Bitwa pod Cudnowem
| powstanie listopadowe |
| Czas |
8 maja 1831 |
| Miejsce |
Cudnów |
| Terytorium |
Królestwo Polskie |
| Wynik |
zwycięstwo wojsk polskich |
| Strony konfliktu |
|
|
| Dowódcy |
|
|
| Siły |
| 200 żołnierzy
|
50 żołnierzy i 560 rekrutów |
|
| Straty |
| nieliczne
|
50 wzięto do niewoli i rozpuszczono 560 rekrutów |
|
| brak współrzędnych |
Bitwa pod Cudnowem – bitwa stoczona 8 maja 1831 roku pod Cudnowem w czasie powstania listopadowego.
W wyniku wyprawy wojsk polskich gen. Dwernickiego na Wołyń, Karol Różycki utworzył z powstańców na Wołyniu Oddział Konny Powstańczy Pułku Jazdy Wołyńskiej, który - przebijając się w kierunku zgrupowania powstańczego gen. Kołyszki - w Cudnowie napotkał rosyjski konwój z rekrutami. Zmusił konwojentów po walce do poddania się, zdobywając 50 karabinów z bagnetami i amunicją, 80 siodeł huzarskich i kilka wozów taborowych; uwolnił też rekrutów.
Straty wojsk carskich wyniosły około 600 rekrutów i żołnierzy wziętych do niewoli. Straty polskie to kilku rannych.
Bibliografia
- K. Różycki, Powstanie na Wołyniu czyli Pamiętnik Pułku Jazdy Wołyńskiej, uformowanego w czasie wojny narodowej polskiej przeciw despotyzmowi tronu Rossyiskiego 1831 roku, Bourges 1832., Wydanie I,
- Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydanie I, Tom III
