Autoblindo 40
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
SPA i Ansaldo |
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
kołowa |
| Załoga |
4 |
| Historia | |
| Prototypy | |
| Produkcja | |
| Egzemplarze |
24 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
1 silnik gaźnikowy, 6-cylindrowy SPA Abm 1 o mocy 80 KM |
| Transmisja |
mechaniczna |
| Pancerz |
grubość: 2 – 8 mm |
| Długość |
5,20 m |
| Szerokość |
1,94 m |
| Wysokość |
2,40 m |
| Masa |
6 900 kg (bojowa) |
| Osiągi | |
| Prędkość |
85 km/h (po drodze) |
| Zasięg pojazdu |
350 km (po drodze) |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 3 karabiny maszynowe Breda 38 kal. 8 mm | |
| Użytkownicy | |
| Włochy | |
.svg.png){kind=small}
Autoblindo 40 (AB 40)[1] – włoski samochód pancerny z napędem na cztery koła, z okresu II wojny światowej (w publikacjach, poza włoskimi, spotkana jest powszechnie forma nazwy Autoblinda).
Został opracowany w 1939 w zakładach SpA Ansaldo, zastosowano w nim szereg oryginalnych rozwiązań, m.in. wszystkie cztery koła były na niezależnych zawieszeniach, wszystkie były sterowalne, zamontowano w nim dwa identyczne układy kierownicze z przodu i z tyłu. Dwa zapasowe koła zamontowane pośrodku samochodu mogły się swobodnie obracać, co pomagało przy ewentualnym pokonywaniu przeszkód terenowych. Uzbrojenie stanowiły dwa sprzężone karabiny maszynowe w wieży i trzeci umieszczony w tylnej płycie kadłuba, strzelający do tyłu[1].
AB 40 używany był przez jednostki kawaleryjskie oraz oddziały zwiadu dywizji pancernych i zmechanizowanych.