Serhij Bubka
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Serhij Nazarowycz Bubka | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
4 grudnia 1963 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
183 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
      | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Serhij Nazarowycz Bubka, ukr. Сергій Назарович Бубка, ros. Сергей Назарович Бубка, trb. Siergiej Nazarowicz Bubka (ur. 4 grudnia 1963 w Ługańsku) – ukraiński tyczkarz, 35-krotny rekordzista świata. Reprezentował ZSRR, po jego rozpadzie ekipę WNP (w 1992), a od 1993 Ukrainę. Bohater Ukrainy.
Były rekordzista świata na stadionie z wynikiem 6,14 metrów, ustanowionym 31 lipca 1994 w Sestriere[1]. Był też rekordzistą świata w hali z wynikiem 6,15 m (ustanowionym w Doniecku 21 lutego 1993)[2]. Jest bratem Wasyla, który także uprawiał skok o tyczce, oraz ojcem tenisisty Serhija.
Życiorys
Kariera sportowa
Zaczął skakać o tyczce w wieku dziewięciu lat. W 1978 przeniósł się do Doniecka ze swoim trenerem Witalijem Petrowem. W 1983 zwyciężył na mistrzostwach świata w Helsinkach z wynikiem 5,70 m. 13 lipca 1985 w Paryżu po raz pierwszy pokonał symboliczną granicę sześciu metrów. Jednocześnie stopniowo poprawiał swój rekord. W 1988 osiągnął 6,06 m w Nicei. Coraz częściej zaczynało się mówić o tym, że pokona granicę 6,10 m podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Seulu w tym samym roku. Na samych igrzyskach skoczył nieco słabiej, ale wynik 5,90 m zapewnił mu złoty medal. W ciągu czterech lat pomiędzy 1984 a 1988 podwyższył dotychczasowy rekord świata o 21 centymetrów. Jako pierwszy lekkoatleta w 1991 osiągnął 6,10 m w San Sebastián w Hiszpanii. Łącznie w ciągu kariery siedemnastokrotnie poprawiał rekord świata na stadionie oraz osiemnastokrotnie w hali.
Na Letnich Igrzysk Olimpijskich w Seulu wynik 5,90 m zapewnił mu złoty medal. Nie zaliczył żadnej wysokości na następnych Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie w 1992. Swój ostatni rekord świata ustanowił w 1994. Zakwalifikował się na LIO w Atlancie w 1996, jednak start uniemożliwiła mu kontuzja. Na LIO w Sydney w 2000 odpadł w eliminacjach.
Był też łącznie sześciokrotnie mistrzem świata: Helsinki (1983), Rzym (1987), Tokio (1991), Stuttgart (1993), Göteborg (1995) i Ateny (1997). Czterokrotnie zdobywał halowe mistrzostwo świata: Paryż (1985), Indianapolis (1987), Sewilla (1991) i Barcelona (1995). Był złotym medalistą mistrzostw Europy w 1986 w Stuttgarcie oraz halowych mistrzostw Europy w 1985 w Pireusie.
Trzykrotnie (1984, 1985, 1986) odbierał nagrodę dla najlepszego sportowca Związku Radzieckiego.
Pozostała działalność
W 1987 ukończył studia na uczelni sportowej (przekształconej później w Narodowy Uniwersytet Wychowania Fizycznego i Sportu Ukrainy). W 2001 uzyskał stopień kandydata nauk pedagogicznych, a w 2014 na macierzystej uczelni doktoryzował się w zakresie nauk sporcie[3]. W 1990 założył i został prezesem własnego klubu sportowego[3].
W wyborach w 2002 z proprezydenckiej listy Za Jedyną Ukrainę został posłem do Rady Najwyższej. Zasiadał we frakcji Partii Regionów, którą opuścił w 2005. W tym samym roku objął przewodniczącego Narodowego Komitetu Olimpijskiego Ukrainy, którym kierował do 2022. Zasiadł też we władzach Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. W latach 2010–2013 pełnił funkcję doradcy prezydenta Ukrainy do spraw kultury fizycznej i sportu[3].
Odznaczenia
Został odznaczony m.in. radzieckim Orderem Lenina i Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy oraz ukraińskim Orderem „Za Zasługi” I, II i III klasy. W 2001 prezydent Łeonid Kuczma wyróżnił go tytułem Bohatera Ukrainy[4].
Przypisy
- ↑ Progression of Official World Record: Men, Pole vault, tilastopaja.org [zarchiwizowane 2013-05-03] (ang.).
- ↑ Progression of Official World Indoor Record: Men, Pole vault, tilastopaja.org [zarchiwizowane 2014-02-23] (ang.).
- 1 2 3 Бубка Сергій Назарович, noc-ukr.org [zarchiwizowane 2023-07-17] (ukr.).
- ↑ Указ Президента України № 72/2001 «Про присвоєння звання Герой України» [online], rada.gov.ua, 4 lutego 2001 [dostęp 2020-08-24] (ukr.).
Bibliografia
- Sergey Bubka, olympedia.org [zarchiwizowane 2020-10-21] (ang.).
- Бубка Сергій Назарович, noc-ukr.org [zarchiwizowane 2023-07-17] (ukr.).
- Sergey Bubka w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2022-10-22].
|
|