Bitwa pod Kockiem (1863)
| powstanie styczniowe | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Wynik |
zwycięstwo Rosjan | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Guberni Królestwa Polskiego (1904) ![]() | |||
Bitwa pod Kockiem – bitwa stoczona 25 grudnia 1863 roku na ulicach Kocka przez uczestników powstania styczniowego przeciwko wojskom rosyjskim. Klęskę poniosły połączone oddziały z Lubelszczyzny dowodzone przez generała Michała Heydenreicha "Kruka".
W czasie bitwy generał został ranny, a tuż po jej zakończeniu część oddziałów poszła w rozsypkę. Ogółem w potyczce zginęło lub zostało rannych 79 powstańców, których mogiły znajdują się na miejscowym cmentarzu parafialnym. W księdze stanu cywilnego parafii Kock widnieją w sumie nazwiska 5 poległych i zmarłych od ran powstańców (w tym jeden francuski ochotnik - Henryk Dunquerque)[1]. Po stronie rosyjskiej poległo około 70 żołnierzy[2].
Po klęsce „Kruk” uciekł do Galicji, a jego miejsce zastąpił pułkownik Walery Wróblewski.
Odwet zaborców dosięgnął mieszkańców Kocka w 1870 roku - ukazem carskim odebrano Kockowi prawa miejskie[2].
Przypisy
Bibliografia
- Stefan Kieniewicz: Powstanie styczniowe. Warszawa: 1972, s. 682.
- Marian B. Michalik: Kronika powstań polskich 1794-1944. Warszawa: Wydawnictwo Kronika, 1994, s. 247.
- S. Zieliński, Bitwy i potyczki 1863-1864: na podstawie materiałów drukowanych i rękopiśmiennych Muzeum Narodowego w Rapperswilu, Rapperswill 1913, s. 76-77.
