40.M Nimród
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Zakłady Ganz w Budapeszcie |
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
6 |
| Historia | |
| Prototypy |
1938 |
| Produkcja |
1941–1943 |
| Egzemplarze |
135 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
1 silnik gaźnikowy, 8-cylindrowy Ganz VII VGT 107 |
| Transmisja |
mechaniczna |
| Poj. zb. paliwa |
250 l |
| Pancerz |
6–13 mm |
| Długość |
5,29 m |
| Szerokość |
2,31 m |
| Wysokość |
2,99 m |
| Prześwit |
0,35 m |
| Masa |
8 000 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość |
35 km/h |
| Zasięg pojazdu |
300 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 działko Bofors L/60 kal. 40 mm | |
| Użytkownicy | |
| Węgry | |
.svg.png){kind=small}
40.M Nimród (węg. 40.M Nimród páncélvádasz és légvédelmi gépágyú) – węgierskie samobieżne działo przeciwlotnicze z okresu II wojny światowej, wykorzystywane także w roli niszczyciela czołgów.
Historia
Pojazd był produkowany w zakładach budapeszteńskich Ganz na licencji szwedzkiego Landsverk Anti II. Pierwszy egzemplarz przybył ze Szwecji w grudniu 1938 roku, a pierwsze wozy wyprodukowano na Węgrzech w grudniu 1940 roku. Produkcja odbywała się w latach 1941-1943 i zakończyła się po wybudowaniu 135 pojazdów. Działo posiadało standardowe podwozie czołgu Toldi I oraz odkrytą od góry obrotową wieżę z armatą przeciwlotniczą Bofors 40 mm. Łącznie zbudowano 135 egzemplarzy w dwóch seriach produkcyjnych. Początkowo planowano zastosowanie Nimroda także do zadań przeciwpancernych, ale kiedy okazało się, że jego armata była niewystarczająca do niszczenia ciężko opancerzonych czołgów przeciwnika wycofano go z tej roli.