Lulinek
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
605[1] |
| Strefa numeracyjna |
61 |
| Kod pocztowy |
64-514[2] |
| Tablice rejestracyjne |
PSZ |
| SIMC |
0595884 |
Położenie na mapie gminy Szamotuły ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu szamotulskiego ![]() | |
Lulinek – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Szamotuły.
Położenie
Lulinek to wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Szamotuły. Miejscowość leży w północno-zachodniej części województwa wielkopolskiego, na Wysoczyźnie Poznańskiej, w jej części zwanej równiną Szamotulską.
Ważne znaczenie dla ruchu komunikacyjnego regionu mają drogi z Szamotuł do Poznania, z Pniew przez Szamotuły do Obornik oraz z Szamotuł przez Obrzycko do Czarnkowa. Przez region przebiega również linia kolejowa Poznań - Szczecin. Lulinek jest jednym z 25 sołectw wyodrębnionych w podziale administracyjnym gminy Szamotuły. Miejscowość położona jest około 11 km na południowy wschód od Szamotuł, 2 km na północny wschód od Pamiątkowa przy drodze wojewódzkiej nr 316. Sołectwo zajmuje powierzchnię 277 ha.
Historia
Miejscowość pierwotnie była związana z Wielkopolską. Istnieje co najmniej od połowy XV wieku i ma średniowieczną metrykę. Po raz pierwszy miejscowość odnotowana została w łacińskim dokumencie z 1450 gdzie zapisano ją pod nazwą "Minor Llulyno", 1504 "Minor Lulyno", 1508 "Lulino Minor", 1510 "Lulynko Minor, Minor Lulinko", 1518 "Lulynko", 1563 "Lulino Minus"[4].
Początkowo wieś była własnością szlachecką należącą do wielkopolskiej szlachty z rodu Rozwarowskich, którzy od nazwy wsi Rozwarowo przyjęli odmiejscowe nazwisko. W 1450 leżała w powiecie poznańskim województwa poznańskiego w Koronie Królestwa Polskiego. W 1510 należała do parafii Żydowo[4].
Pierwszy zachowany zapis historyczny związany z miejscowścią mówi o tym, że w 1450 Piotr Rozwarowski dziedzic Lulina zapisał swojej żonie Małgorzacie po 190 grzywien posagu oraz wiana na Lulinie, na gaju w Baworowie oraz na Lulinku. W 1510 właścicielem wsi był Dziersław Rozwarowski. W 1518 Wojciech Rozwarowski zapisał kapitule katedry poznańskiej dwie grzywny czynszu rocznego od sumy 30 grzywien na wsiach Rozwarowo i Lulinek[4].
Z początku XVI wieku pochodzą również informacje o wsi ze źródeł koscielnych. W 1504 miejscowi kmiecie płacili dziesięcinę z 7 półłanków po 4 grosze, tak jak je płacili zmarłemu kanonikowi Andrzejowi Gołuchowskiemu, oraz tak samo płacili plebanowi w Żydowie tytułem dziesięciny lub opłaty zwanej meszne. 1510 pleban w Żydowie otrzymywał po 4 grosze z każdego półłanka osiadłego oraz z półłanków opustoszałych, które były uprawiane, a z dwóch półłanków sołeckich otrzymał tylko meszne. Kmiecie lulińscy składali się na pół grzywny i dawali te pieniądze kanonikowi Andrzejowi Krzyckiemu tytułem dziesięciny z półłanków osiadłych i opuszczonych, które były uprawiane. Według opinii plebana z Żydowa kmiecie ci „błądzą, ponieważ powinni dać kanonikowi tyle, ile dają swojemu plebanowi”[4].
Miejscowość odnotowały także historyczne rejestry podatkowe dzięki, którym znamy stosunki własnościowe we wsi. W 1504 w Lulinku gospodarowało 7 kmieci, każdy z nich posiadał połowę łana roli, a 2,5 łany we wsi były opuszczone. W 1508 miał miejsce pobór wiardunków królewskich. W 1509 pobrano podatki z 7 półłanków, a w 1510 pobór z 6 półłanków. W 1510 w Lulinku było 8 półłanków osiadłych oraz 5 półłanków opuszczonych, a sołectwo obejmowało 2 półłanki. W 1563 miał miejsce pobór z 6,5 łana oraz od karczmy dorocznej. W 1577 pobór od wsi zapłacił Jakub Rozwarowski. W 1580 Maciej Rozwarowski zapłacił pobór z 3 łanów[4].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Przypisy
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 694 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 70750
- 1 2 3 4 5 Gąsiorowski 1992 ↓, s. 684.
Bibliografia
- Antoni Gąsiorowski: Słownik historyczno-geograficzny województwa poznańskiego w średniowieczu, cz. III L-Q, hasło „Lulinek”. Poznań: Wydawnictwo PTPN, 1992, s. 684.
Linki zewnętrzne
- Lulinek, [w:] Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2014.
_location_map.png)



