Jak w zwierciadle
![]() | |
| Gatunek | |
|---|---|
| Data premiery | |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
89 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role |
Harriet Andersson, |
| Muzyka |
Erik Nordgren, Johann Sebastian Bach |
| Zdjęcia | |
| Scenografia |
Per Axel Lundgren |
| Kostiumy |
Mago |
| Montaż |
Ulla Ryghe |
| Produkcja |
Allan Ekelund |
| Dystrybucja | |
| Nagrody | |
| 1962: Oscar za najlepszy film nieanglojęzyczny | |
Jak w zwierciadle (szw. Såsom i en spegel) – szwedzki dramat psychologiczny z 1961 roku, laureat Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego w roku 1962. Pierwsza część „trylogii pionowej” Ingmara Bergmana[1]. Film ponownie został wprowadzony do polskich kin 26 stycznia 2007 roku ze względu na przypomnienie dzieł Bergmana.
Obsada
- Harriet Andersson – Karin
- Gunnar Björnstrand – David
- Max von Sydow – Martin
- Lars Passgård – Fredrik „Minus”, brat Karin
Opis fabuły
Film jest pierwszą częścią „trylogii pionowej" Ingmara Bergmana zajmującą się problemem relacji pomiędzy człowiekiem a Bogiem. Tytuł filmu zaczerpnięty jest z Hymnu o Miłości autorstwa św. Pawła. Akcja, osadzona na wyspie, ukazuje wzajemne relacje pomiędzy chorą na schizofrenię Karin a członkami jej najbliższej rodziny. Klaustrofobiczna scenografia wyspy jest miejscem rodzinnego dramatu; zaniku uczuć, będącego zarówno skutkiem, jak i przyczyną braku porozumienia pomiędzy członkami rodziny. W Jak w zwierciadle można zaobserwować również próby określenia wiary przez bohaterów borykających się z tradycyjną koncepcją Boga. Film zrealizowany w ascetycznej formie, w skąpej scenografii, zapoczątkuje rozrachunek Bergmana z protestanckim wychowaniem, kontynuowany w dalszych częściach trylogii, tj. Gościach Wieczerzy Pańskiej i Milczeniu.
Przypisy
- ↑ Światowa encyklopedia filmu religijnego. Marek Lis i Adam Garbicz (red.). Kraków: Biały Kruk, 2007, s. 200. ISBN 978-83-60292-30-3.
Linki zewnętrzne
- Jak w zwierciadle w bazie IMDb (ang.)
- Jak w zwierciadle w bazie Filmweb

