Casey Larson

Casey Larson
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 grudnia 1998
Barrington

Klub

Norge SC

Wzrost

178 cm[1]

Reprezentacja

 Stany Zjednoczone

Debiut w PŚ indywidualnie

16 marca 2017 w Trondheim (48. miejsce)

Debiut w PŚ drużynowo

21 stycznia 2017 w Zakopanem (10. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

29 listopada 2020 w Ruce (28. miejsce)

Rekord życiowy

216,5 m na Vikersundbakken w Vikersund (18 marca 2017)[1][2]

Casey Larson (ur. 16 grudnia 1998 w Barrington[1]) – amerykański skoczek narciarski. Olimpijczyk (2018, 2022). Uczestnik mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym (2017–2023), mistrzostw świata w lotach narciarskich (2020, 2022), mistrzostw świata juniorów (2016–2018) oraz zimowych igrzysk olimpijskich młodzieży (2016). Medalista mistrzostw kraju.

Brat skoczkini narciarskiej Cary Larson[3].

Przebieg kariery

Zaczął uprawiać skoki narciarskie w wieku 6 lat[4] za namową swojej ówczesnej niani[3]. W oficjalnych zawodach międzynarodowych rozgrywanych pod egidą FIS zadebiutował w lutym 2012 w konkursach FIS Cupu, od razu zdobywając punkty tego cyklu[5].

W lutym 2016 wziął udział w zimowych igrzyskach olimpijskich młodzieży w Lillehammer – w konkursie indywidualnym chłopców zajął 6. miejsce, w konkursie skoków drużyn mieszanych, wraz z reprezentacją USA, był dziesiąty, a w sztafecie mieszanej, z amerykańskim zespołem, został sklasyfikowany na 8. pozycji[5][6]. W tym samym miesiącu wziął także udział w mistrzostwach świata juniorów w Râșnovie – w rywalizacji indywidualnej był 38., a w obu konkursach drużynowych (zarówno chłopców, jak i mieszanym), wraz z amerykańską reprezentacją, zajął 12. miejsca[5].

W Pucharze Kontynentalnym po raz pierwszy wystąpił w lipcu 2016 w ramach letniej edycji cyklu, a pierwsze punkty zdobył w sierpniu 2016 w Kuopio. Z kolei w zimowej edycji Pucharu Kontynentalnego zapunktował od razu w swoim pierwszym starcie, który miał miejsce w styczniu 2017 w Titisee-Neustadt[5].

20 stycznia 2017, w ramach zawodów w Zakopanem po raz pierwszy przystąpił do rywalizacji w Pucharze Świata, odpadając w kwalifikacjach. Dzień później po raz pierwszy wystąpił w zmaganiach drużynowych w zawodach najwyższej rangi, zajmując z amerykańskim zespołem 10. lokatę. W lutym 2017 po raz drugi w karierze wziął udział w mistrzostwach świata juniorów, zajmując w Park City 8. miejsce indywidualnie oraz 11. (zespół mężczyzn) i 12. (zespół mieszany) pozycję w konkursach drużynowych. W marcu 2017 w Lahti wystartował w mistrzostwach świata seniorów – w konkursach indywidualnych odpadł w kwalifikacjach (obiekt normalny) i zajął 46. lokatę, a w zmaganiach drużynowych z amerykańskim zespołem uplasował się na 11. pozycji[5].

16 marca 2017, w ramach turnieju Raw Air, zadebiutował w konkursie indywidualnym Pucharu Świata, zajmując 48. miejsce na skoczni w Trondheim[5]. Dwa później na Vikersundbakken w Vikersund skokiem na odległość 216,5 metra ustanowił swój rekord życiowy, poprawiając uzyskany dzień wcześniej wynik o 62 metry[7]. 25 marca 2017 z amerykańską reprezentacją zajął 7. miejsce w konkursie drużynowym w Planicy[5] (jest to najlepszy wynik Amerykanów w historii drużynowych zmagań mężczyzn w Pucharze Świata[8]).

Latem 2017 zadebiutował w Letnim Grand Prix. 20 stycznia 2018 po raz pierwszy uplasował się w drugiej dziesiątce konkursu Pucharu Kontynentalnego, zajmując w Erzurum 20. i 17. lokatę. W lutym 2018 wystartował w mistrzostwach świata juniorów – w konkursie indywidualnym był 12., a w zmaganiach drużynowych 12. (mężczyźni) i 10. (mikst). W tym samym miesiącu wziął też udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018 – w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej był 39., na obiekcie dużym odpadł w kwalifikacjach, a w zmaganiach drużynowych zajął 9. lokatę[5]. Został wówczas również 100 000 mężczyzną w historii, który wystartował w nowożytnych igrzyskach olimpijskich[9].

W grudniu 2018 dwukrotnie stawał na najniższym stopniu podium słabo obsadzonych (w obu wystartowało niespełna 30 zawodników) konkursów FIS Cupu w Park City. W lutym 2019 wystartował w mistrzostwach świata seniorów – na skoczni dużej indywidualnie był 39., a drużynowo 11., z kolei na obiekcie normalnym w rywalizacji indywidualnej zajął 28. pozycję, po 1. serii plasując się na 13. miejscu i po raz pierwszy w karierze awansując do drugiej części zmagań indywidualnych w zawodach najwyższej rangi, a w konkursie drużyn mieszanych Amerykanie zajęli 10. lokatę[5].

W sierpniu 2019 w Hakubie po raz pierwszy zdobył punkty Letniego Grand Prix, plasując się na 29. pozycji. Zimą jednak notował słabsze wyniki – ani razu nie awansował do konkursu głównego Pucharu Świata, a punkty zdobywał jedynie w zawodach FIS Cupu[5].

Na początku sezonu letniego 2020 upadł po jednym z treningowych skoków i zwichnął bark, w wyniku czego przeszedł operację i opuścił resztę letniej części rywalizacji[10]. Od początku sezonu zimowego powrócił jednak do startów, a 29 listopada 2020, podczas zawodów w Ruce, zdobył swoje pierwsze punkty Pucharu Świata, plasując się na 28. pozycji. W grudniu 2020 w Planicy wystartował w mistrzostwach świata w lotach narciarskich, zajmując 39. lokatę w rywalizacji indywidualnej. W dalszej części sezonu 2020/2021 pięciokrotnie wystąpił w konkursie głównym Pucharu Świata, najwyżej klasyfikowanym będąc na 48. miejscu, w zawodach w Engelbergu. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie zajął 46. pozycję na skoczni normalnej i 48. na dużej, zawody drużyn mieszanych zakończył na 12., a męskich – na 10. miejscu[5].

W sezonie 2021 Letniego Grand Prix punktował dwukrotnie (27. miejsce w drugim konkursie w Szczuczyńsku i 22. w Czajkowskim), zajmując także 8. lokatę w zmaganiach zespołów mieszanych w Czajkowskim. W sezonie zimowym 2021/2022 czterokrotnie brał udział w konkursach głównych Pucharu Świata, najwyżej plasując się na 48. pozycji. W lutym 2022 wystartował na zimowych igrzyskach olimpijskich – indywidualnie zajął 39. miejsce na skoczni normalnej i 43. na obiekcie dużym, a drużynowo uplasował się z amerykańskim zespołem na 10. pozycji. W marcu 2022 w Vikersund wziął udział w mistrzostwach świata w lotach narciarskich, zajmując 40. miejsce w konkursie indywidualnym[5].

W 2016 zdobył brązowe medale mistrzostw Stanów Zjednoczonych – zarówno na skoczni dużej[11], jak i normalnej[12]. Rok później został wicemistrzem kraju na skoczni dużej[13]. W 2018 zdobył srebrne medale na obu skoczniach[14]. W 2019 był drugi na skoczni normalnej[15]. W 2021[16] i 2022[17][18] zdobył złote medale na obu skoczniach.

Trzykrotnie ustanawiał rekord skoczni normalnej w kompleksie Howelsen Hill w Steamboat Springs (w grudniu 2015 skoczył na niej 105 metrów, a wynik ten wyrównał także rok i trzy lata później)[19].

Indywidualnie

2018 Korea Południowa Pjongczang – 39. miejsce (K-98), nie zakwalifikował się (K-125)[20]
2022 Pekin/Zhangjiakou – 39. miejsce (K-95), 43. miejsce (K-125)

Drużynowo

2018 Korea Południowa Pjongczang – 9. miejsce[a]
2022 Pekin/Zhangjiakou – 10. miejsce[b]

Starty C. Larsona na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
39. 10 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 97,0 m – 89,4 pkt 169,9 pkt Andreas Wellinger
NQ 17 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 indywid. 104,5 m 61,1 pkt Nie zakwalifikował się.
9. 19 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 druż.[a] 111,5 m – 377,2 pkt (85,7 pkt) 721,3 pkt Norwegia
39. 6 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 96,5 m – 113,2 pkt 161,8 pkt Ryōyū Kobayashi
43. 12 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 indywid. 123,0 m – 107,5 pkt 188,6 pkt Marius Lindvik
10. 14 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 druż.[b] 106,0 m – 261,0 pkt (68,5 pkt) 681,7 pkt Austria

Indywidualnie

2017 Finlandia Lahti – nie zakwalifikował się (K-90)[21], 46. miejsce (K-116)
2019 Austria Seefeld/Innsbruck – 38. miejsce (K-120), 28. miejsce (K-99)
2021 Niemcy Oberstdorf – 46. miejsce (K-95), 48. miejsce (K-120)
2023 Słowenia Planica – 39. miejsce (K-95), 36. miejsce (K-125)
2025 Norwegia Trondheim – 40. miejsce (K-94)

Drużynowo

2017 Finlandia Lahti – 11. miejsce (K-116)[c]
2019 Austria Seefeld/Innsbruck – 11. miejsce (K-120)[d], 10. miejsce (drużyna mieszana/K-99)[e]
2021 Niemcy Oberstdorf – 12. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[f], 10. miejsce (K-120)[g]
2023 Słowenia Planica – 10. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[h], 8. miejsce (K-125)[i]

Starty C. Larsona na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
NQ 25 lutego 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 83,0 m 92,7 pkt Nie zakwalifikował się.
46. 2 marca 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 indywid. 102,5 m – 86,3 pkt 193,0 pkt Stefan Kraft
11. 4 marca 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 druż.[c] 93,0 m – 365,1 pkt (64,8 pkt) 739,1 pkt Polska
38. 23 lutego 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 115,0 m – 93,9 pkt 185,5 pkt Markus Eisenbichler
11. 24 lutego 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[d] 113,0 m – 342,5 pkt (87,9 pkt) 645,0 pkt Niemcy
28. 1 marca 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 92,0 m 88,0 m 182,3 pkt 36,0 pkt Dawid Kubacki
10. 2 marca 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 druż. miesz.[e] 95,5 m – 364,9 pkt (99,9 pkt) 647,3 pkt Niemcy
46. 27 lutego 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 90,5 m – 99,4 pkt 169,4 pkt Piotr Żyła
12. 28 lutego 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 druż. miesz.[f] 79,0 m – 258,6 pkt (67,2 pkt) 742,2 pkt Niemcy
48. 5 marca 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 93,5 m – 52,5 pkt 224,0 pkt Stefan Kraft
10. 6 marca 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[g] 95,5 m – 237,4 pkt (45,8 pkt) 809,2 pkt Niemcy
39. 25 lutego 2023 Słowenia Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 indywid. 92,5 m – 108,7 pkt 153,1 pkt Piotr Żyła
10. 26 lutego 2023 Słowenia Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 druż. miesz.[h] 89,0 m – 412,2 pkt (114,2 pkt) 605,0 pkt Niemcy
36. 3 marca 2023 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 indywid. 120,0 m – 105,5 pkt 182,0 pkt Timi Zajc
8. 4 marca 2023 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 druż.[i] 124,5 m 122,0 m 975,4 pkt (242,2 pkt) 203,5 pkt Słowenia
40. 2 marca 2025 Norwegia Trondheim Granåsen K-94 HS-102 indywid. 93,0 m – 101,0 pkt 164,5 pkt Marius Lindvik

Indywidualnie

2020 Słowenia Planica – 39. miejsce
2022 Norwegia Vikersund – 40. miejsce

Starty C. Larsona na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
39. 11–12 grudnia 2020 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 indywid. 181,5 m – – – 141,5 pkt 735,7 pkt Karl Geiger
40. 11–12 marca 2022 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 indywid. 139,5 m – – – 92,5 pkt 761,7 pkt Marius Lindvik

Indywidualnie

2016 Rumunia Râșnov – 38. miejsce
2017 Stany Zjednoczone Park City – 8. miejsce
2018 Szwajcaria Kandersteg – 12. miejsce

Drużynowo

2016 Rumunia Râșnov – 12. miejsce[j], 12. miejsce (drużyna mieszana)[k]
2017 Stany Zjednoczone Park City – 11. miejsce[l], 12. miejsce (drużyna mieszana)[m]
2018 Szwajcaria Kandersteg – 12. miejsce[n], 10. miejsce (drużyna mieszana)[o]

Starty C. Larsona na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
38. 23 lutego 2016 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 indywid. 87,0 m – 98,1 pkt 150,9 pkt David Siegel
12. 24 lutego 2016 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż. miesz.[k] 74,0 m – 285,8 pkt (72,9 pkt) 597,0 pkt Słowenia
12. 24 lutego 2016 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż.[j] 80,0 m – 290,9 pkt (76,4 pkt) 575,8 pkt Niemcy
8. 1 lutego 2017 Stany Zjednoczone Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 indywid. 92,0 m 92,0 m 250,2 pkt 13,0 pkt Viktor Polášek
11. 3 lutego 2017 Stany Zjednoczone Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 druż.[l] 94,0 m – 361,2 pkt (112,0 pkt) 571,1 pkt Słowenia
12. 1 lutego 2018 Szwajcaria Kandersteg Lötschberg-Schanze K-95 HS-106 indywid. 95,0 m 93,5 m 248,5 pkt 42,9 pkt Marius Lindvik
12. 3 lutego 2018 Szwajcaria Kandersteg Lötschberg-Schanze K-95 HS-106 druż.[n] 86,5 m – 339,8 pkt (101,3 pkt) 728,7 pkt Niemcy
10. 4 lutego 2018 Szwajcaria Kandersteg Lötschberg-Schanze K-95 HS-106 druż. miesz.[o] 94,0 m – 302,1 pkt (101,4 pkt) 567,2 pkt Norwegia

Indywidualnie

2016 Norwegia Lillehammer – 6. miejsce

Drużynowo

2016 Norwegia Lillehammer – 10. miejsce (drużyna mieszana)[p], 8. miejsce (sztafeta mieszana)[q]

Starty C. Larsona na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
6. 16 lutego 2016 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 indywid. 97,0 m 87,0 m 221,5 pkt 41,3 pkt Bor Pavlovčič
10. 18 lutego 2016 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 druż. miesz.[p] 92,5 m 89,0 m 531,6 pkt (212,2 pkt) 177,9 pkt Słowenia
8. 19 lutego 2016 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 sztaf. miesz[r][q]. 92,5 m 286,2 pkt (112,3 pkt) +2:09,8 s Rosja

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[22]
2020/2021 71.
2022/2023 66.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[5][6]
Sezon 2016/2017
Ruka HS142 Ruka HS142 Klingenthal HS140 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS225 Oberstdorf HS225 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Pjongczang HS140 Pjongczang HS109 Oslo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
- - - - - - - - - - - - - q - - - - - - - q 48 q q - 0
Sezon 2017/2018
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS235 Zakopane HS140 Willingen HS145 Willingen HS145 Lahti HS130 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
- - - - - - - - - - - - - - - q - - - - q - 0
Sezon 2018/2019
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS135 Predazzo HS135 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Willingen HS145 Willingen HS145 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS138 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
- - - - - - - - q q - - - - 40 44 q q q - - - q q q q q - 0
Sezon 2019/2020
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS104 Predazzo HS104 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Willingen HS145 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 punkty
- q - - - - - q q - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2020/2021
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Lahti HS130 Willingen HS147 Willingen HS147 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Râșnov HS97 Planica HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
q q 28 - - 48 q 62 q - - - - 50 50 - - - - - - - q 66 - 3
Sezon 2021/2022
Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Wisła HS134 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Willingen HS147 Willingen HS147 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Oslo HS134 Oslo HS134 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Planica HS240 Planica HS240 punkty
- - q q q - - - - q q q q q - - - - - 57 48 q 48 dq q q q - 0
Sezon 2022/2023
Wisła HS134 Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Râșnov HS97 Oslo HS134 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Lahti HS130 Planica HS240 Planica HS240 punkty
- - q 46 q q - - - - - - 36 q 38 46 q q q 35 35 34 18 32 47 q 35 q 39 42 q - 13
Sezon 2023/2024
Ruka HS142 Ruka HS142 Lillehammer HS98 Lillehammer HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Wisła HS134 Zakopane HS140 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Lahti HS130 Oslo HS134 Oslo HS134 Trondheim HS105 Trondheim HS138 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
- - - - - - q q q q q - - - 31 35 36 40 47 41 37 38 42 dq - - - - - - q - 0
Sezon 2024/2025
Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Wisła HS134 Wisła HS134 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oslo HS134 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Lahti HS130 Planica HS240 Planica HS240 punkty
q dq 32 31 41 47 47 q q 39 50 44 q q - 38 q 50 50 45 40 46 39 - - - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[5][6]
Sezon
2016/2017		 Klingenthal HS140 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oslo HS134 Vikersund HS225 Planica HS225
- 10 - 11 9 7
Sezon
2017/2018		 Wisła HS134 Ruka HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Lahti HS130 Oslo HS134 Vikersund HS240 Planica HS240
- - - - 11 - - 9
Sezon
2020/2021		 Wisła HS134 Zakopane HS140 Lahti HS130 Râșnov HS97 (mikst) Planica HS240
- - 9 - -
Sezon
2021/2022		 Wisła HS134 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Willingen HS147 (mikst) Lahti HS130 Oslo HS134 (mikst) Planica HS240
9 - - - - - -
Sezon
2022/2023		 Titisee-Neustadt HS142 (mikst) Zakopane HS140 Willingen HS147 (mikst) Lake Placid HS128 (duety) Râșnov HS97 (duety) Lahti HS130 Planica HS240
9 7 6 11 6 9 8
Sezon
2023/2024		 Wisła HS134 (duety) Zakopane HS140 Lake Placid HS128 (duety) Oberstdorf HS235 (duety) Lahti HS130 Planica HS240
- - 10 - 8 7
Sezon
2024/2025		 Lillehammer HS140 (mikst) Titisee-Neustadt HS142 (duety) Zakopane HS140 Willingen HS147 (mikst) Lake Placid HS128 (mikst) Lahti HS130 (duety) Planica HS240
10 - - - - - -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[22]
2020/2021 71.
2024/2025 54.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[22]
2017 55.
2019 66.
2022 50.
2023 40.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[6]
2018 57.
2019 67.
2021 66.
2022 62.
2023 34.
2024 43.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[23]
2019 71.
2021 70.
2023 43.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[5][6]
2017
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
q - q 48 43 - - - - 0
2019
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS135 Zakopane HS140 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - - q 31 29 - - 2
2021
Wisła HS134 Wisła HS134 Courchevel HS135 Szczuczyńsk HS99 Szczuczyńsk HS99 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
- - - 32 27 22 - - 13
2023
Courchevel HS132 Courchevel HS132 Szczyrk HS104 Szczyrk HS104 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS90 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
- - - - 5 31 45 27 - 49
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[5][6]
2017 Wisła HS134
12
2019 Wisła HS134 Hinterzarten HS108 (mikst) Zakopane HS140
- - 10
2021 Czajkowskij HS140 (mikst)
8
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[24]
2016/2017 124.
2017/2018 82.
2018/2019 84.
2021/2022 92.
2023/2024 72.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[5][6]
Sezon 2016/2017
Vikersund HS117 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Garmisch-Partenkirchen HS140 Garmisch-Partenkirchen HS140 Sapporo HS100 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Erzurum HS140 Erzurum HS109 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Planica HS139 Planica HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Rena HS139 Rena HS139 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Czajkowskij HS106 Czajkowskij HS106 punkty
- - - - - - - 24 53 dq 38 - - - - - - - - - 39 28 - - - - - - - - 10
Sezon 2017/2018
Whistler HS104 Whistler HS104 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Erzurum HS140 Erzurum HS140 Sapporo HS100 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Planica HS138 Planica HS138 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Rena HS139 Rena HS139 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Czajkowskij HS140 punkty
59 55 32 38 - - 48 57 49 55 20 17 - - - - - - - - - - - - - - - - 25
Sezon 2018/2019
Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Planica HS139 Planica HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Oberstdorf HS137 Oberstdorf HS137 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Rena HS139 Rena HS139 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Czajkowskij HS102 Czajkowskij HS140 punkty
- - - - - - 59 41 41 40 26 37 32 - - 16 22 25 - - - - - - - - - - 35
Sezon 2019/2020
Vikersund HS117 Vikersund HS117 Ruka HS142 Ruka HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Planica HS138 Planica HS138 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Predazzo HS104 Predazzo HS104 Rena HS139 Lahti HS130 Lahti HS130 punkty
70 65 - - 51 49 - - 49 46 55 57 43 41 34 31 - - - - - 0
Sezon 2020/2021
Ruka HS142 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Innsbruck HS128 Innsbruck HS128 Willingen HS147 Willingen HS147 Willingen HS147 Willingen HS147 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 punkty
- - - - - - - 45 53 54 41 38 35 - - - - - - 0
Sezon 2021/2022
Zhangjiakou HS140 Zhangjiakou HS140 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Oberstdorf HS137 Innsbruck HS128 Innsbruck HS128 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Rena HS139 Rena HS139 Planica HS138 Planica HS138 Lahti HS130 Lahti HS130 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Zakopane HS140 punkty
- - - - - - - - 28 dq 18 36 - - - - - - - - - - - - - - 16
Sezon 2022/2023
Vikersund HS117 Vikersund HS117 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Planica HS138 Planica HS138 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Eisenerz HS109 Eisenerz HS109 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Rena HS139 Rena HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Lahti HS130 Lahti HS130 punkty
- - - - - - 37 36 - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2023/2024
Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Garmisch-Partenkirchen HS142 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Innsbruck HS128 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Willingen HS147 Willingen HS147 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Planica HS138 Planica HS138 Lahti HS130 Lahti HS130 Zakopane HS140 Zakopane HS140 punkty
- - - - - - 42 45 - - - - - 21 20 - - - - - - - - - - - - 21
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[24]
2016 94.
2019 96.
2021 95.
2022 24.
2023 29.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2024

Źródło[5][6]
2016
Kranj HS109 Kranj HS109 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát HS106 Frenštát HS106 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Stams HS115 Stams HS115 Wisła HS134 Wisła HS134 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
36 36 42 26 - - - - - - - - - - 5
2017
Kranj HS109 Kranj HS109 Szczyrk HS106 Wisła HS134 Frenštát HS106 Stams HS115 Stams HS115 Trondheim HS138 Trondheim HS138 Râșnov HS100 Râșnov HS100 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
45 - 33 47 57 36 46 51 50 54 65 74 67 0
2018
Kranj HS109 Kranj HS109 Szczyrk HS106 Wisła HS134 Frenštát HS106 Stams HS115 Stams HS115 Oslo HS106 Oslo HS106 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - 44 46 - - - - - - 0
2019
Kranj HS109 Kranj HS109 Szczuczyńsk HS140 Szczuczyńsk HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 Frenštát HS106 Frenštát HS106 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Stams HS115 Stams HS115 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - 41 38 - - - - 15 47 42 44 - - 16
2021
Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát HS106 Frenštát HS106 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Oslo HS106 Oslo HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - - - - - 29 33 2
2022
Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Stams HS115 Stams HS115 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Lake Placid HS100 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 punkty
25 29 17 10 - - 16 19 17 89
2023
Oslo HS106 Oslo HS106 Stams HS115 Stams HS115 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 punkty
- - - - - - 16 18 15 44
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[6]
2017 44.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[25]
2011/2012 248.
2012/2013 154.
2014/2015 169.
2016/2017 80.
2018/2019 37.
2019/2020 34.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 19 grudnia 2018 Stany Zjednoczone Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 96,5 m 90,5 m 237,4 pkt 3. 7,1 pkt Luca Egloff
2. 20 grudnia 2018 Stany Zjednoczone Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 94,5 m 93,0 m 255,2 pkt 3. 13,0 pkt Luca Egloff
3. 3 sierpnia 2019 Słowenia Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 86,0 m 86,5 m 252,5 pkt 3. 5,6 pkt Stefan Rainer
3. 4 sierpnia 2019 Słowenia Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 92,5 m 87,5 m 235,9 pkt 3. 4,7 pkt Jernej Presečnik

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[5][6]
Sezon 2011/2012
Villach Villach Gérardmer Gérardmer Szczyrk Szczyrk Einsiedeln Einsiedeln Notodden Notodden Predazzo Predazzo Szczyrk Szczyrk Kranj Kranj Liberec Brattleboro Brattleboro Baiersbronn Baiersbronn Garmisch-Partenkirchen Garmisch-Partenkirchen punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - 30 29 - - - - 3
Sezon 2012/2013
Râșnov Villach Villach Kuopio Kuopio Wisła Wisła Einsiedeln Einsiedeln Winterberg Winterberg Râșnov Râșnov Zakopane Zakopane Brattleboro Brattleboro Kranj Kranj Oberstdorf Oberstdorf punkty
- - - - - - - - - - - - - - - 19 20 - - - - 23
Sezon 2014/2015
Villach Villach Hinterzarten Hinterzarten Kuopio Kuopio Einsiedeln Einsiedeln Planica Planica Szczyrk Szczyrk Râșnov Râșnov Notodden Notodden Szczyrbskie Jezioro Zakopane Zakopane Kranj Kranj Brattleboro Brattleboro Lake Placid Hinterzarten Hinterzarten punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 27 28 23 - - 15
Sezon 2015/2016
Villach Villach Kuopio Kuopio Szczyrk Szczyrk Einsiedeln Einsiedeln Râșnov Râșnov Notodden Notodden Zakopane Zakopane Pjongczang Pjongczang Whistler Whistler Eau Claire Eau Claire Planica Planica Harrachov Harrachov punkty
- - - - - - 61 54 - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2016/2017
Villach HS98 Villach HS98 Szczyrk HS106 Szczyrk HS106 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Einsiedeln HS117 Einsiedeln HS117 Hinterzarten HS108 Hinterzarten HS108 Râșnov HS100 Râșnov HS100 Notodden HS98 Notodden HS98 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Eau Claire HS95 Eau Claire HS95 Sapporo HS100 Sapporo HS134 punkty
- - - - 22 43 - - - - - - - - - - 15 11 - - 49
Sezon 2017/2018
Villach Villach Kuopio Kuopio Kandersteg Kandersteg Râșnov Râșnov Whistler Whistler Notodden Notodden Zakopane Zakopane Planica Planica Rastbüchl Rastbüchl Villach Villach Falun punkty
- - - - - - 60 34 53 59 - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2018/2019
Villach HS98 Villach HS98 Szczyrk HS106 Szczyrk HS106 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Notodden HS100 Notodden HS100 Park City HS100 Park City HS100 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Planica HS102 Planica HS102 Rastbüchl HS78 Rastbüchl HS78 Villach HS98 Villach HS98 punkty
- - - - - - - - 3 3 - - - - - - - - 120
Sezon 2019/2020
Szczyrk HS104 Szczyrk HS104 Szczuczyńsk HS99 Szczuczyńsk HS99 Ljubno HS94 Ljubno HS94 Pjongczang HS109 Pjongczang HS109 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Villach HS98 Villach HS98 Notodden HS98 Notodden HS98 Oberwiesenthal HS105 Oberwiesenthal HS105 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Rastbüchl HS78 Rastbüchl HS78 Villach HS98 Villach HS98 punkty
- - - - 3 3 - - - - - - 21 26 - - 43 50 - - - - 135
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi

  1. 1 2 Skład zespołu: Casey Larson, William Rhoads, Michael Glasder i Kevin Bickner
  2. 1 2 Skład zespołu: Decker Dean, Patrick Gasienica, Kevin Bickner i Casey Larson
  3. 1 2 Skład zespołu: Casey Larson, William Rhoads, Michael Glasder i Kevin Bickner
  4. 1 2 Skład zespołu: Patrick Gasienica, Andrew Urlaub, Kevin Bickner i Casey Larson
  5. 1 2 Skład zespołu: Nina Lussi, Kevin Bickner, Nita Englund i Casey Larson
  6. 1 2 Skład zespołu: Annika Belshaw, Casey Larson, Paige Jones i Decker Dean
  7. 1 2 Skład zespołu: Andrew Urlaub, Erik Belshaw, Casey Larson i Decker Dean
  8. 1 2 Skład zespołu: Annika Belshaw, Casey Larson, Paige Jones i Andrew Urlaub
  9. 1 2 Skład zespołu: Decker Dean, Casey Larson, Andrew Urlaub i Erik Belshaw
  10. 1 2 Skład zespołu: Patrick Gasienica, Nathan Mattoon, Casey Larson i Kevin Bickner
  11. 1 2 Skład zespołu: Gabriella Armstrong, Casey Larson, Logan Sankey i Kevin Bickner
  12. 1 2 Skład zespołu: Decker Dean, Patrick Gasienica, Trevor Edlund i Casey Larson
  13. ↑ Skład zespołu: Anna Hoffmann, Trevor Edlund, Samantha Macuga i Casey Larson
  14. 1 2 Skład zespołu: Decker Dean, Hunter Gibson, Andrew Urlaub i Casey Larson
  15. 1 2 Skład zespołu: Annika Belshaw, Andrew Urlaub, Logan Sankey i Casey Larson
  16. 1 2 Skład zespołu: Logan Sankey, Ben Loomis i Casey Larson
  17. 1 2 Skład zespołu: Logan Sankey, Casey Larson, Ben Loomis, Hannah Halvorsen i Hunter Wonders
  18. ↑ Drużyna składa się z jednej biegaczki i biegacza narciarskiego, skoczkini i skoczka narciarskiego, a także kombinatora norweskiego. Zawody składają się z trzech skoków (skoczkini, skoczek, kombinator norweski) na skoczni HS100 i biegu sztafetowego 3×3,3 km s. dowolnym (biegaczka, biegacz narciarski oraz kombinator norweski).

Przypisy

  1. 1 2 3 Casey LARSON - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2024-12-03].
  2. ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-12-03].
  3. 1 2 Paweł Borkowski: Larsonowie bezkonkurencyjni w Steamboat Springs. Nowy rekord skoczni. skijumping.pl, 2015-12-08. [dostęp 2017-01-19].
  4. ↑ CASEY LARSON. usanordic.org. [dostęp 2017-01-19]. (ang.).
  5. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 LARSON Casey - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-12-03]. (ang.).
  6. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Adam Kwieciński: LARSON Casey 1998.12.16 USA. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-12-03].
  7. ↑ Andrzej Mysiak: Sobota w Vikersund: Dwa rekordy świata, trzy rekordy krajów, czternastu skoczków z życiówkami. skokinarciarskie.pl, 2017-03-19. [dostęp 2017-12-23].
  8. ↑ Adam Kwieciński: USA. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2017-12-23].
  9. ↑ CHRÖS MCDOUGALL: U.S. Ski Jumper Casey Larson Is The 100,000th Man To Compete At The Olympics. teamusa.org, 2018-02-08. [dostęp 2018-05-01]. (ang.).
  10. ↑ Bartosz Leja: Larson poważnie kontuzjowany, Scharffs kończy przygodę ze skokami. skokipolska.pl, 2020-06-24. [dostęp 2020-11-29].
  11. ↑ Dominik Formela: Jerome i Rhoads mistrzami USA, rekordowy lot Boyd-Clowesa. skijumping.pl, 2016-07-31. [dostęp 2017-01-19].
  12. ↑ 2017 US Ski Jumping Championships Lake Placid, New York October 9, 2016 Normal Hill Official Results. usanordic.org, 2016-10-09. [dostęp 2017-01-19]. (ang.).
  13. ↑ US Large Hill Ski Jumping Championships HS-134 July 29, 2017, Park City, Utah Official Special Jumping Results. assets.ngin.com, 2017-07-29. [dostęp 2017-12-23]. (ang.).
  14. ↑ Dominik Formela: Englund i Bickner mistrzami USA. skijumping.pl, 2018-08-01. [dostęp 2018-08-08].
  15. ↑ Dominik Formela: Bickner i Lussi mistrzami USA. skijumping.pl, 2019-07-29. [dostęp 2019-07-29].
  16. ↑ Dominik Formela: Casey Larson i Annika Belshaw niepokonani na krajowym podwórku. skijumping.pl, 2021-07-31. [dostęp 2021-10-17].
  17. ↑ Dominik Formela: Casey Larson i Annika Belshaw mistrzami USA na skoczni normalnej. skijumping.pl, 2022-10-01. [dostęp 2022-10-02].
  18. ↑ Dominik Formela: Annika Belshaw i Casey Larson mistrzami USA na dużej skoczni. skijumping.pl, 2022-10-02. [dostęp 2022-10-02].
  19. ↑ Skocznie » Stany Zjednoczone » Kolorado » Steamboat Springs. skisprungschanzen.com. [dostęp 2017-01-19].
  20. ↑ Wyniki na oficjalnej stronie FIS. 2018-02-16. [dostęp 2018-02-17]. (ang.).
  21. ↑ Wyniki na oficjalnej stronie FIS. 2017-02-24. [dostęp 2017-02-24]. (ang.).
  22. 1 2 3 LARSON Casey - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-31]. (ang.).
  23. ↑ LARSON Casey - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-08]. (ang.).
  24. 1 2 LARSON Casey - Athlete Information ; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-03-17]. (ang.).
  25. ↑ LARSON Casey - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-31]. (ang.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.