Bitwa o Mławę
| II wojna światowa, front wschodni, Operacja wschodniopruska | |||
| Czas |
18–19 stycznia 1945 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Przyczyna | |||
| Wynik |
zwycięstwo żołnierzy Armii Czerwonej | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
Położenie na mapie Polski w latach 1945–1951 _location_map.png) | |||
 53°07′38″N 20°21′27″E/53,127222 20,357500 | |||
.svg.png){kind=small}
.svg.png){kind=small}
.svg.png){kind=icon}
Bitwa o Mławę – starcie zbrojne mające miejsce w dniach 18–19 stycznia 1945 między oddziałami Armii Czerwonej a wojskami niemieckimi, skutkujące zdobyciem Mławy i zakończeniem władzy reżimu III Rzeszy na terenie miasta.
Przebieg działań bojowych
W czasie prowadzonej operacji wschodniopruskiej Armia Czerwona 18 stycznia 1945 roku dotarła w rejon Mławy. Reżim III Rzeszy solidnie przygotował miasto do obrony, tworząc z niego najsilniejszy węzeł oporu mający za zadanie bronić południowe obszary Prus Wschodnich. Węzeł oporu składał się z czterech pierścieni umocnień stałych i polowych[1].
Wojska Armii Czerwonej po otoczeniu mławskiego rejonu umocnionego rozpoczęły atak na miasto. W ataku uczestniczył m.in. 10 Korpus Pancerny dowodzony przez gen. Michała Sachno i 170 Dywizja Strzelecka dowodzona przez płk Siemiona Cyplenkowa[2].
W trakcie walk trawających dwa dni niemiecka obrona została rozbita a miasto zdobyte. Wymiany ognia spowodowała zniszczenie około 500 budynków w Mławie[2].
Upamiętnienie
Jednostki Armii Czerwonej które najbardziej wyróżniły się w walkach o miasto otrzymały zaszczytną nazwę Mławskich. W 1968 władze miasta nadały płk Siemionowi Cyplenkowowi tytuł honorowego obywatela Mławy[2].
Przypisy
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 311.
- 1 2 3 Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 312.
Bibliografia
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.