Pontiac Trans Sport
Pontiac Trans Sport – samochód osobowy typu minivan klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Pontiac w latach 1989–1998.
Pierwsza generacja
 Pontiac Trans Sport I przed liftingiem | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany |
sierpień 1989 |
| Okres produkcji |
1989 – 1996 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | |
| Następca |
Pontiac Trans Sport II |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
4-drzwiowy minivan |
| Skrzynia biegów |
3-biegowa automatyczna |
| Napęd | |
| Długość |
1990–1993: |
| Szerokość |
1895 mm |
| Wysokość |
1990–1993: |
| Rozstaw osi |
2789 mm |
| Masa własna |
1630–1770 kg |
| Liczba miejsc |
7 |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze |
|
| Konkurencja |
Ford Aerostar |
Pontiac Trans Sport I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1989 roku.
W 1986 roku zaprezentowano prototyp Pontiac Trans Sport Concept, który wyróżniał się futurystyczną koncepcją zarówno pod kątem stylistyki, jak i rozwiązań technicznych – jednobryłowe nadwozie z wydłużonym przodem i dużą przednią szybą, szklany dach, otwierane do góry drzwi boczne czy deska rozdzielcza z wyświetlaczami HUD i CRT[1].
W 1989 roku General Motors zaprezentowało seryjny model nawiązujący do przedstawionego 3 lata wcześniej prototypu Trans Sport Concept. Samochód przeszedł szereg modyfikacji, zachowując futurystyczną stylistykę i awangardową, jednobryłową sylwetkę nadwozia. Równocześnie z Pontiakiem Trans Sport pierwszej generacji, zadebiutowały bliźniacze modele Chevrolet Lumina APV i Oldsmobile Silhouette. W stosunku do nich, Trans Sport pozycjonowany był jako model pośredni[2].
Trans Sport I powstał na platformie U-body. Nadwozie miało w szczególny sposób zapewniać zabezpieczenia przed korozją dzięki użyciu laminatu i włókna szklanego. W trakcie produkcji w wyposażeniu standardowym pojawiały się kolejne rozwiązania zwiększające poziom bezpieczeństwa, takie jak poduszki powietrzne, samopoziomujące tylne zawieszenie, wbudowane foteliki dziecięce, zdalnie sterowane elektrycznie napędzane drzwi przesuwne czy system kontroli trakcji[3].
Lifting
Pontiac Trans Sport I nie zyskał popularności, jakiej oczekiwało General Motors. Aby zwiększyć sprzedaż samochodu, w 1993 roku podjęto decyzję o gruntownej modernizacji, w ramach której przeprojektowano najbardziej kontrowersyjną część nadwozia – długi, szpiczasty przód. Samochód zyskał zupełnie nowy, zaokrąglony pas przedni z charakterystyczną, dwuczęściową atrapą chłodnicy w zderzaku i wyżej osadzonymi reflektorami. Ponadto, zmieniono też wygląd kokpitu, rozbudowano listę wyposażenia, a także zastąpiono 3,1-litrowy silnik o mocy 120 KM z 3-biegową skrzynią automatyczną na 170-konne silniki 3.4 i 3.8 z bardziej ekonomicznymi przekładniami 4-biegowymi[4].
Europa
W 1990 roku Pontiac Trans Sport I został wprowadzony do sprzedaży także na rynku europejskim, na którego potrzeby został wcześniej dostosowany pod kątem np. miejsc na szersze tablice rejestracyjne, oświetlenia i norm emisji spalin jednostek napędowych[4]. Samochód oferowano głównie w krajach Europy Zachodniej, jak m.in. Belgia, Francja, Holandia, Niemcy czy Szwajcaria, a sprzedaż odbywała się za pomocą punktów dealerskich Opla.
Silniki
- L4 2.3l LD2
- V6 3.1l LG2
- V6 3.4l LA1
- V6 3.8l L27
Druga generacja
 Pontiac Trans Sport II | |
| Inne nazwy |
Chevrolet Trans Sport |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany |
sierpień 1996 |
| Okres produkcji |
1996 – 1998 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik |
Pontiac Trans Sport I |
| Następca | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
4 i 5-drzwiowy minivan |
| Skrzynia biegów |
4-biegowa automatyczna |
| Napęd | |
| Długość |
4760 mm (SWB) |
| Szerokość |
1834 mm |
| Wysokość |
1712 mm (SWB) |
| Rozstaw osi |
2845 mm (SWB) |
| Masa własna |
1683–1729 kg (SWB) |
| Liczba miejsc |
7 |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze |
Buick GL8 |
| Konkurencja | |
.jpg){kind=spacer}
.jpg){kind=spacer}
Pontiac Trans Sport II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1996 roku.
W 1996 roku General Motors podjęło decyzję o zbudowaniu zupełnie nowej generacji dużych, rodzinnych minivanów, które od podstaw zbudowano na nowej generacji platformy U-body. Drugie wcielenie Pontiaka Trans Sport przyjęło zupełnie nową koncepcję, odchodząc od futurystycznej koncepcji poprzednika. Zamiast jednobryłowej sylwetki, nadwozie przyjęło klasyczne, dwubryłowe proporcje. Zniknęła poprowadzona pod dużym kątem przednia szyba, a wraz z nią małe okienka między słupkami A a drzwiami kierowcy. Nadwozie stało się bardziej zaokrąglone, a tylne lampy zniknęły ze słupków na rzecz tylnych błotników. Konwencjonalny projekt pojawił się także w środku – kokpit utrzymano w motywie kantów i prostego rozkładu urządzeń pokładowych[5].
Zmiana nazwy
Po zaledwie dwóch latach produkcji, Pontiac podjął w 1998 roku decyzję o zmianie używanej od wówczas 9 lat nazwy swojego minivana. Zamiast Trans Sport, samochód nazywał się odtąd Pontiac Montana. Nazwa wcześniej służyła jako określenie jednej z wersji wyposażenia[6].
Europa
Choć w 1996 roku do sprzedaży w Europie wprowadzono lokalny model Opel Sintra, to w tym samym czasie General Motors zdecydowało się poszerzyć swoje europejskie portfolio o dostosowaną do lokalnych wymogów odmianę Pontiaca Trans Sport II. Tym razem samochód nie był jednak oferowany ze znaczkiem Pontiaka, lecz Chevroleta[7]. Chevrolet Trans Sport był sprzedawany w wybranych krajach Europy Zachodniej, m.in. we Francji czy Szwecji aż do 2005 roku.
Wersje wyposażeniowe
- SE
- Montana
Silnik
- V6 3.4l LA1
Przypisy
- ↑ Cadillac wśród minivanów. [dostęp 2020-03-01]. (pol.).
- ↑ 1990 Pontiac Trans Sport was the „space vehicle of the 90s”. [dostęp 2020-03-01]. (ang.).
- ↑ The Holy Grail Of GM Minivans Was Never Sold In The U.S. And That’s A Shame. [dostęp 2020-03-01]. (ang.).
- 1 2 Pontiac Trans Sport | 25 lat futurystycznego minivana. [dostęp 2020-03-01]. (pol.).
- ↑ Road Test: Pontiac Trans Sport. [dostęp 2020-03-01]. (ang.).
- ↑ Used 1998 Pontiac Trans Sport. [dostęp 2020-03-01]. (ang.).
- ↑ CHEVROLET TRANS SPORT. [dostęp 2020-03-01]. (pol.).