Mord na rodzinie Horodyńskich

Zastrzelenie rodziny zlecił Martin Fuldner z pobliskich Charzewic który wówczas zarządzał jako trauhänder (pełnomocnik), majątkiem Lubomirskich w Charzewicach. Był emerytowanym kapitanem Schutzstaffel. Bywał u Horodyńskich a jego żonie bardzo spodobał się serwis porcelanowy, którego Horodyńscy nie chcieli mu jednak sprzedać^[9]. Także samo gospodarstwo prowadzone przez Horodyńskich na wysokim poziomie, przynosiło dochody i Fuldner pragnął przyłączyć go do administrowanego przez siebie majątku^[10][11].

Kompania Waffen-SS która została wysłana na pacyfikację pobliskich wsi, stacjonująca w pobliskich Zaleszanach dowodzona była przez kolegę Fuldnera, ten postanowił więc wykorzystać obecność oddziału by przeprowadzić likwidację rodziny Horodyńskich. Użył koleżeńskich kontaktów, by pod pretekstem walki z partyzantką zataić prawdziwe intencje i uniknąć problemów u swoich zwierzchników. Liczył, że nie zostanie obciążony udziałem w zbrodni^{[12][7][13][2]}.

O zbrodni już w czerwcu poinformowała polska rozgłośnia radia BBC z Londynu i prasa podziemna. Z inicjatywy Kierownictwa Walki Cywilnej przy Delegaturze Rządu na Kraj odbyła się, w intencji pomordowanych msza św. żałobna w kościele św. Krzyża w Warszawie^[12].

Mord stał się dość głośny, także we władzach Generalnego Gubernatorstwa. Przeprowadzono śledztwo, podczas którego Ehlers przyznał się do zastrzelenia uczestników wesela i wskazał Fuldnera jako inicjatora morderstwa^[14]. Gubernator dystryktu krakowskiego uznał, że mieszkańcy dworu zostali zastrzeleni bezpodstawnie a pozostały po nich majątek nie może być przejęty przez Generalne Gubernatorstwo i powinni go odziedziczyć spadkobiercy. Zabrane przez Fuldnera przedmioty i dobytek nakazał zwrócić. Odpowiedzialni za zbrodnię uniknęli jednak wówczas kary^[1][15].

W październiku 1943 dowódca Kedywu Komendy Głównej Armii Krajowej gen. Emil August Fieldorf ps. „Nil” w oparciu o wyrok sądu podziemnego państwa polskiego, wydał rozkaz wykonania wyroku śmierci na Martinie Fuldnerze^[12].13 października 1943 grupa żołnierzy AK wykonała wyrok w dworku myśliwskim w Charzewicach a egzekucji Fuldnera, jego żony i syna dokonał m.in. syn ofiar, Zbigniew Horodyński^[4][1].

Komisja Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Rzeszowie wszczęła śledztwo w sprawie mordu w Zbydniowie w październiku 1945, jednak przez lata niewiele ustalono. Ruszyło ponownie w 1970 kiedy Dominik Horodyński, korespondent TVP we Włoszech obejrzał w tamtejszej telewizji reportaż o Ehlersie i powtórnie złożył zeznania. W 1972 akta wysłano do Centrali Badania Zbrodni Narodowosocjalistycznych w Ludwigsburgu. 27 listopada 1974, Niemcy w odpowiedzi przesłali do Komisji akt zgonu Erwina Ehlersa i śledztwo zawieszono^[14][16].