SM Tb 54T

54T (ex Wal)
Ilustracja
Klasa

torpedowiec

Typ

Kaiman

Historia
Stocznia

STT, Triest

Położenie stępki

12 grudnia 1905[1]

Wodowanie

10 września 1906

 K.u.K. Kriegsmarine
Nazwa

Wal → 54F → 54

Wejście do służby

15 czerwca 1907[1]

Wycofanie ze służby

1 listopada 1918[2]

 Królestwo SHS
Nazwa

T 12

Wycofanie ze służby

1926

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

projektowa 210 t
pełna: 203,3 t

Długość

pełna: 56,9 m

Szerokość

5,4 m

Zanurzenie

1,4 m

Napęd
2 kotły parowe
1 maszyna parowa o mocy indykowanej 3000 KM
Prędkość

26,2 węzła

Uzbrojenie
4 x armata okrętowa 47 mm L/33
1 x karabin maszynowy 8 mm (od 1915 roku)
3 x wyrzutnia torpedowa kal. 450 mm
Załoga

38

SM Tb 54T – austro-węgierski torpedowiec z początku XX wieku i okresu I wojny światowej, piąta jednostka typu Kaiman. Do 1913 roku nosił nazwę Wal, następnie oznaczenie 54T, a od roku 1917 sam numer 54 (skrót przed numerem SM Tb oznaczał Seiner Majestät Torpedoboot – torpedowiec Jego Cesarskiej Mości). Po I wojnie światowej służył w marynarce Królestwa SHS (późniejszej Jugosławii) jako T 12.

Budowa

Stępkę pod budowę okrętu położono w stoczni Stabilimento Tecnico Triestino (STT) w Trieście 12 grudnia 1905 roku, kadłub wodowano 10 września 1906 roku, a okręt oddano do służby 15 czerwca 1907 roku (wraz z bliźniaczymi „Seehund” i „Delphin”)[1]. Początkowo nosił nazwę „Wal” (wieloryb), lecz od 1 stycznia 1914 roku zastąpiono ją przez alfanumeryczne oznaczenie 54 T (litera „T” oznaczała, że okręt zbudowano w Trieście)[1]. Rozkazem z 21 maja 1917 roku z oznaczeń torpedowców usunięto ostatnią literę i do końca wojny okręt nosił tylko numer 54[3].

Służba

Okręt brał udział w I wojnie światowej, pełniąc głównie służbę patrolową i konwojową na Adriatyku. 20 września 1915 roku był nieskutecznie atakowany przez francuski okręt podwodny „Fresnel”[4].

Po wojnie okręt w ramach podziału floty Austro-Węgier przekazano wraz z trzema innymi Królestwu Serbów, Chorwatów i Słoweńców (SHS), gdzie służył pod oznaczeniem T 12. Został wycofany jako pierwszy w 1926 roku[2] (publikacje na ogół podają, że cała czwórka została wycofana w latach 1927-1928)[3].

Opis

Okręt posiadał dwa kotły parowe typu Yarrow i jedną pionową czterocylindrową maszynę parową potrójnego rozprężania. Okręt uzbrojony był w cztery armaty kalibru 47 mm L/33 (po dwie na każdej z burt) oraz trzy wyrzutnie torped kalibru 450 mm. W 1915 roku uzbrojenie wzmocniono pojedynczym karabinem maszynowym Schwarzlose 8 mm[3].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 R. Greger: Austro-Hungarian..., s. 55.
  2. 1 2 Robert Rochowicz: Losy okrętów floty Austro-Węgier po 30 października 1918 roku. „Morza, Statki i Okręty”, nr 4-5/2003, s. 42-43, 48.
  3. 1 2 3 Conway’s..., s. 339.
  4. ↑ Károly Csonkaréti: Marynarka Wojenna Austro-Węgier w I wojnie światowej 1914-1918. Wydawnictwo: Arkadiusz Wingert, 2004. ISBN 83-918940-3-7, s. 108.

Bibliografia

  • Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985, s. 339. ISBN 978-0-87021-907-8. (ang.).
  • René Greger: Austro-Hungarian Warships of World War I. Londyn, 1976. ISBN 0-7110-0623-7. (ang.)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.