Andrej Michniewicz

Andrej Michniewicz

Andrej Michniewicz podczas mistrzostw świata w Daegu (2011)
Data i miejsce urodzenia	12 lipca 1976 Bobrujsk
Wzrost	202 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Białoruś Mistrzostwa świata złoto Paryż 2003 pchnięcie kulą

Andrej Michniewicz (biał. Андрэй Міхневіч; ur. 12 lipca 1976 w Bobrujsku) – białoruski lekkoatleta, specjalizujący się w pchnięciu kulą.

Mistrz świata, wielokrotnie stawał na podium mistrzostw Białorusi oraz reprezentował kraj w pucharze Europy i zimowym pucharze w rzutach lekkoatletycznych. Kulomiot jest aktualnym rekordzistą Białorusi tak w hali jak i na stadionie. Od 2007 roku jego żoną jest białoruska lekkoatletka Natalla Michniewicz.

W dużej międzynarodowej imprezie Michniewicz zadebiutował w 1995 kiedy to nie awansował do finału mistrzostw Europy juniorów^[1]. Na początku kolejnego sezonu bez powodzenia startował w halowym czempionacie Starego Kontynentu. W 1997 był szósty na mistrzostwach Starego Kontynentu do lat 23, a w 1998 nie udało mu się przebrnąć eliminacji podczas halowych mistrzostw Europy oraz czempionatu na stadionie. Pierwszy raz do finału zawodów rangi globalnej awansował w 1999 zajmując ósme miejsce w halowym czempionacie globu – kilka miesięcy później na eliminacjach zakończył swój pierwszy w karierze start w mistrzostwach świata. Na początku 2000 bez sukcesów startował w halowych mistrzostwach Starego Kontynentu, a we wrześniu uplasował się na dziewiątym miejscu w igrzyskach olimpijskich. W 2001 zajął dziesiąte miejsce w mistrzostwach świata jednak kilka dni po tych zawodach został przyłapany na stosowaniu niedozwolonego dopingu, a Michniewicz został zdyskwalifikowany na okres dwóch lat od 7 sierpnia 2001 do 6 sierpnia 2003^[2]. Nieco ponad dwa tygodnie po zakończeniu okresu kary Białorusin wygrał w Paryżu mistrzostwa świata (startując w tych zawodach mimo sprzeciwu ze strony opinii publicznej^[2]), a tuż po nich tryumfował na uniwersjadzie w Daegu. W kolejnym sezonie był szósty na halowych mistrzostwach świata, a podczas rozegranego w historycznej Olimpii konkursu na igrzyskach olimpijskich zajął piątą pozycję. Ponownie szósty był na mistrzostwach świata, które w 2005 odbyły się w Helsinkach. Sezon 2006 rozpoczął od halowego wicemistrzostwa świata, a latem został wicemistrzem Europy przegrywając złoto z Niemcem Ralfem Bartelsem zaledwie o dwa centymetry. Po zajęciu piątego miejsca w halowych mistrzostwach Europy w 2007 latem zdobył brązowy medal mistrzostw świata. Tuż za podium – na czwartym miejscu – zakończył udział w halowym czempionacie świata. Zdobywca brązowego medalu olimpijskiego w Pekinie (2008). W 2009 był siódmy na mistrzostwach świata. Zimą 2010 zdobył w Katarze drugi w karierze srebrny krążek halowych mistrzostw świata. 31 lipca 2010 na stadionie w Barcelonie pokonując o ledwie jeden centymetr Tomasza Majewskiego zdobył pierwszy w karierze tytuł mistrza Europy^[3][4]. Na koniec sezonu 2010 zajął trzecią pozycję w zawodach o puchar interkontynentalny^[5]. W 2011 zdobył drugi w karierze brązowy medal mistrzostw świata^[6]. Niespodziewanie nie awansował do finału na igrzyskach olimpijskich w Londynie (2012). W czerwcu 2013 roku został dożywotnio zdyskwalifikowany. Powodem decyzji Białoruskiej Federacji Lekkoatletycznej były powtórne badania próbek z MŚ w 2005 roku. Oznacza to, że Michniewicz straci wszystkie trofea zdobyte po 2005 roku.

Rekordy życiowe: stadion – 22,10 m (11 sierpnia 2011, Mińsk); hala – 21,81 m (12 lutego 2010, Mohylew), rezultaty te są aktualnymi rekordami Białorusi.

• Order Honoru – 2008^[7]

• Andrej Michniewicz w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2014-04-12].
• Andrej Michniewicz, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2020-03-26]  (ang.).
• Wyniki olimpijskie zawodnika w serwisie Sports-Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-24)]. (ang.).

• Oficjalna strona Natalii i Andreja Michniewiczów (wersja archiwalna) (biał. • ang.)