VII Brygada Kawalerii

VII Brygada Kawalerii (VII BK) – wielka jednostka kawalerii Wojska Polskiego II RP.

Brygada sformowana została w marcu - kwietniu 1919 r. jako I Brygada Jazdy Wielkopolskiej Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim. W wyniku scaleniu Wojsk Wielkopolskich z armią krajową, brygada przemianowana została na VII Brygadę Jazdy.

W kwietniu 1924 r., w ramach reorganizacji jazy, VII BJ przemianowana została na VII Brygadę Kawalerii i podporządkowana dowódcy 3 Dywizji Kawalerii. Z jej składu wyłączony został 16 pułk Ułanów Wielkopolskich i 7 dywizjon artylerii konnej wielkopolskiej. Pierwsza z wymienionych jednostek podporządkowana została dowódcy nowo utworzonej XIV Brygady Kawalerii w Bydgoszczy, a druga dowódcy artylerii konnej 3 Dywizji Kawalerii. W skład XIV BK wszedł również 7 pułk strzelców konnych wielkopolskich, który do tego czasu podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr VII.

Wiosną 1929 r. VII BK przeformowana została w samodzielną Brygadę Kawalerii „Poznań”. W jej skład ponownie włączony został 7 dywizjon artylerii konnej wielkopolskiej, a ponadto 7 pułk strzelców konnych wielkopolskich z rozformowanej XIV BK.

Po zakończeniu wojny z bolszewikami dokonano zmian w organizacji brygady, która przedstawiała się następująco:

• dowództwo w Poznaniu
• oddział sztabowy w Poznaniu
• 15 pułk Ułanów Poznańskich
• 16 pułk Ułanów Wielkopolskich
• 17 pułk Ułanów Wielkopolskich
• 7 dywizjon artylerii konnej wielkopolskiej
• szkoła podchorążych rezerwy przy VII BJ
• kompania sanitarna VII BJ (eks kompania sanitarna nr 4)

Skład pokojowy VII BK

• 15 pułk Ułanów Poznańskich
• 17 pułk Ułanów Wielkopolskich

• płk Stanisław Sochaczewski - do marca 1929

• MirosławM. Giętkowski MirosławM., Artyleria konna Wojska Polskiego 1918-1939, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001, ISBN 83-7174-823-X, OCLC 69505837 . Brak numerów stron w książce