U-37 (1938)
![]() U-37, kwiecień 1940 roku | |
| Historia | |
| Stocznia |
AG Weser, Brema |
|---|---|
| Położenie stępki |
15 marca 1937 |
| Wodowanie |
14 maja 1938 |
| Wejście do służby |
4 sierpnia 1938 |
| Los okrętu |
samozatopienie 8 maja 1945 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
nawodna 1032 tony, |
| Długość |
76,6 m |
| Szerokość |
6,5 m |
| Zanurzenie |
4,7 m na powierzchni |
| Napęd | |
| 2 silniki wysokoprężne MAN M9V40/46, 9-cylindrowe, 4400 KM (3300 kW) 2 silniki elektryczne SSW GU345/34, 1000 KM (735 kW) | |
| Prędkość |
18,2 w. na powierzchni |
| Zasięg |
10 500 Mm przy 10 w. na powierzchni |
| Uzbrojenie | |
| 4 dziobowe + 2 rufowe wyrzutnie torpedowe 533 mm, 22 torpedy, 1 działo 105 mm, 1 działko 37 mm plot., 1 działko 20 mm plot. | |
| Załoga |
48 - 56 osób |
U-37 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) z okresu II wojny światowej, pierwsza jednostka typu IX A.
Historia
Zamówienie na budowę pierwszego okrętu podwodnego typu IX A zostało złożone w stoczni AG Weser w Bremie 29 lipca 1936. Stępkę pod budowę U-37 położono 15 marca 1937. Wodowanie nastąpiło 14 maja 1938, wejście do służby 4 sierpnia 1938.
Okręt zasłynął tym, że podczas 11 patroli bojowych zatopił 53 statki o łącznej pojemności 202 528 BRT, dwa okręty (slup HMS „Penzance” oraz – pomyłkowo – okręt podwodny „Sfax” należący do marynarki Francji Vichy) oraz uszkodził jeden statek (9494 BRT). Był to drugi wynik okrętu podwodnego Kriegsmarine po U-48.
W maju 1941 przeniesiony do 26. (później 22. i 4.) flotylli szkolnej. Zatopiony przez własną załogę 8 maja 1945 (operacja „Regenbogen”).
Bibliografia
- www.uboat.net: U-37. [dostęp 2008-10-21]. (ang.).
