Manuel Martínez (lekkoatleta)

Manuel Martínez Gutiérrez

Manuel Martinez w czasie halowych mistrzostw Europy w Turynie (2009)
Data i miejsce urodzenia	7 grudnia 1974 León
Wzrost	185 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Hiszpania Halowe mistrzostwa świata złoto Birmingham 2003 pchnięcie kulą brąz Lizbona 2001 pchnięcie kulą Halowe mistrzostwa Europy złoto Wiedeń 2002 pchnięcie kulą srebro Gandawa 2000 pchnięcie kulą brąz Madryt 2005 pchnięcie kulą Mistrzostwa świata juniorów srebro Seul 1992 pchnięcie kulą Mistrzostwa Europy juniorów złoto San Sebastián 1993 pchnięcie kulą

Manuel Martínez Gutiérrez (ur. 7 grudnia 1974 w León) – hiszpański lekkoatleta, który specjalizował się w pchnięciu kulą.

W latach 1996–2008 czterokrotnie startował w igrzyskach olimpijskich. Medalista halowych mistrzostw globu oraz halowego czempionatu Starego Kontynentu. Przez prawie 20 lat należał do czołowych kulomiotów na świecie startując w mistrzostwach świata i mistrzostwach Europy. 31 razy w karierze stawał na najwyższym podium mistrzostw Hiszpanii oraz reprezentował swój kraj w szeregu międzynarodowych zawodów drużynowych oraz w meczach międzypaństwowych.

Międzynarodowe sukcesy zaczął odnosić już jako junior zdobywając w tej kategorii wiekowej srebro mistrzostw globu juniorów w 1992^[1] oraz złoty medal czempionatu juniorów Starego Kontynentu w 1993^[2]. W 1992 i 1994 zdobywał srebrne krążki mistrzostw ibero-amerykańskich^[3]. Po wygraniu zawodów młodzieżowego pucharu Europy w Ostrawie (1994)^[4] odpadł w eliminacjach na mistrzostwach Europy. Zajmował czwarte lokaty podczas halowych mistrzostw Europy w 1994 oraz halowego czempionatu świata rok później. Zimą 1996 był siódmy na mistrzostwach Europy w hali, a latem nie udało mu się awansować do finału podczas swojego debiutu na igrzyskach olimpijskich. W 1997 był siódmy podczas halowych mistrzostw świata, a w 1998 był szósty w hali oraz siódmy na stadionie podczas mistrzostw Europy. W tym samym sezonie odniósł pierwszy w karierze tryumf na czempionacie ibero-amerykańskim^[3]. Tuż za podium – na czwartym miejscu – zakończył start w Maebashi podczas halowych mistrzostw świata (1999). Na początku sezonu 2000 zdobył w Gandawie pierwszy w seniorskiej karierze medal na dużej imprezie zostając halowym wicemistrzem Europy. W kolejnych miesiącach został ponownie mistrzem ibero-amerykańskim^[3], a podczas igrzysk olimpijskich w Sydney zajął szóste miejsce. W roku 2001 zdobył brąz halowego czempionatu globu, zwyciężył w igrzyskach śródziemnomorskich i uniwersjadzie oraz był czwarty na najważniejszej imprezie sezonu, czyli mistrzostwach świata rozegranych w Kanadzie. Także w 2001 od 3 marca do 21 lipca miał imponującą serię 16 zwycięstw z rzędu. Po zdobyciu zimą 2002 halowego mistrzostwa Starego Kontynentu latem podczas mistrzostw Europy w Monachium zajął piątą lokatę. Podczas rozegranych w marcu 2003 w Birmingham halowych mistrzostw globu zdobył złoty medal. Latem – na Stade de France w Paryżu – nie powtórzył sukcesu z marca odpadając w eliminacjach mistrzostw świata. W 2004 był piąty na halowym czempionacie świata, wygrał mistrzostwa ibero-amerykańskie oraz uplasował się tuż za podium – na czwartym miejscu – rozegranego w historycznej Olimpii konkursu kulomiotów na igrzyskach olimpijskich. Podczas halowych mistrzostw Europy w 2005 zdobył brązowy medal, a latem zajął drugie miejsce w igrzysk śródziemnomorskich. Na koniec sezonu nie awansował do finału mistrzostw globu. W 2006 był szósty na halowych mistrzostwach świata w Moskwie, a latem był dziewiąty podczas czempionatu Starego Kontynentu. Bez powodzenia startował w dwóch ważnych imprezach sezonu 2007 – na halowych mistrzostwach Europy zajął odległe miejsce w kwalifikacjach, a podczas mistrzostw świata nie oddał żadnej ważnej próby w eliminacjach. W 2008 nie awansował do finału rozegranych w Walencji halowych mistrzostw świata oraz pekińskich igrzyskach olimpijskich. W sezonie 2009 był szósty podczas halowych mistrzostw Europy, a latem najpierw wygrał igrzyska śródziemnomorskie, a następnie na eliminacjach zakończył udział w mistrzostwach świata. Nie udało mu się wywalczyć awansu do finału czempionatu Starego Kontynentu w 2010^[5] oraz halowych mistrzostw Europy w kolejnym sezonie^[6]. W kwietniu 2011 ogłosił zakończenie kariery sportowej^[7][8].

Poza sportem jest artystą i aktorem^[8], w 2011 wystąpił w filmie Capitán Trueno y el santo grial, El^[9].

Rekordy życiowe: stadion – 21,47 m (10 lipca 2002, Salamanka); hala – 21,26 m (2 marca 2002, Wiedeń). Rezultaty kulomiota są aktualnymi rekordami Hiszpanii^[10], Martínez ustanawiał także juniorskie rekordy swojego kraju.

• Manuel Martínez w bazie World Athletics (ang.).
• Manuel Martínez, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2020-03-26]  (ang.).
• Profil zawodnika na stronach Królewskiej Hiszpańskiej Federacji Lekkiej Atletyki (ang.)
• Manuel Martínez Biography and Olympic Results [online], Sports-Reference.com [dostęp 2011-04-30] [zarchiwizowane z adresu 2009-07-05]  (ang.).

• Oficjalna strona internetowa sportowca (hiszp.)