Jonathan Marray

Jonathan Marray
Ilustracja
Państwo

 Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

10 marca 1981
Liverpool

Wzrost

183 cm

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

2000

Zakończenie kariery

2017

Trener

Dave Marray

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

215 (25 kwietnia 2005)

Australian Open

3Q (2007)

Roland Garros

1Q (2007)

Wimbledon

1R (2004, 2005, 2007)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

3

Najwyżej w rankingu

15 (28 stycznia 2013)

Australian Open

2R (2013)

Roland Garros

1R (2010, 2012, 2013, 2015)

Wimbledon

W (2012)

US Open

QF (2013)

Jonathan Marray (ur. 10 marca 1981 w Liverpoolu) – brytyjski tenisista, zwycięzca Wimbledonu 2012 w grze podwójnej.

Kariera tenisowa

Zawodowym tenisistą Marray był w latach 2000–2017[1]. Wielokrotnie wygrywał i osiągał finały w zmaganiach rangi ATP Challenger Tour w grze podwójnej. Najwyższe – 215. miejsce w singlu osiągnął podczas notowania 25 kwietnia 2005 roku. 28 stycznia 2013 roku zanotował 15. pozycję w deblu, co było jego najwyższą lokatą.

Podczas Wimbledonu 2012 zwyciężył w zawodach gry podwójnej mężczyzn. Był on pierwszym Brytyjczykiem od czasów Marka Coxa w 1977 roku, który dostał się do półfinałów debla na kortach All England Lawn Tennis and Croquet Club[1]. Marray to także pierwszy brytyjski finalista Wimbledonu w grze podwójnej od 1960 roku i pierwszy triumfator od 1936 roku[2]. W zawodach wystąpił dzięki dzikiej karcie przyznanej przez organizatorów. Razem z partnerem, którym był Frederik Nielsen, pokonali rozstawione pary w tym m.in. najbardziej utytułowanych deblistów – braci Bryanów. W meczu o mistrzostwo zmierzyli się z Robertem Lindstedtem oraz Horią Tecău, których pokonali 4:6, 6:4, 7:6(5), 6:7(5), 6:3[3]. Łącznie Marray triumfował w 3 turniejach ATP World Tour oraz uczestniczył w 5 finałach.

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra podwójna (3–5)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPartnerPrzeciwnicyWynik finału
Zwycięzca 1. 7 lipca 2012 Wimbledon, Londyn Trawiasta Dania Frederik Nielsen Szwecja Robert Lindstedt
Rumunia Horia Tecău		 4:6, 6:4, 7:6(5), 6:7(5), 6:3
Finalista 1. 21 czerwca 2013 Eastbourne Trawiasta Wielka Brytania Colin Fleming Austria Alexander Peya
Brazylia Bruno Soares		 6:3, 3:6, 8–10
Finalista 2. 28 lipca 2013 Atlanta Twarda Wielka Brytania Colin Fleming Francja Édouard Roger-Vasselin
Holandia Igor Sijsling		 6:7(6), 3:6
Finalista 3. 23 lutego 2014 Marsylia Twarda (hala) Australia Paul Hanley Francja Julien Benneteau
Francja Édouard Roger-Vasselin		 6:4, 6:7(6), 11–13
Zwycięzca 2. 11 stycznia 2015 Ćennaj Twarda Lu Yen-hsun Południowa Afryka Raven Klaasen
Indie Leander Paes		 6:3, 7:6(4)
Finalista 4. 22 lutego 2015 Marsylia Twarda (hala) Wielka Brytania Colin Fleming Chorwacja Marin Draganja
Finlandia Henri Kontinen		 4:6, 6:3, 8–10
Zwycięzca 3. 19 lipca 2015 Newport Trawiasta Pakistan Aisam-ul-Haq Qureshi Stany Zjednoczone Nicholas Monroe
Chorwacja Mate Pavić		 4:6, 6:3, 10–8
Finalista 5. 17 lipca 2016 Newport Trawiasta Kanada Adil Shamasdin Australia Sam Groth
Australia Chris Guccione		 4:6, 3:6

Przypisy

  1. 1 2 Press Association: Wimbledon 2012: Britain's Jonathan Marray books doubles semi-final spot. [w:] Wimbledon 2012 [on-line]. guardian.co.uk, 2012-07-04. [dostęp 2012-07-06]. (ang.).
  2. ↑ Łukasz Iwanek: Wimbledon: Brytyjczycy mają mistrza w deblu, triumf Marraya i Nielsena. [w:] Wimbledon [on-line]. sportowefakty.pl, 2012-07-07. [dostęp 2012-07-10]. (pol.).
  3. ↑ Polska Agencja Prasowa: Wimbledon. Marray i Nielsen najlepsi w deblu. [w:] Wimbledon [on-line]. sport.pl, 2012-07-07. [dostęp 2012-07-07]. (pol.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.