Reijo Ståhlberg
| Data i miejsce urodzenia |
21 września 1951 | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
194 cm | |||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | ||||||||||||||||||||||
| Klub |
Esbo Idrottsförening | |||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
Reijo Ståhlberg (ur. 21 września 1952 w Tammisaari) – fiński lekkoatleta, który specjalizował się w pchnięciu kulą.
W 1974 r. uplasował się na jedenastej pozycji podczas mistrzostw Starego Kontynentu. Dwa lata później był dwunasty na igrzyskach olimpijskich, a w 1977 r. zajął czwarte miejsce w halowych mistrzostwach Europy. W sezonie 1978 wywalczył pierwsze w karierze halowe mistrzostwo Europy[1] oraz był czwarty w europejskim czempionacie na stadionie w Pradze. Rok później ponownie zdobył złoto halowych mistrzostw[1] oraz uplasował się na drugim miejscu uniwersjady[2]. Tuż za podium, na czwartej pozycji, zakończył udział w igrzyskach olimpijskich w Moskwie (1980). Trzecie halowe mistrzostwo Europy zdobył w 1981 roku[1]. Medalista mistrzostw kraju[3][4], czterokrotny rekordzista Finlandii na stadionie[5] i wielokrotny halowy rekordzista kraju[6] oraz uczestnik pucharu Europy[7].
Rekordy życiowe: stadion – 21,69 m (5 maja 1979, Fresno); hala – 20,54 m (11 lutego 1979, Otaniemi). Wynik kulomiota z Fresno jest nadal aktualnym rekordem Finlandii[8].
Osiągnięcia
| Rok | Impreza | Miejsce | Pozycja | Wynik |
|---|---|---|---|---|
| 1973 | Półfinał pucharu Europy | .svg.png){kind=small} Celje | 2. miejsce | 20,14 |
| 1973 | Finał pucharu Europy | .svg.png){kind=small} Edynburg | 2. miejsce | 20,27 |
| 1974 | Mistrzostwa Europy |  Rzym | 11. miejsce | 19,25 |
| 1975 | Uniwersjada | Rzym | 4. miejsce | 18,32 |
| 1976 | Igrzyska olimpijskie | .svg.png){kind=small} Montreal | 12. miejsce | 18,99 |
| 1977 | Halowe mistrzostwa Europy | .svg.png){kind=small} San Sebastián | 4. miejsce | 19,83 |
| 1977 | Finał A pucharu Europy |  Helsinki | 2. miejsce | 20,90 |
| 1977 | Puchar świata |  Düsseldorf | 2. miejsce | 20,46 |
| 1978 | Halowe mistrzostwa Europy | Mediolan |  1. miejsce | 20,48 |
| 1978 | Mistrzostwa Europy |  Praga | 4. miejsce | 20,17 |
| 1979 | Halowe mistrzostwa Europy |  Wiedeń | 1. miejsce | 20,47 |
| 1979 | Półfinał pucharu Europy | .svg.png){kind=small} Genewa | 2. miejsce | 20,68 |
| 1979 | Finał B pucharu Europy | Karlovac | 1. miejsce | 19,85 |
| 1979 | Uniwersjada |  Meksyk |  2. miejsce | 19,96 |
| 1980 | Igrzyska olimpijskie |  Moskwa | 4. miejsce | 20,82 |
| 1981 | Halowe mistrzostwa Europy |  Grenoble | 1. miejsce | 19,88 |
| 1981 | Półfinał pucharu Europy | Helsinki | 4. miejsce | 19,22 |
| 1982 | Mistrzostwa Europy |  Ateny | 9. miejsce | 19,49 |
Przypisy
- 1 2 3 European Indoor Championships (Men) [online], gbrathletics [dostęp 2010-11-06] (ang.).
- ↑ World Student Games (Men) [online], gbrathletics [dostęp 2010-11-06] (ang.).
- ↑ Finnish Championships [online], gbrathletics [dostęp 2010-11-06] (ang.).
- ↑ Finnish Indoor Championships [online], gbrathletics [dostęp 2010-11-06] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość – Sandomierz: 2007.
- ↑ Ed Gordon: TAFWA Indoor List 2009. 2009.
- ↑ Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia Polskiej Lekkiej Atletyki w 40-leciu PRL. Mecze Międzypaństwowe I Reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984.
- ↑ Mirko Jalava, National Record Finland [online], tilastopaja.eu [dostęp 2017-02-05] (ang.).
Linki zewnętrzne
- Reijo Ståhlberg, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2020-03-26] (ang.).
- Reijo Ståhlberg, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2020-03-29] (fiń.).
- Wyniki olimpijskie zawodnika w serwisie sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-09)]. (ang.).
