Musoniellinae

Musoniellinae
Riviera et Svenson, 2016
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

modliszki

Podrząd

Eumantodea

Infrarząd

Schizomantodea

Parvordo

Artimantodea

(bez rangi) Amerimantodea
Nadrodzina

Thespoidea

Rodzina

Thespidae

Podrodzina

Musoniellinae

Musoniellinaepodrodzina modliszek z podrzędu Eumantodea i rodziny Thespidae. Obejmuje 16 opisanych gatunków. Zamieszkują Amerykę Południową.

Morfologia

Modliszki o niewielkich rozmiarach, osiągające od 18 do 34 mm długości ciała. Pokrój mają bardziej zwarty lub stosunkowo wydłużony, jednak nigdy nie jest on patykowato wysmuklony. W ubarwieniu najczęściej dominuje brąz w odcieniu jasnym do ciemnego, rzadziej zieleń. Samiec ma skrzydła w pozycji spoczynkowej sięgające daleko poza wierzchołek płytki subgenitalnej odwłoka. Samice są zupełnie bezskrzydłe. Chwytne odnóże przedniej pary ma na goleni pięć, a wyjątkowo sześć kolców tylno-brzusznych, zazwyczaj ku wierzchołkowi członu coraz większych. Żaden z kolców przednio-brzusznych przedniej goleni nie jest dogrzbietowo odsunięty od szeregu[1]. Genitalia samca mają całkowicie zesklerotyzowane fallomery[2]. Fallomer brzuszny nie ma sterczącego doogonowo wyrostka na prawym brzegu ani silnie zesklerotyzowanego wyrostka w odsiebno-prawym kącie. Na apofizie falloidalnej nie występują podłużne rowki[1]. Lewy fallomer ma blaszkę grzbietową zaopatrzoną w rozwidlony płat[2], wyraźnie wyodrębnioną, niezrośniętą z fallomerem brzusznym[1].

Ekologia i występowanie

Przedstawiciele podrodziny zamieszkują krainę neotropikalną, ograniczonymi będąc do Ameryki Południowej. Zasiedlają formacje o wykształconej zmienności pór roku. W większości występują na południe od Amazonii, ale Leptomiopterygini bytują na wschód i północny wschód od niej[1].

Taksonomia i ewolucja

Takson ten wprowadzony został w 2016 roku przez Julia Rivierę i Gavina J. Svensona na łamach „Systematic Entomology”[1][3] jako plemię Musoniellini w obrębie podrodziny Thespinae i rodziny Thespidae. Autorzy wyróżnili go na podstawie wyników molekularnej analizy filogenetycznej[1]. W uprzednio stosowanym systemie Reinharda Ehrmanna i Rogera Roya z 2002 roku zaliczone doń rodzaje umieszczane były plemieniu Pseudomiopterigini w obrębie Pseudomiopteriginae, monotypowej wówczas podrodziny z rodziny Thespidae[4][1]. W uwzględniającym także dane morfologiczne systemie Chirstiana J. Schwarza i Roya z 2019 roku omawiany takson wyniesiono do rangi osobnej podrodziny w Thespidae i podzielono go na dwa plemiona[2].

Do podrodziny zalicza się 16 opisanych gatunków[3], sklasyfikowanych w czterech rodzajach i dwóch plemionach[2][3]:

  • Leptomiopterygini Schwarz et Roy, 2019
    • Leptomiopteryx Chopard, 1911
  • Musoniellini Rivera et Svenson, 2016
    • Eumusonia Giglio-Tos, 1916
    • Musoniella Giglio-Tos, 1916
    • Pizaia Terra, 1982

Według wyników analiz Riviery i Svensona z 2016 roku Musoniellini (odpowiadające Musenellinae w systemie Schwarza i Roya[2]) zajmują pozycję siostrzaną dla Thespini (odpowiadającym Thespinae w systemie Schwarza i Roya[2]), tworząc z nimi klad siostrzany dla Miobantiinae[1]. Wyniki badań morfologicznych Schwarza i Roya z 2019 roku potwierdzają te siostrzaną relację Musenellinae i Thespinae wskazując jako ich wspólną cechę rozwidlony płat na blaszce grzbietowej lewego fallomeru[2].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 Julio Rivera, Gavin J. Svenson. The Neotropical ‘polymorphic earless praying mantises’ – part I: molecular phylogeny and revised higher-level systematics (Insecta: Mantodea, Acanthopoidea). „Systematic Entomology”. 41, s. 607–649, 2016.
  2. 1 2 3 4 5 6 7 Christian J. Schwarz, Roger Roy. The systematics of Mantodea revisited: an updated classification incorporating multiple data sources (Insecta: Dictyoptera). „Annales de la Société entomologique de France (N.S.)”. 55 (2), s. 101–196, 2019. DOI: 10.1080/00379271.2018.1556567.
  3. 1 2 3 Daniel Otte, Lauren Spearman, Martin B.D. Stiewe, David C. Eades: subfamily Musoniellinae. [w:] Mantodea Species File (Version 5.0/5.0) [on-line]. [dostęp 2024-01-05].
  4. Reinhard Ehrmann: Mantodea – Gottesanbeterinnen der Welt. Münster: Natur und Tier Verlag GmbH, 2002.