SM Tb 61T

SM Tb 61T (ex Pinguin)

Klasa	torpedowiec
Typ	Kaiman
Historia
Stocznia	STT, Triest
Położenie stępki	18 września 1906[1]
Wodowanie	18 kwietnia 1907
K.u.K. Kriegsmarine
Nazwa	Pinguin → Tb 61F → Tb 61
Wejście do służby	20 marca 1909[1]
Wycofanie ze służby	1 listopada 1918[2]
Królestwo SHS
Nazwa	T 10
Wycofanie ze służby	1927–1930
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	projektowa 210 t pełna: 203,3 t
Długość	pełna: 56,9 m
Szerokość	5,4 m
Zanurzenie	1,4 m
Napęd
2 kotły parowe 1 maszyna parowa o mocy indykowanej 3000 KM
Prędkość	26,2 węzła
Uzbrojenie
4 x armata okrętowa 47 mm L/33 1 x karabin maszynowy 8 mm (od 1915 roku) 3 x wyrzutnia torpedowa kal. 450 mm
Załoga	38

SM Tb 61T – austro-węgierski torpedowiec z początku XX wieku i okresu I wojny światowej, dwunasta jednostka typu Kaiman. Do 1913 roku nosił nazwę Pinguin, od roku 1917 sam numer 61. Po I wojnie światowej służył w marynarce Królestwa SHS (późniejszej Jugosławii) jako T 10. Skrót przed numerem SM Tb oznaczał Seiner Majestät Torpedoboot (torpedowiec Jego Cesarskiej Mości).

Stępkę pod budowę okrętu położono w stoczni Stabilimento Tecnico Triestino (STT) w Trieście 18 września 1906 roku, kadłub wodowano 18 kwietnia 1907 roku, a okręt oddano do służby 20 marca 1909 roku (wraz z trzema innymi)^[1]. Początkowo nosił nazwę „Pinguin” (pingwin), lecz od 1 stycznia 1914 roku zastąpiono ją przez alfanumeryczne oznaczenie 61 T („T” oznaczało, że okręt zbudowano w Trieście)^[1]. Rozkazem z 21 maja 1917 roku z oznaczenia torpedowca usunięto ostatnią literę i do końca wojny nosił on tylko numer 61^[3].

Okręt brał udział w I wojnie światowej. Po wojnie okręt w ramach podziału floty Austro-Węgier przekazano Królestwu Serbów, Chorwatów i Słoweńców (SHS), gdzie służył pod oznaczeniem T 10. Wraz z pozostałymi okrętami tego typu został wycofany w latach 1927–1928^[3] lub w latach 1928–1930^[1].

Okręt posiadał dwa kotły parowe typu Yarrow i jedną pionową czterocylindrową maszynę parową potrójnego rozprężania. Okręt uzbrojony był w cztery armaty kalibru 47 mm L/33 (po dwie na każdej z burt) oraz trzy wyrzutnie torped kalibru 450 mm. W 1915 roku uzbrojenie wzmocniono pojedynczym karabinem maszynowym Schwarzlose 8 mm^[3].

• Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985, s. 339. ISBN 978-0-87021-907-8. (ang.).
• René Greger: Austro-Hungarian Warships of World War I. Londyn, 1976. ISBN 0-7110-0623-7. (ang.)