Lacena Golding-Clarke

W 1989 roku sięgnęła po pierwszy w karierze medal CARIFTA Games, podczas zmagań w Bridgetown zdobyła brązowy medal w konkurencji skoku wzwyż (kategoria wiekowa do lat 17). Rok później została dwukrotną brązową medalistką mistrzostw Ameryki Środkowej i Karaibów U-20. W 1992 roku brała udział w rozgrywanych w Seulu mistrzostwach świata juniorów, tam zajęła 6. miejsce w konkurencji skoku w dal, rok później zaś została mistrzynią obu Ameryk juniorów w tej samej konkurencji. W 1995 roku wystartowała w mistrzostwach świata seniorów, w konkurencji skoku w dal odpadła w eliminacjach, zajmując w tej fazie 9. miejsce w grupie^[2][3].

Uczestniczyła w igrzyskach olimpijskich w Atlancie. W rundzie eliminacyjnej nie zaliczyła żadnej próby, tym samym nie kwalifikując się do finału^[4].

Bez powodzenia startowała także w mistrzostwach świata w Atenach, gdzie w konkurencji skoku w dal zajęła w fazie eliminacji 12. miejsce w grupie i nie awansowała do finału. W 1998 roku zdobyła brązowy medal igrzysk Ameryki Środkowej i Karaibów, natomiast rok później została złotą medalistką mistrzostw Ameryki Środkowej i Karaibów (oba medale wywalczyła w konkurencji skoku w dal)^[2].

W drugim starcie olimpijskim, który miał miejsce w Sydney, również wystąpiła w konkurencji skoku w dal. W najlepszej próbie uzyskała rezultat 6,39 m dający jej 10. miejsce w grupie i 22. miejsce w gronie wszystkich zawodniczek, tym samym ponownie zakończyła swój udział na eliminacjach^[a][5][6].

W kolejnych międzynarodowych imprezach lekkoatletycznych startowała przede wszystkim w konkurencjach biegu przez płotki. W 2001 roku awansowała do finału konkursu biegu na 60 m ppł rozgrywanego w czasie halowych mistrzostw świata w Lizbonie, w którym ostatecznie zajęła 8. miejsce. Wystąpiła na igrzyskach Wspólnoty Narodów w Manchesterze, gdzie w konkurencji biegu na 100 m ppł zdobyła złoty medal. W 2003 roku sięgnęła po dwa brązowe medale igrzysk panamerykańskich, w konkurencjach biegu na 100 m ppł oraz biegu sztafet 4 × 100 m. Brała udział w halowych mistrzostwach świata w Birmingham (gdzie zajęła 4. miejsce w finale konkursu biegu na 60 m ppł) i mistrzostwach świata w Paryżu (na których awansowała do finału konkursu biegu na 100 m ppł i w tej fazie rozgrywek zajęła 8. miejsce)^[2].

Na igrzyskach olimpijskich w Atenach udało się jej zakwalifikować do finału konkursu biegu na 100 m ppł. W tej fazie wywalczyła rezultat czasowy 12,73 plasujący zawodniczkę na 5. miejscu^[7].

W dalszych latach kariery między innymi zajęła 4. miejsce w finale konkursu biegu na 60 m ppł rozgrywanego na halowych mistrzostwach świata w Walencji oraz była półfinalistką zawodów w konkurencji biegu na 100 m ppł rozgrywanych na mistrzostwach świata w Osace i Berlinie. Po raz ostatni w zawodach międzynarodowych wystąpiła w 2010 roku, biorąc udział w halowych mistrzostwach świata w Dosze i w finale konkursu biegu na 60 m ppł zajmując 7. miejsce^[2].

W marcu 1999 roku została wolontariuszką-asystentką trenera w Auburn University, funkcję tę pełniła do sierpnia 2006 roku. W latach 2006–2011 była asystentką trenera lekkoatletycznego (w konkurencjach skokowych i biegu przez płotki kobiet) w Uniwersytecie Teksańskim w Austin, natomiast w 2012 roku objęła funkcję asystentki trenera na Uniwersytecie Teksańskim w El Paso (w konkurencjach biegowych i biegu przez płotki). W 2022 roku ponownie została związana z Auburn University, gdzie została asystentką trenera. Była mentorką takich lekkoatletek jak Tobi Amusan, Chantel Malone i Lucia Mokrášová^{[8][9][10][11]}.