Stypa (powieść)

Stypa – powieść Antoniego Langego wydana w 1911 w Warszawie. Tytuł nawiązuje do starosłowiańskiego obrządku, zwanego stypą.

Utwór uwspółcześnia tzw. kompozycję szkatułkową (ramową), znaną w Europie dzięki dziełu Giovanniego Baccaccio Dekameron oraz powieści Jana Potockiego Rękopis znaleziony w Saragossie. Powieść osnuta jest wokół tragicznej historii jednego z bohaterów, który z powodu zawodu miłosnego dopuścił się samobójczego aktu. Spotkanie grona przyjaciół zmarłego na uroczystej uczcie ku jego czci staje się pretekstem do opowiedzenia kilku historii na odwieczny temat miłości i śmierci^[1].

Przypisy

↑ Jest to nawiązanie do Dekameronu, na który składa się 100 historii opowiedzianych przez zgromadzenie 10 młodych Florentyńczyków.

Poezja	Sonety wedyckie Pogrzeb Shelleya Ballady pijackie Księga proroków Logos Poezje Widzenie świętej Katarzyny Wenus żebracza Pogrobowcom Świat Fragmenta. Poezje wybrane Pocałunki Deuteronomion, czyli powtórzenie Akteon Księgi bogów Rozmyślania Pierwszy dzień stworzenia XXVII sonetów Ilia Muromiec Trzeci dzień Groteski. Wiersze ironiczne Rozmyślania. Z nowej serii Gdziekolwiek jesteś
Proza	Godzina Elfryda: nowele i fantazje Zbrodnia Dwie bajki Czterdzieści cztery Stypa W czwartym wymiarze Miranda Nowy Tarzan Róża polna Michałki
Dramat	Atylla Wenedzi Malczewski
Krytyka literacka	O poezji współczesnej Studia z literatury francuskiej Lord Byron Panteon literatury wszechświatowej Pochodnie w mroku
Filozofia	O sprzeczności sprawy żydowskiej Analfabetyzm i walka z ciemnotą w Królestwie Polskim Studia i wrażenia Rzuty