Marmon-Herrington Armoured Car
 Marmon-Herrington Mk IVF w muzeum Jad la-Szirjon | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
kołowa |
| Załoga |
4 (Mk I-II) |
| Historia | |
| Produkcja |
1940-1943 |
| Egzemplarze |
ponad 5600 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
silnik benzynowy Ford V8 o mocy 85 KM (63 kW) (Mk I-III) |
| Pancerz |
do 12 mm (Mk I-III) |
| Długość |
5,18 m (Mk II) |
| Szerokość |
2,00 m (Mk II) |
| Wysokość |
2,67 m (Mk II) |
| Masa |
6,1 t (Mk II-III) |
| Moc jedn. |
13,9 KM/t (Mk II-III) |
| Osiągi | |
| Prędkość |
80 km/h |
| Zasięg pojazdu |
322 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1-2× karabin maszynowy Vickers (Mk I-III), 1-2× karabin maszynowy Bren (Mk II), 1× karabin maszynowy Browning M1919 (Mk IV), 1× karabin przeciwpancerny Boys (Mk II-III), 1× armata 2-funtowa (Mk IV) | |
| Użytkownicy | |
| Związek Południowej Afryki, Wielka Brytania | |
.svg.png){kind=small}
Marmon-Herrington Armoured Car[1] (South African Reconnaissance Vehicle[2]) – samochód pancerny konstrukcji południowoafrykańskiej z okresu II wojny światowej. Pojazdy wykorzystywane były przez armię brytyjską oraz inne formacje alianckie głównie podczas kampanii afrykańskiej, a na mniejszą skalę także podczas walk na Dalekim Wschodzie.
W 1938 roku rząd południowoafrykański zlecił rozpoczęcie prac mających na celu skonstruowanie własnego samochodu pancernego. Projekt rozwijał się powoli do czasu wybuchu II wojny światowej w 1939 roku. Pierwsze egzemplarze pojazdu gotowe były w 1940 roku. Jako że przemysł w kraju nie był zdolny do masowej produkcji tego typu pojazdów, większość komponentów do jego produkcji była sprowadzana. Podwozia produkowane były w zakładach Ford w Kanadzie, układ przeniesienia napędu w zakładach Marmon-Herrington w Stanach Zjednoczonych, podczas gdy uzbrojenie sprowadzano z Wielkiej Brytanii. W Związku Południowej Afryki produkowano jedynie płyty stalowe na opancerzenie oraz montowano pojazdy.
Pierwsze samochody, oznaczane jako South African Reconnaissance Vehicle Mk I, posiadały napęd tylko na jedną oś, a ich uzbrojenie stanowiły dwa karabiny maszynowe Vickers. Pojazdy te wzięły udział w walkach we wschodniej Afryce, po czym większość wróciła do Związku Południowej Afryki, gdzie wykorzystywano je do celów szkoleniowych. Kolejna wersja, Mk II posiadała już napęd na cztery koła i uzbrojona była dodatkowo w karabin przeciwpancerny Boys. Pojazdy te trafiły na front północnoafrykański, gdzie były najliczniej używanymi alianckimi pojazdami rozpoznawczymi w początkowej fazie wojny. W najliczniej produkowanej wersji Mk III pojazdy różniły się głównie krótszym rozstawem osi. Ostatnia z produkowanych seryjnie wersji, Mk IV została całkowicie przeprojektowana. Posiadała ona nadwozie samonośne, silnik umieszczono w tylnej części pojazdu, a podstawowym uzbrojeniem samochodu była armata 2-funtowa. Zaprojektowane zostały także kolejne wersje pojazdu, które nigdy jednak nie wyszły poza stadium prototypu, m.in. 8-kołowa wersja Mk VI.
Przypisy
Bibliografia
- South Africa's Marmon-Herrington armored cars [online], World War II Vehicles [dostęp 2010-12-31] [zarchiwizowane z adresu 2010-06-13] (ang.).
- Marmon Herrington Armoured Cars. W: Chris Bishop: The encyclopedia of weapons of World War II. Metrobooks, 2002, s. 88. ISBN 1-58663-762-2.