Acanthopidae
| Acanthopidae | |||
| Burmeister, 1838 | |||
![]() Metilia brunnerii z podrodziny Acanthopinae | |||
![]() Samica Stenophylla lobivertex z podrodziny Stenophyllinae | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Parvordo | |||
| (bez rangi) | Amerimantodea | ||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina |
Acanthopidae | ||
| Synonimy | |||
| |||
Acanthopidae – rodzina modliszek z podrzędu Eumantodea i nadrodziny Acanthopoidea.
Morfologia


Modliszki często bardzo kolorowe, w pozostałych przypadkach stosujące mimikrę względem martwych liści[1].
Głowa w pierwotnym planie budowy ma na ciemieniu krótki wyrostek (fastigium), ale cecha ta uległa wtórnemu zatraceniu w niektórych liniach rozwojowych[1].
Tułów ma dobrze zaznaczone rozszerzenia nadbiodrowe. Na zatułowiu brak jest narządu tympanalnego (ucha cyklopowego). W użyłkowaniu skrzydeł przedniej pary (tegmin) zaznaczają się wydłużone pterostygmy. Chwytne odnóża przedniej pary mają uda z co najmniej pięcioma (zwykle co najmniej sześcioma) kolcami tylno-brzusznymi, płatami wierzchołkowymi zaopatrzonymi w krótkie kolce oraz trzema lub czterema kolcami dyskoidalnymi, przy czym gdy kolce te są cztery, to pierwszy nie jest dłuższy od drugiego. Golenie odnóży chwytnych są proste, o liczbie kolców tylno-bocznych dużej, zbliżonej do liczy kolców przednio-bocznych lub od niej większej. Odnóża pary środkowej i tylnej są kroczne i pozbawione kolców[1].
Odwłok cechuje się trójkątnego kształtu płytką nadodbytową. Przysadki odwłokowe są krótsze niż połowa długości odwłoka i niekiedy mają rozdęty, zaopatrzony we wcięcie człon wierzchołkowy[1].
Genitalia samca charakteryzują się w pełni zesklerotyzowanymi fallomerami i oddzielonymi wyrostkami zespołu lewej strony. Fallomer brzuszny cechuje się wydłużonym płatem nasadowym umieszczonym po stronie prawej, pierwotnym wyrostkiem dystalnym zredukowanym i przesuniętym na stronę lewą oraz wykształconym wtórnym wyrostkiem dystalnym. Zaopatrzona w płat przedni apofiza falloidalna jest w dużej mierze objęta mocno rozrośniętym i mniej lub bardziej owłosionym płatem błoniastym. Lewy fallomer odznacza się blaszką grzbietową pozbawioną zaokrąglonego płata[1].
Ekologia i występowanie
Wszystkie gatunki zamieszkują krainę neotropikalną. Zasięg rodziny obejmuje zarówno jej część południowo-, jak i środkowoamerykańską[1][2]. Zasiedlają głównie wilgotne lasy równikowe, zwłaszcza na terenie Amazonii i Mata Atlântica, ale niektóre występują w formacjach o wykształconej porze suchej i mokrej. Większość bytuje na gałęziach, liściach i kwiatostanach drzew i krzewów, ale Stenophyllini żyją w piętrze ściółki leśnej[3].
Taksonomia




Takson w randze rodziny nazwany Acanthopsidae wprowadził do systematyki modliszek Hermann Burmeister w 1838 roku[4]. W systemie Reinharda Ehrmanna i Rogera Roya z 2002 roku do rodziny Acanthopidae zaliczano trzy podrodziny: Acanthopinae, Stenophyllinae i Acontiothespinae[5]. Tym ostatnim Roy w 2004 roku zmienił nazwę na Acontistinae[6]. W systemie Daniela Ottego i Lauren A. Spearman z 2005 roku podział ten został zachowany[7]. W bazującym na wynikach molekularnej analizy filogenetycznej systemie Julia Riviery i Gavina J. Svensona z 2016 roku każda z tych podrodzin wyniesiona została do rangi osobnej rodziny w obrębie nadrodziny Acanthopoidea[3]. W uwzględniającym także dane morfologiczne systemie Christiana J. Schwarza i Roya z 2019 roku do Acanthopsidae włączono podrodziny Acanthopinae i Stenophyllinae, natomiast Acontistinae obniżone zostały do rangi plemienia w obrębie Stenophyllinae[1].
Systematyka rodziny przedstawia się następująco[1][2]:
- Acanthopinae Burmeister, 1838
- Acanthops Serville, 1831
- Decimiana Uvarov, 1940
- Lagrecacanthops Roy, 2004
- Metacanthops Agudelo, Maldaner et Rafael, 2019
- Metilia Stal, 1877
- Miracanthops Roy, 2004
- Parvacanthops Moulin et Schwarz, 2023
- Plesiacanthops Chopard, 1913
- Pseudacanthops Saussure, 1870
- Royacanthops Moulin et Schwarz, 2023
- Stenophyllinae Saussure, 1869
- Acontistini Giglio-Tos, 1915
- Callibiina Giglio-Tos, 1919
- Callibia Stål, 1877
- Acontistina Giglio-Tos, 1915
- Ovalimantis Roy, 2015
- Acontista Saussure et Zehntner, 1894
- Raptrix Terra, 1995
- Tithrone Stål, 1877
- Paratithrone Lombardo, 1996
- Astollia Kirby, 1904
- Callibiina Giglio-Tos, 1919
- Stenophyllini Saussure, 1869
- Stenophylla Westwood, 1843
- Acontistini Giglio-Tos, 1915
Według wyników analiz Riviery i Svensona z 2016 roku oraz Schwarza i Roya z 2019 roku Acanthopidae zajmują pozycję siostrzaną dla Photinaidae, tworząc z nimi klad siostrzany dla Liturgusidae. Te trzy rodziny tworzą z kolei klad z Coptopterygidae cechujący synapomorfią w postaci obecności w pierwotnym planie budowy odnóża chwytnego pięciu kolców tylno-brzusznych na udzie[3][1].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Christian J. Schwarz, Roger Roy. The systematics of Mantodea revisited: an updated classification incorporating multiple data sources (Insecta: Dictyoptera). „Annales de la Société entomologique de France (N.S.)”. 55 (2), s. 101–196, 2019. DOI: 10.1080/00379271.2018.1556567.
- 1 2 Daniel Otte, Lauren Spearman, Martin B.D. Stiewe, David C. Eades: family Acanthopidae. [w:] Mantodea Species File (Version 5.0/5.0) [on-line]. [dostęp 2024-12-27].
- 1 2 3 Julio Rivera, Gavin J. Svenson. The Neotropical ‘polymorphic earless praying mantises’ – part I: molecular phylogeny and revised higher-level systematics (Insecta: Mantodea, Acanthopoidea). „Systematic Entomology”. 41, s. 607–649, 2016.
- ↑ Hermann Burmeister, Fangheuschrecken. Mantodea, [w:] Handbuch der Entomologie. Zweiter Band. Besondere Entomologie. Zweite Abtheilung. Kaukerfe, Gymnognatha (Erste Hälfte; vulgo Orthoptera), Berlin: Enslin, 1838, s. 517–552.
- ↑ Reinhard Ehrmann: Mantodea – Gottesanbeterinnen der Welt. Münster: Natur und Tier Verlag GmbH, 2002.
- ↑ Roger Roy. Lagrecacanthops et Miracanthops, deux nouveaux genres d’Acanthopinae (Dictyoptera, Mantodea, Acanthopidae). „Bulletin de la Société Entomologique de France”. 109, s. 491–498, 2004.
- ↑ Daniel Otte, Lauren A. Spearman: Mantida Species File, Catalog of the Mantids of the World. Philadelphia, Pennsylvania: Association of Insect Diversity, 2005.

