Musoniellinae
| Musoniellinae | |
| Riviera et Svenson, 2016 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Parvordo | |
| (bez rangi) | Amerimantodea |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina |
Musoniellinae |
Musoniellinae – podrodzina modliszek z podrzędu Eumantodea i rodziny Thespidae. Obejmuje 16 opisanych gatunków. Zamieszkują Amerykę Południową.
Morfologia
Modliszki o niewielkich rozmiarach, osiągające od 18 do 34 mm długości ciała. Pokrój mają bardziej zwarty lub stosunkowo wydłużony, jednak nigdy nie jest on patykowato wysmuklony. W ubarwieniu najczęściej dominuje brąz w odcieniu jasnym do ciemnego, rzadziej zieleń. Samiec ma skrzydła w pozycji spoczynkowej sięgające daleko poza wierzchołek płytki subgenitalnej odwłoka. Samice są zupełnie bezskrzydłe. Chwytne odnóże przedniej pary ma na goleni pięć, a wyjątkowo sześć kolców tylno-brzusznych, zazwyczaj ku wierzchołkowi członu coraz większych. Żaden z kolców przednio-brzusznych przedniej goleni nie jest dogrzbietowo odsunięty od szeregu[1]. Genitalia samca mają całkowicie zesklerotyzowane fallomery[2]. Fallomer brzuszny nie ma sterczącego doogonowo wyrostka na prawym brzegu ani silnie zesklerotyzowanego wyrostka w odsiebno-prawym kącie. Na apofizie falloidalnej nie występują podłużne rowki[1]. Lewy fallomer ma blaszkę grzbietową zaopatrzoną w rozwidlony płat[2], wyraźnie wyodrębnioną, niezrośniętą z fallomerem brzusznym[1].
Ekologia i występowanie
Przedstawiciele podrodziny zamieszkują krainę neotropikalną, ograniczonymi będąc do Ameryki Południowej. Zasiedlają formacje o wykształconej zmienności pór roku. W większości występują na południe od Amazonii, ale Leptomiopterygini bytują na wschód i północny wschód od niej[1].
Taksonomia i ewolucja
Takson ten wprowadzony został w 2016 roku przez Julia Rivierę i Gavina J. Svensona na łamach „Systematic Entomology”[1][3] jako plemię Musoniellini w obrębie podrodziny Thespinae i rodziny Thespidae. Autorzy wyróżnili go na podstawie wyników molekularnej analizy filogenetycznej[1]. W uprzednio stosowanym systemie Reinharda Ehrmanna i Rogera Roya z 2002 roku zaliczone doń rodzaje umieszczane były plemieniu Pseudomiopterigini w obrębie Pseudomiopteriginae, monotypowej wówczas podrodziny z rodziny Thespidae[4][1]. W uwzględniającym także dane morfologiczne systemie Chirstiana J. Schwarza i Roya z 2019 roku omawiany takson wyniesiono do rangi osobnej podrodziny w Thespidae i podzielono go na dwa plemiona[2].
Do podrodziny zalicza się 16 opisanych gatunków[3], sklasyfikowanych w czterech rodzajach i dwóch plemionach[2][3]:
- Leptomiopterygini Schwarz et Roy, 2019
- Leptomiopteryx Chopard, 1911
- Musoniellini Rivera et Svenson, 2016
- Eumusonia Giglio-Tos, 1916
- Musoniella Giglio-Tos, 1916
- Pizaia Terra, 1982
Według wyników analiz Riviery i Svensona z 2016 roku Musoniellini (odpowiadające Musenellinae w systemie Schwarza i Roya[2]) zajmują pozycję siostrzaną dla Thespini (odpowiadającym Thespinae w systemie Schwarza i Roya[2]), tworząc z nimi klad siostrzany dla Miobantiinae[1]. Wyniki badań morfologicznych Schwarza i Roya z 2019 roku potwierdzają te siostrzaną relację Musenellinae i Thespinae wskazując jako ich wspólną cechę rozwidlony płat na blaszce grzbietowej lewego fallomeru[2].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 Julio Rivera, Gavin J. Svenson. The Neotropical ‘polymorphic earless praying mantises’ – part I: molecular phylogeny and revised higher-level systematics (Insecta: Mantodea, Acanthopoidea). „Systematic Entomology”. 41, s. 607–649, 2016.
- 1 2 3 4 5 6 7 Christian J. Schwarz, Roger Roy. The systematics of Mantodea revisited: an updated classification incorporating multiple data sources (Insecta: Dictyoptera). „Annales de la Société entomologique de France (N.S.)”. 55 (2), s. 101–196, 2019. DOI: 10.1080/00379271.2018.1556567.
- 1 2 3 Daniel Otte, Lauren Spearman, Martin B.D. Stiewe, David C. Eades: subfamily Musoniellinae. [w:] Mantodea Species File (Version 5.0/5.0) [on-line]. [dostęp 2024-01-05].
- ↑ Reinhard Ehrmann: Mantodea – Gottesanbeterinnen der Welt. Münster: Natur und Tier Verlag GmbH, 2002.