Pochodnie w mroku

Pochodnie w mroku. Żeromski - Reymont - Kasprowicz – esej krytycznoliteracki Antoniego Langego opublikowany w 1927[1][2] w Warszawie nakładem Biblioteki Domu Polskiego. Książka składa hołd trzem najwyższym drzewom literatury, w które uderzył piorun śmierci. Jednocześnie Pochodnie w mroku są próbą obiektywnego spojrzenia na dziedzictwo jakie zostawili po sobie: Stefan Żeromski, Władysław Reymont i Jan Kasprowicz. Książka zawiera wiele szczegółowych wątków biograficznych (przeplatanych nieraz z biografią autora eseju), a także poemat poświęcony Kasprowiczowi, napisany w 1898.

Przypisy

  1. ↑ Anna Sobieska, Rec.: Paweł Wojciechowski, „Logos, byt, harmonia. Antoniego Langego czytanie kultury”, Lublin 2010, „Wiek XIX. Rocznik Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza”, XLVII (1), 2012, s. 607–610, ISSN 2080-0851 [dostęp 2025-02-07] (pol.).
  2. ↑ Grażyna Legutko, "Była w nim jakaś pełnia…" Władysław Reymont w optyce Antoniego Langego, „Bibliotekarz Podlaski”, 65 (4), 2024, s. 271–294, DOI: 10.36770/bp.978, ISSN 2544-8900 [dostęp 2025-02-07].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.