Ahwar w południowym Iraku

Bagna Al-Huwajza są położone najbardziej na północ spośród wpisanych na listę światowego dziedzictwa kompleksów mokradeł^[2]. W Iraku znajduje się ok. 75–80% ich powierzchni, pozostała część leży na terenie Iranu^[10]. Bagna te stanowią najbardziej nienaruszoną część systemu mokradeł w południowym Iraku, która dzięki zasilaniu wodami irańskiej rzeki Karche w znacznej mierze oparła się akcji osuszania z lat 90. XX wieku^[13]. Dzięki temu mokradła Al-Huwajza stanowiły schronienie dla wielu gatunków ptaków afrykańskich i indyjskich przylatujących na Bliski Wschód, które rozprzestrzeniły się na obszary pozostałych bagien po ich odtworzeniu^[2]. Podczas przeprowadzonych w latach 2005–2010 na mokradłach Al-Huwajza badań zaobserwowano występowanie tu 94 gatunków ptaków, w tym rzadkich i zagrożonych, takich jak trzciniak perski (Acrocephalus griseldis), sterniczka (Oxyura leucocephala), marmurka (Marmaronetta angustirostris) oraz tymalczyk iracki (Argya altirostris)^[13]. Zimowały tu również orzeł cesarski (Aquila heliaca) i orlik grubodzioby (Aquila clanga)^[13]. Jest to jedyny obszar w Iraku, gdzie żyje niewielka populacja lęgowa podgatunku wężówki afrykańskiej (Anhinga rufa subsp. chantrei)^[13]. Faunę nieptasią reprezentuje m.in. endemiczny podgatunek wydry Lutrogale perspicillata maxwelli oraz żółw Rafetus euphraticus^[10].

Do głównych zagrożeń dla tego obszaru zalicza się nawracające susze, wybudowany w 2009 roku na granicy iracko-irańskiej wał ziemny utrudniający dopływ wód od strony Iranu oraz inwestycje w sektorze naftowym^[10][13].

Mokradła Al-Kurna stanowią centralny obszar ahwaru w południowym Iraku^[2], położony na północ od rzeki Eufrat i na zachód od rzeki Tygrys^[12]. Podobnie jak mokradła Al-Huwajza są miejscem postoju i zimowania dla wielu gatunków ptaków migrujących z zachodniej Syberii i Azji Środkowej do wschodniej i południowej Afryki^[6]. Oprócz gatunków zamieszkujących bagna Al-Huwajza, zaobserwowano tu również m.in. lelka egipskiego (Caprimulgus aegyptius), wróbla palestyńskiego (Passer moabiticus), czajkę stepową (Vanellus leucurus), bilbila białouchego (Pycnonotus leucotis), stepówkę rudogardłą (Pterocles senegallus) i persówkę (Hypocolius ampelinus)^[12]. Dawniej bagna miały charakter czysto słodkowodny, obecnie są częściowo słonawe^[12]. Brzegi zbiorników wodnych porastają gęste trzcinowiska z oczeretem Schoenoplectus litoralis, pałką południową (Typha domingensis) i trzciną pospolitą (Phragmites australis)^[12].

Bagna Al-Hammar pierwotnie rozciągały się na długość ok. 50 km na zachód od rzeki Szatt al-Arab i na południe od Eufratu. Osuszenie środkowej części obszaru podmokłego i utworzenie w tym miejscu pola naftowego podzieliło kompleks na część wschodnią i zachodnią^[14]. Bagna, zwłaszcza ich część zachodnia, podzielone są na mniejsze fragmenty licznymi kanałami, drogami i nasypami, na których licznie budowane są tradycyjne domy z trzciny^[15]. Dużą część obszaru zajmują współcześnie pola ryżowe i plantacje palm daktylowych^[15]. Na mokradłach Al-Hammar słona woda morska przedostaje się w głąb lądu, co tworzy specyficzne warunki ekologiczne, w których ryby morskie wykorzystują bagna do rozrodu^[2]. Występują solniska z solirodem zielnym (Salicornia europaea)^[14]. Ze względu na pływy obszar ten licznie zamieszkują ptaki brodzące^[14]. Podczas przeprowadzonych w latach 2005–2010 badań miejscowej awifauny, we wschodniej części mokradeł wykazano występowanie 81^[14], a w zachodniej – 110 gatunków ptaków^[15]. Występują tu endemiczne podgatunki perkozka (Tachybaptus ruficollis iraquensis) i wrony siwej (Corvus corone capellanus), a także m.in. mewa cienkodzioba (Larus genei)^[14][15], skowron pustynny (Alaemon alaudipes), syczek arabski (Otus brucei), rybitwa białowąsa (Chlidonias hybrida) i sieweczka morska (Charadrius alexandrinus)^[14][15].

W latach 2005–2007 i 2009 wykazano występowanie 25 gatunków ryb^[14]; dominującym jest inwazyjna Tilapia zillii, żyje tu również narażona na wyginięcie Mesopotamichthys sharpeyi^[11]. Większość gatunków wykazuje cechy diadromiczne^[2].

Innymi endemicznymi gatunkami zwierząt występującymi na mokradłach południowego Iraku, poza wyżej wymienionymi, są m.in. nesokia długoogonowa (Nesokia bunnii), myszoskoczka mezopotamska (Gerbillus mesopotamiae), Stenodactylus affinis, ibis czczony (Threskiornis aethiopicus) oraz czapla olbrzymia (Ardea goliath)^[2].