Skalvis (1982)
 „Skalvis” w 2014 r. | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia |
Yarrow Shipbuilders w Glasgow |
| Wodowanie |
9 lutego 1982 |
 Royal Navy
| |
| Nazwa |
HMS Cottesmore |
| Wejście do służby |
24 czerwca 1983 |
| Wycofanie ze służby |
2005 |
 Litewska Marynarka Wojenna
| |
| Nazwa |
Skalvis |
| Wejście do służby |
2011 |
| Los okrętu |
w służbie |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
615 ts standardowa |
| Długość |
60 m |
| Szerokość |
10 m |
| Zanurzenie |
3,4 m |
| Napęd | |
| 2 silniki wysokoprężne, 2 śruby | |
| Prędkość |
14 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 1 armata plot. 40 mm L/70 2 km 7,62 mm | |
| Załoga |
40 |
Skalvis, wcześniej HMS Cottesmore – brytyjski, następnie litewski niszczyciel min typu Hunt. Służył w brytyjskiej Royal Navy jako HMS „Cottesmore” (M 32) od 1983 do 2005 roku, po czym został sprzedany Litwie i w 2011 roku wszedł do służby w Litewskiej Marynarce Wojennej pod nazwą „Skalvis” (numer burtowy M 53).
Budowa
Okręt był czwartą jednostką z typu brytyjskich niszczycieli min Hunt. Budowę zamówiono 29 stycznia 1979 roku w stoczni Yarrow Shipbuilders w Glasgow[1]. Okręt wodowano 9 lutego 1982 roku[2]. Budowę ukończono i okręt przekazano marynarce 24 czerwca 1983 roku[2]. Koszt budowy wynosił ok. 35 mln funtów[1].
Opis
Okręty typu Hunt miały kadłub zbudowany z plastiku wzmocnionego włóknem szklanym (GRP)[1]. Wyporność standardowa wynosiła 615 ts, a pełna 725 ts[1]. Według nowszych źródeł, w służbie litewskiej wyporność pełna wynosiła 762 ton (metrycznych)[2]. Długość całkowita wynosiła 60 m, a na linii wodnej 57 m, szerokość: 10 m, a zanurzenie: 3,4 m[1]. Załoga liczyła pierwotnie 45 osób, a po modernizacji 40 osób, w obu przypadkach 6 oficerów[1][2].
Uzbrojenie służyło tylko do samoobrony i stanowiła je pierwotnie automatyczna armata uniwersalna Bofors 40 mm[1][3]. Do połowy lat 90. na okrętach tego typu armata była wymieniana na Oerlikon/BMARC DS30B kalibru 30 mm L/75 i dodawane były dwa działka kalibru 20 mm Oerlikon/BMARC GAM-C01[3]. W służbie litewskiej uzbrojenie ponownie stanowi armata 40 mm Bofors L/70, uzupełniona przez dwa karabiny maszynowe kalibru 7,62 mm[2].
Napęd pierwotnie stanowiły dwa silniki wysokoprężne Ruston-Paxman 9-59K Deltic o mocy łącznej 3800 hp, napędzające dwie śruby, pozwalające na osiąganie prędkości maksymalnej 15 węzłów[3]. Ponadto okręty miały pomocniczy napęd hydrauliczny pozwalający na osiąganie prędkości do 8 węzłów, napędzany przez silnik Deltic 9-55B o mocy 780 hp, napędzający też agregaty prądotwórcze[3]. Zasięg wynosił 1500 mil morskich przy prędkości 12 w[3]. Po modernizacji silniki wymieniono na Caterpillar C32[2].
Wyposażenie nawigacyjne obejmowało radar Kelvin Hughes Type 1006 lub 1007 (pasmo I)[3]. Po modernizacji okręt ma radar Sperry (pasmo I)[2]. Wyposażenie do poszukiwania min obejmowało pierwotnie sonar Plessey Type 193M Mod 1[3] (według starszych źródeł, Type 2093)[1]. Ponadto okręty miały sonar wysokiej częstotliwości Mil Cross do unikania min na kursie i sonar Type 2059 do śledzenia pojazdów podwodnych[3].
cropped.jpg)
Okręty przenosiły dwa zdalnie kierowane pojazdy podwodne PAP-104 do zwalczania min, a od 1988-89 roku także nowsze PAP-105[1][3]. Okręty ponadto miały trały magnetyczne MS 14, holowany trał akustyczny Sperry MSSA Mk 1 i klasyczne trały mechaniczne Oropesa Mk8[3]. Po modernizacji „Skalvis” wyposażony został w sonar kadłubowy Thales 2193 (100/300 kHz) i system przeciwminowy z jednorazowymi pojazdami podwodnymi ECA K-ster[2]. Po 1990 roku okręty otrzymały system nawigacyjny Racal Mk 53, a po modernizacji „Skalvis” wyposażony został także w system informacji bojowej Thales M-Cube[3][2].
Służba
_underway_in_the_Baltic_Sea_on_16_June_2020_(200615-N-NO901-0036).JPG)
W Wielkiej Brytanii
HMS „Cottesmore” (numer burtowy M 32) został wcielony do służby w brytyjskiej Royal Navy 24 czerwca 1983 roku[2]. Został przydzielony do 1 Dywizjonu Niszczycieli Min (1st MCM Squadron, MCM1)[1].
Wchodził następnie w skład 2 Dywizjonu Niszczycieli Min. W połowie 1992 roku wraz z dwoma innymi okrętami MCM2 odbył rejs na Morze Śródziemne i Egejskie, ćwicząc z marynarką francuską[4].
Po zakończeniu zimnej wojny i zmniejszeniu zagrożeń, w 1997 roku z okrętu zdjęto wyposażenie przeciwminowe i przystosowano go do zadań patrolowych wokół Irlandii Północnej (razem z bliźniaczymi „Dulverton” i „Brecon”)[2][5]. W 2005 roku został wycofany ze służby w Royal Navy[2].
W Litwie
27 listopada 2008 roku Litwa podpisała z Wielką Brytanią umowę na zakup dwóch niszczycieli min „Cottesmore” i „Dulverton”, po ich uprzedniej modernizacji i ponownym wyposażeniu w sprzęt przeciwminowy[2]. Modernizacja była zlecona firmie Thales UK z udziałem podwykonawców. Został zainstalowany nowy system dowodzenia, sonar, radary, silniki i wyposażenie do zwalczania min[2]. Oba okręty weszły do służby litewskiej w 2011 roku, a dawny „Cottesmore” otrzymał nazwę „Skalvis” i numer burtowy M 53[2].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Jane’s Fighting Ships 1986-87 ↓, s. 656
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 Jane’s Fighting Ships 2015–2016 ↓, s. 506
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Jane’s Fighting Ships 1996–97 ↓, s. 770
- ↑ Atherstone leads the way. „Navy News”, s. 36, sierpień 1992. (ang.).
- ↑ Jane’s Fighting Ships 2000–2001 ↓, s. 764.
Bibliografia
- Jane’s Fighting Ships 1986-87. John Moore (red.). Londyn: Jane’s Publishing Company, 1986. ISBN 0-7106-0828-4. (ang.).
- Jane’s Fighting Ships 1996-97. Richard Sharpe (red.). Londyn: Jane’s Information Group, 1986. ISBN 0-7106-1355-5. (ang.).
- Jane’s Fighting Ships 2000–2001. Richard Sharpe (red.). Jane’s Information Group Ltd, 2000. ISBN 0-7106-2018-7. (ang.).
- IHS Jane’s Fighting Ships 2015–2016. Stephen Saunders (red.). IHS, 2015. ISBN 978-0-7106-3143-5. (ang.).
| Wielka Brytania |
|
|---|---|
| Grecja |
|
| Litwa |
