SM Tb 53T

SM Tb 53T (ex Krokodil)
Ilustracja
Klasa

torpedowiec

Typ

Kaiman

Historia
Stocznia

STT, Triest

Położenie stępki

14 listopada 1905[1]

Wodowanie

25 lipca 1906

 K.u.K. Kriegsmarine
Nazwa

Krokodil → 53T → 53

Wejście do służby

31 grudnia 1906[1]

Wycofanie ze służby

1 listopada 1918[2]

Los okrętu

złomowany po 1920

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

projektowa 210 t
pełna: 203,3 t

Długość

pełna: 56,9 m

Szerokość

5,4 m

Zanurzenie

1,4 m

Napęd
2 kotły parowe
1 maszyna parowa o mocy indykowanej 3000 KM
Prędkość

26,2 węzła

Uzbrojenie
4 x armata okrętowa 47 mm L/33
1 x karabin maszynowy 8 mm (od 1915 roku)
3 x wyrzutnia torpedowa kal. 450 mm
Załoga

38

SM Tb 53T – austro-węgierski torpedowiec z początku XX wieku i okresu I wojny światowej, czwarta jednostka typu Kaiman. Do 1913 roku nosił nazwę Krokodil, od roku 1917 sam numer 53 (skrót przed numerem SM Tb oznaczał Seiner Majestät Torpedoboot – torpedowiec Jego Cesarskiej Mości).

Historia

Stępkę pod budowę okrętu położono w stoczni Stabilimento Tecnico Triestino (STT) 14 listopada 1905 roku, kadłub wodowano 25 lipca 1906 roku, a okręt oddano do służby 31 grudnia tego roku (wraz z bliźniaczym „Alligator”)[1]. Początkowo nosił nazwę „Krokodil” (krokodyl), lecz od 1 stycznia 1914 roku zastąpiono ją przez alfanumeryczne oznaczenie 53T (gdzie „T” oznaczało, że okręt zbudowano w Trieście)[1]. Rozkazem z 21 maja 1917 roku z oznaczenia torpedowca usunięto ostatnią literę i do końca wojny nosił on tylko numer 53[3].

Okręt brał udział w I wojnie światowej. Po wojnie okręt w ramach podziału floty Austro-Węgier przekazano Wielkiej Brytanii, która sprzedała go w 1920 roku włoskiej stoczni złomowej[3].

Opis

Okręt posiadał dwa kotły parowe typu Yarrow i jedną pionową czterocylindrową maszynę parową potrójnego rozprężania. Okręt uzbrojony był w cztery armaty kalibru 47 mm L/33 (po dwie na każdej z burt) oraz trzy wyrzutnie torped kalibru 450 mm. W 1915 roku uzbrojenie wzmocniono pojedynczym karabinem maszynowym Schwarzlose 8 mm[3].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 R. Greger: Austro-Hungarian..., s. 55.
  2. ↑ Robert Rochowicz: Losy okrętów floty Austro-Węgier po 30 października 1918 roku. „Morza, Statki i Okręty”, nr 4-5/2003, s. 42-43.
  3. 1 2 3 Conway’s..., s. 339.

Bibliografia

  • Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985, s. 339. ISBN 978-0-87021-907-8. (ang.).
  • René Greger: Austro-Hungarian Warships of World War I. Londyn, 1976. ISBN 0-7110-0623-7. (ang.)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.