Sergiusz (Griszyn)
| Aleksiej Griszyn | |
| Arcybiskup gorkowski i arzamaski | |
.jpg) | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
12 lutego 1899 |
| Data i miejsce śmierci |
14 października 1943 |
| Miejsce pochówku | |
| Arcybiskup gorkowski i arzamaski | |
| Okres sprawowania |
1942–1943 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
przed 1914 |
| Diakonat |
do 1914 |
| Prezbiterat |
6 maja 1914 |
| Chirotonia biskupia |
23 kwietnia 1927 |
| Data konsekracji |
23 kwietnia 1927 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||
| Miejsce | |||||
| Konsekrator | |||||
| |||||
| |||||
Sergiusz, imię świeckie Aleksiej Nikołajewicz Griszyn (ur. 31 stycznia?/12 lutego 1899 w Szemozierze, zm. 14 października 1943 w Moskwie) – rosyjski biskup prawosławny.
Życiorys
Urodził się w rodzinie chłopskiej. We wczesnej młodości stracił ojca. Ukończył seminarium duchowne w Pietrozawodsku. Następnie, jako wyróżniający się uczeń, otrzymał stypendium na naukę w Petersburskiej Akademii Duchownej. Na trzecim roku studiów teologicznych złożył w Ławrze św. Aleksandra Newskiego wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię Sergiusz. 6 maja 1914 został wyświęcony na hieromnicha, zaś w roku następnym, po uzyskaniu dyplomu Akademii, został skierowany na front I wojny światowej jako kapelan pułkowy.
Funkcję kapelana sprawował do 1917, w którym został wyznaczony na przełożonego monasteru Narodzenia Matki Bożej i św. Pafnucego w Borowsku i podniesiony do godności ihumena. Zadanie kierownika wspólnoty monastycznej pełnił do 1925. Dwa lata później, 23 kwietnia 1927 w soborze Objawienia Pańskiego w Moskwie, miała miejsce jego chirotonia na biskupa sierpuchowskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej. Należał od tej pory do najbliższych współpracowników locum tenens Patriarchatu Moskiewskiego metropolity Sergiusza, którego poznał, jako wykładowcę, jeszcze w czasie studiów w Akademii.
3 kwietnia 1928 wyznaczony na biskupa ołonieckiego i pietrozawodskiego, jednak już po miesiącu został przeniesiony do eparchii połtawskiej. W 1932 przeniesiony ponownie do eparchii kijowskiej. Po dwóch latach sprawowania urzędu został przeniesiony ponownie, obejmując tym samym katedrę charkowską. Od października 1934 do lutego 1935 był biskupem wyszhorodzkim.
W 1935 objął zarząd eparchii włodzimierskiej i suzdalskiej. W roku następnym został aresztowany razem z grupą innych duchownych i uwięziony w łagrze w obwodzie pskowskim. Uwolniony po zmianie polityki władz stalinowskich wobec Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, otrzymał tytuł biskupa możajskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej. Razem z metropolitą Sergiuszem został jednak ewakuowany z Moskwy do Uljanowska. W 1942 skierowano go natomiast do eparchii gorkowskiej z tytułem arcybiskupa gorkowskiego i arzamaskiego. W momencie obejmowania przez niego obowiązków struktury eparchii były niemal całkowicie zniszczone przez prześladowania okresu wielkiego terroru, w samym mieście Gorki działała jedna cerkiew. Arcybiskup Sergiusz zaangażował się w zbiórkę pieniędzy na potrzeby wojskowe, apelując do wiernych o przekazywanie ofiar na rzecz Armii Czerwonej.
W 1943 przybył do Moskwy na Sobór Biskupów Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, w czasie którego nagle zachorował na zapalenie płuc i zmarł. 16 października w cerkwi św. Mikołaja w Moskwie-Chamownikach odbyła się ceremonia pogrzebowa.