności TSD
- Wojskowa Stacja Pocztowa
- pluton remontowy
- pluton zaopatrzenia
- pluton medyczny
Przypisy
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Jerzy Kajetanowicz. Polska piechota w latach 1955–1963. „Zeszyty Naukowe WSOWL”. 2 (128), 2003. Wrocław: Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych. ISSN 1230-5243.
| Brygady łączności | |
|---|---|
| Pułki łączności | |
| bataliony łączności |
| Rodowód | |
|---|---|
| Instytucje centralne | |
| Formacje | |
| Struktura organizacyjna | |
| Działania wojsk |
|
| Stalinizm w wojsku | |
| Szkolnictwo wojskowe |
