Ka-25

Ka-25

Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Producent	Ułan Udejski Zakład Lotniczy
Konstruktor	Kamow
Typ	śmigłowiec pokładowy
Konstrukcja	całkowicie metalowa, podwozie czteropodporowe – stałe
Załoga	3 – 4
Historia
Data oblotu	26 kwietnia 1961
Lata produkcji	1964–1975
Dane techniczne
Napęd	2 silniki turbinowe Głuszenkow GTD-3F,późniejsze wersje Głuszenkow GTD-3BM lub TW-3-117
Moc	900 KM (662 kW) (GTD-3F) 990 KM (728 kW) (GTD-3BM) (każdy)
Wymiary
Średnica wirnika	15,74 m
Długość kadłuba	9,83 m
Wysokość	5,73 m
Masa
Własna	4 760 kg
Startowa	7 300 kg (normalna) 12 600 kg (maksymalna)
Osiągi
Prędkość maks.	220 km/h
Pułap praktyczny	3500 m
Zasięg	650 km
Długotrwałość lotu	4,5 h
Dane operacyjne
Uzbrojenie
tylko w wersji Ka-25PL 2 torpedy samonaprowadzające typu E45-7A lub B-1DC 700 kg bomb głębinowych
Liczba miejsc
12 (wersja Ka-25K)
Wyposażenie dodatkowe
patrz tekst
Użytkownicy
ZSRR/Rosja, Bułgaria, Indie, Syria, Ukraina, Wietnam, Jugosławia

Ka-25 (ros. Ка-25, oznaczenie NATO „Hormone”) – radziecki morski śmigłowiec pokładowy, zaprojektowany w 1961 roku w biurze konstrukcyjnym Nikołaja Kamowa.

W 1958 roku w biurze konstrukcyjnym Kamowa rozpoczęto prace nad śmigłowcem pokładowym dla marynarki wojennej. W 1961 roku opracowano i w dniu 26 kwietnia 1961 oblatano nowy śmigłowiec oznaczony jako Ka-25. Śmigłowiec wprowadzono do produkcji seryjnej w 1964 roku w zakładach w Ułan Ude wersję Ka-25PL, pozostałe wersje rozpoczęto produkować w 1967 roku.

Śmigłowiec był budowany w wersjach o identycznej konstrukcji lecz innym wyposażeniu:

• Ka-25PŁ (Ка-25ПЛ) – śmigłowiec pokładowy do wykrywania i zwalczania okrętów nawodnych i podwodnych, była to wersja uzbrojona (PŁ – protiwołodocznyj)

Śmigłowiec Ka-25PŁ wyposażony był w umieszczony pod przednią częścią kadłuba radar typu Iniciatywa-2K, zasobnik z bojami akustycznymi RGB, magnetometrAPM-60 Orsza i sonar typu WGS-2 Oka-2. Miał też podkadłubową komorę bombową, w której mógł przenosić 700 kg bomb głębinowych konwencjonalnych, jak również z głowicami nuklearnymi. Zamiennie mógł być wyposażony w dwie torpedy samonaprowadzające E45-7A lub AT-1M i T-67 Striż.

• Ka-25C (Ка-25Ц) – śmigłowiec pokładowy do wykrywania i śledzenia celów morskich (C – celeukazatiel)

Śmigłowiec Ka-25C wyposażony był w specjalistyczne urządzenia do wykrywania okrętów nawodnych (radar o dużym zasięgu), a także aparaturę Uspiech służącą do przekazania obrazu z radaru do okrętów nosicieli pocisków przeciwokrętowych w celu naprowadzania pocisków na cel, przez co znacznie zwiększył się skuteczny zasięg rakiet^[1]. Wyróżniał się dużą bulwiastą osłoną radaru i składanym podwoziem dla ułatwienia pracy radaru^[1]. Nie posiadał uzbrojenia

• Ka-25PS – śmigłowiec poszukiwawczo-ratunkowy, także pasażerski (PS – poiskowo-spasatielnyj)

Śmigłowce Ka-25PS były wyposażone w sprzęt do odnajdowania rozbitków oraz podnoszenia ich z powierzchni morza

• Ka-25BT – śmigłowiec do holowania trału

Śmigłowiec Ka-25BT był wyposażony w trał do likwidacji min morskich

• Ka-25K – śmigłowiec latający dźwig, prototyp

Łącznie wyprodukowano w latach 1964 – 1975 ok. 460 śmigłowców Ka-25 wszystkich odmian.

Śmigłowiec Ka-25 znajdował się na wyposażeniu lotnictwa morskiego ZSRR (Rosji), Bułgarii, Indii, Syrii, Ukrainy, Wietnamu, Jugosławii. W ZSRR był wykorzystywany jako śmigłowiec pokładowy na krążownikach rakietowych projektu 1134 i jego wersji, śmigłowcowcach typu „Moskwa” oraz krążownikach lotniczych typu „Kijew”.

Śmigłowiec Ka-25 jest zbudowany w układzie dwuwirnikowym, z trzema łopatami w każdym wirniku, o przeciwbieżnych obrotach, typowym dla konstrukcji Nikołaja Kamowa. Podwozie stałe, czteropodporowe. Napęd śmigłowca stanowiły dwa silniki turbinowe. Pod kadłubem montowane były w zależności od wersji urządzenia do wykrywania okrętów oraz komora bombowa.

• Piotr Butowski: Lotnictwo wojskowe Rosji. Warszawa: Lampart, 1995, s. 61-65, seria: Ilustrowana encyklopedia techniki wojskowej. T. 2. ISBN 83-86776-14-5. OCLC 164856416.