Jak-100
![]() | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ | |
| Konstrukcja |
metalowa, podwozie stałe |
| Załoga |
1-2 |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Liczba egz. |
2 prototypy |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
silnik tłokowy AI-26GRFL |
| Moc |
maksymalna 575 KM[1] |
| Wymiary | |
| Średnica wirnika |
14,50 m |
| Długość |
13,91 m |
| Masa | |
| Własna |
1805 kg |
| Użyteczna |
2180 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
170 km/h |
| Zasięg |
325 km |
| Długotrwałość lotu |
3,25 h[2] |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 2–3 | |
| Rzuty | |
![]() | |
Jak-100 – radziecki, prototypowy lekki śmigłowiec.
Historia
Śmigłowiec Jak-100 powstał pod koniec lat 40. XX wieku w biurze konstrukcyjnym Jakowlewa, jako konkurencyjna konstrukcja wobec Mi-1. Prace nad nim podjęto latem 1947 roku, a wiodącymi konstruktorami byli N. Skrzinskij i N. Erlich[1]. Testy fabryczne pierwszego prototypu rozpoczęto 30 listopada 1948 roku[1]. Poważnymi problemami z jakimi musieli się uporać konstruktorzy były wibracje. Drugi ulepszony prototyp ukończono w czerwcu 1949 roku[1]. Jego testy przeprowadzono w latach 1949-1950. Mimo zatwierdzenia śmigłowca Jak-100 do produkcji seryjnej w roku 1950, nie rozpoczęto jej. Powodem było uruchomienie produkcji konkurencyjnego Mi-1[3]. Po raz pierwszy w ZSRR Jak-100 wprowadził jedną dźwignię do sterowania kątem natarcia łopat wirnika i obrotami silnika, zaadaptowaną w dalszych radzieckich konstrukcjach, w tym w Mi-1[2].
Przypisy
- 1 2 3 4 Jakubowicz 2011 ↓, s. 3.
- 1 2 Jakubowicz 2011 ↓, s. 4-5.
- ↑ Yakovlev Yak-100. www.aviastar.org. [dostęp 2013-12-22]. (ang.).
Bibliografia
- N.W. Jakubowicz: Wiertolot Jak-24. Moskwa: Riedakcyja żurnała «Modelist-konstruktor», 2011, seria: Awiakollekcyja. No. 3/2011. (ros.).
Linki zewnętrzne
- Fotografia śmigłowca. heliport.sk. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. zarchiwizowana w Internet Archive

