68 Pułk Zmechanizowany
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1951 |
| Rozformowanie |
1955 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | |
| Organizacja | |
| Numer |
JW 1744[1] |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
.svg.png){kind=small}
68 Pułk Zmechanizowany (68 pz) – oddział zmechanizowany Sił Zbrojnych PRL.
Wchodził w skład 20 Dywizji Zmechanizowanej. Stacjonował w garnizonie Budów (Złocieniec).
W 1955 pułk przeformowano w 68 Pułk Czołgów Średnich, a w 1990 w 33 Pułk Zmechanizowany.
Struktura organizacyjna pułku[2]
- Dowództwo i sztab
- batalion piechoty zmotoryzowanej
- trzy kompanie piechoty zmotoryzowanej
- kompania ckm
- kompania moździerzy
- pluton armat 57 mm wz. 1943 (ZiS-2)
- kompania czołgów
- dywizjon artylerii
- bateria moździerzy 120 mm
- kompanie: rozpoznawcza, saperów, technicznego zaopatrzenia, łączności
- pluton obrony przeciwchemicznej
Na uzbrojeniu jednostki znajdowało się:
Dowódcy
- mjr Karol Biliński (1951-1952)
- mjr Jan Światowiec (1952-1953)
- mjr Hubert Szarejko (1953-1957)
Przypisy
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
- ↑ Według etatu Nr 5/105 pułku zmechanizowanego DZ z 4 grudnia 1952
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń ;Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
| Korpusy (rozformowane) | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Dywizje |
| ||||
| Brygady |
| ||||
| Pułki (rozformowane) |
| ||||
| Szkoły |
|
| Rodowód | |
|---|---|
| Instytucje centralne | |
| Formacje | |
| Struktura organizacyjna | |
| Działania wojsk |
|
| Stalinizm w wojsku | |
| Szkolnictwo wojskowe |
