Kwas pelargonowy
|
|
| Nazewnictwo |
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC) |
kwas nonanowy |
| Inne nazwy i oznaczenia |
| kwas 1-oktanokarboksylowy |
|
| Ogólne informacje |
| Wzór sumaryczny |
C9H18O2 |
| Inne wzory |
C8H17COOH |
| Masa molowa |
158,24 g/mol |
| Identyfikacja |
| Numer CAS |
112-05-0 |
| PubChem |
8158 |
|
|
| InChI |
InChI=1S/C9H18O2/c1-2-3-4-5-6-7-8-9(10)11/h2-8H2,1H3,(H,10,11) |
| InChIKey |
FBUKVWPVBMHYJY-UHFFFAOYSA-N |
|
| Właściwości |
|
| Gęstość |
| 0,9052 g/cm³ (20 °C)[1]; ciecz |
|
| Rozpuszczalność w wodzie |
| 0,284 g/kg (20 °C)[2] |
| w innych rozpuszczalnikach |
| etanol, eter dietylowy, chloroform[1] |
|
| Temperatura topnienia |
12,4 °C[1] |
| Temperatura wrzenia |
254,5 °C[1] |
| Punkt krytyczny |
439 °C[3]; 2,35 MPa[3] |
| logP |
3,4[4] |
| Kwasowość (pKa) |
4,96[5] |
| Współczynnik załamania |
1,4343 (589 nm, 19 °C)[1] |
| Lepkość |
7,011[6] |
| Napięcie powierzchniowe |
31,7 mN/m (20 °C)[4] |
|
|
|
| Niebezpieczeństwa |
| Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2015-08-19] |
|
Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów |
| Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[8] |
|
|
| Zwroty H |
H314 |
| Zwroty P |
P280, P303+P361+P353, P304+P340+P310, P305+P351+P338[4] |
|
| Europejskie oznakowanie substancji |
| oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne |
| Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[8] |
 |
Żrący (C) |
|
|
| Zwroty R |
R34 |
| Zwroty S |
S1/2, S26, S28, S36/37/39, S45 |
|
| NFPA 704 |
Na podstawie podanego źródła[9] |
|
|
|
| Temperatura zapłonu |
137 °C (zamknięty tygiel)[4] |
| Temperatura samozapłonu |
355 °C[4] |
| Granice wybuchowości |
0,8–9%[4] |
| Numer RTECS |
RA6650000 |
|
| Podobne związki |
| Pochodne |
kwas aminoketopelargonowy, kwas diaminopelargonowy |
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Kwas pelargonowy (kwas nonanowy) – organiczny związek chemiczny z grupy nasyconych kwasów tłuszczowych. Ma postać bezbarwnej lub żółtawej oleistej cieczy o charakterystycznym zapachu. W obniżonej temperaturze ma postać bezbarwnych kryształów o blaszkowatym kształcie. W przyrodzie kwas pelargonowy występuje w postaci estrów w olejku eterycznym otrzymywanym z pelargonii[10].
Uwagi
- ↑ Wartość wyznaczona w fazie ciekłej z możliwym dużym błędem wskutek asocjacji.
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Lide 2009 ↓, s. 3-398.
- ↑ Lide 2009 ↓, s. 8-112.
- 1 2 Lide 2009 ↓, s. 6-65.
- 1 2 3 4 5 6 Nonanoic acid (nr N5502) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2015-08-19]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ Lide 2009 ↓, s. 8-49.
- ↑ Lide 2009 ↓, s. 6-179.
- ↑ Lide 2009 ↓, s. 9-57.
- 1 2 Kwas pelargonowy, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-08-18] (ang.).
- ↑ Kwas pelargonowy (nr N5502) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2015-08-19]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ Encyclopedia of chemistry (ang.).
- ↑ Chemical Land (ang.).
- ↑ MariaM. Bełdowicz MariaM., JerzyJ. Cechnicki JerzyJ., Sposób otrzymywania czystego kwasu brasylowego, Urząd Patentowy PRL, 1971 [dostęp 2018-06-01] ..
- ↑ Arthur Vogel: Preparatyka organiczna. Wyd. drugie. s. 419-420.
- ↑ Nonanoic (Pelargonic) acid [online], National Site for the Regional IPM Centers [dostęp 2018-06-01] .
Bibliografia
- David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
- Wanda Czerska, Marek J. Malawski, Jan Surowiński: Vademecum drogisty. T. 2: Substancje organiczne. Warszawa: Biuro Wydawnicze „Chemia”, 1970, s. 367-368.
| Nasycone n-kwasy karboksylowe |
|
|---|