Coline Mattel

Coline Mattel
Ilustracja
Coline Mattel (2013)
Data i miejsce urodzenia

3 listopada 1995
Contamines-Montjoie

Klub

SC Contamines-Montjoie

Wzrost

165 cm[1]

Debiut w PŚ

3 grudnia 2011 w Lillehammer (2. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

3 grudnia 2011 w Lillehammer (2. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

3 grudnia 2011 w Lillehammer (2. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

9 grudnia 2012 w Krasnej Polanie

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Igrzyska olimpijskie
brąz Soczi 2014 normalna
Mistrzostwa świata
srebro Oslo 2011 normalna
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Otepää 2011 indywidualnie
srebro Hinterzarten 2010 indywidualnie
srebro Liberec 2013 drużynowo
srebro Val di Fiemme 2014 indywidualnie
brąz Szczyrb. Jez. 2009 indywidualnie
brąz Val di Fiemme 2014 drużynowo
Inne nagrody
Puchar Świata
3. miejsce
2012/2013
Letnie Grand Prix
srebro 2. miejsce
2013
Puchar Kontynentalny
srebro 2. miejsce
2010/2011
Letni Puchar Kontynentalny
złoto 1. miejsce
2011
brąz 3. miejsce
2010
brąz 3. miejsce
2014

Coline Mattel (ur. 3 listopada 1995 w Contamines-Montjoie[1]) – francuska skoczkini narciarska, brązowa medalistka olimpijska z 2014, brązowa medalistka mistrzostw świata z 2011, sześciokrotna medalistka mistrzostw świata juniorów (medale złoty, dwa srebrne i brązowy w konkursach indywidualnych oraz srebrny i brązowy w konkursach drużynowych), trzecia zawodniczka klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w sezonie 2012/2013.

Przebieg kariery

Zadebiutowała w Pucharze Kontynentalnym kobiet w Schonach w wieku jedenastu lat. Jako dwunastolatka wystąpiła na mistrzostwach świata juniorów w Tarvisio i zajęła 18. miejsce. Dwa lata później w Szczyrbskim Jeziorze zdobyła brązowy medal. W pierwszym w historii konkursie skoków narciarskich kobiet na mistrzostwach świata w Libercu zajęła 5. miejsce. Na mistrzostwach świata juniorów w Hinterzarten w 2010 zajęła 2. miejsce. W klasyfikacji końcowej Pucharu Kontynentalnego kobiet w sezonie 2009/2010 zajęła 14. miejsce[2][3].

3 grudnia 2011 w pierwszym w historii konkursie Pucharu Świata kobiet w Lillehammer stanęła na podium, zajmując 2. miejsce. 9 grudnia 2012 po raz pierwszy wygrała zawody Pucharu Świata. W Soczi skoczyła 98,5 m i 92 m. W tym samym sezonie zajęła drugie miejsce w Ramsau i dwukrotnie trzecie w Schonach oraz Hinterzarten[2][3].

24 stycznia 2013 na mistrzostwach świata juniorów w Libercu zajęła czwarte miejsce, mimo że po pierwszej serii była trzecia. Drużynowo Francuzki zdobyły srebrny medal. 2 lutego 2013 w Sapporo ponownie wygrała zawody Pucharu Świata. W jednoseryjnym konkursie wyprzedziła Jacqueline Seifriedsberger oraz Anette Sagen[2][3].

W marcu 2018 zakończyła karierę sportową[4].

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni
3. 11 lutego 2014 Rosja Soczi/Krasnaja Polana Russkije Gorki K-95 HS-106 indywid. 99,5 m 97,5 m 245,2 pkt 2,2 pkt Carina Vogt
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni
5. 20 lutego 2009 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 indywid. 90,0 m 87,5 m 220,5 pkt 22,5 pkt Lindsey Van
3.brąz 25 lutego 2011 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 indywid. 92,0 m 97,0 m 211,5 pkt 20,2 pkt Daniela Iraschko
4. 22 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme/Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 102,0 m 95,5 m 229,5 pkt 24,2 pkt Sarah Hendrickson
5. 24 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme/Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż. miesz.[a] 93,5 m 95,0 m 941,2 pkt (232,2 pkt) 69,8 pkt Japonia
27. 20 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-90 HS-100 indywid. 81,0 m 82,5 m 190,9 pkt 46,0 pkt Carina Vogt
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni
18. 17 marca 2007 Włochy Tarvisio/Słowenia Planica Srednija velikanka K-90 HS-100 indywid. 74,5 m 75,0 m 155,0 pkt 74,5 pkt Lisa Demetz
31. 28 lutego 2008 Polska Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 indywid. 63,5 m – 65,0 pkt 162,0 pkt Jacqueline Seifriedsberger
3.brąz 6 lutego 2009 Słowacja Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90 HS-100 indywid. 97,5 m 87,0 m 236,0 pkt 6,0 pkt Magdalena Schnurr
2.srebro 29 stycznia 2010 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 indywid. 103,5 m 101,0 m 258,0 pkt 9,5 pkt Elena Runggaldier
1.złoto 27 stycznia 2011 Estonia Otepää Tehvandi K-90 HS-100 indywid. 96,5 m 98,5 m 257,5 pkt –
6. 23 lutego 2012 Turcja Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 indywid. 103,0 m 93,0 m 241,0 pkt 35,5 pkt Sara Takanashi
5. 25 lutego 2012 Turcja Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 druż.[b] 99,0 m 92,5 m 691,5 pkt (229,0 pkt) 276,5 pkt Japonia
4. 24 stycznia 2013 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 indywid. 95,0 m 95,0 m 246,5 pkt 21,5 pkt Sara Takanashi
2.srebro 26 stycznia 2013 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 druż.[c] 91,5 m 91,0 m 787,0 pkt (229,5 pkt) 222,0 pkt Słowenia
2.srebro 28 stycznia 2014 Włochy Val di Fiemme/Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 97,0 m 97,0 m 248,7 pkt 14,2 pkt Sara Takanashi
3.brąz 30 stycznia 2014 Włochy Val di Fiemme/Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż.[d] 99,5 m 97,0 m 856,9 pkt (251,3 pkt) 62,1 pkt Japonia

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[3]
2011/2012 10.
2012/2013 3.
2013/2014 8.
2014/2015 22.
2015/2016 33.
2016/2017 32.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Źródło[2][3]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 9 grudnia 2012 Rosja Krasnaja Polana Russkije Gorki K-95 HS-105 98,5 m 92,0 m 231,1 pkt[e]
2. 2 lutego 2013 Japonia Sapporo Miyanomori K-90 HS-100 93,0 m – 120,2 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Źródło[2][3]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 3 grudnia 2011 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 92,0 m 87,0 m 247,7 pkt 2. 29,3 pkt Sarah Hendrickson
2. 9 grudnia 2012 Rosja Krasnaja Polana Russkije Gorki K-95 HS-105 98,5 m 92,0 m 231,1 pkt 1.[e] –
3. 14 grudnia 2012 Austria Ramsau Mattensprunganlage K-90 HS-98 86,5 m 93,0 m 238,6 pkt 2. 2,4 pkt Sara Takanashi
4. 6 stycznia 2013 Niemcy Schonach Langenwaldschanze K-90 HS-106 97,5 m 90,0 m 223,4 pkt 3. 1,5 pkt Anette Sagen
5. 12 stycznia 2013 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 97,5 m 97,5 m 240,4 pkt 3. 3,2 pkt Sarah Hendrickson
6. 2 lutego 2013 Japonia Sapporo Miyanomori K-90 HS-100 93,0 m – 120,2 pkt 1. –
7. 16 lutego 2013 Słowenia Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 84,0 m 84,0 m 232,1 pkt 3. 13,0 pkt Sara Takanashi
8. 17 lutego 2013 Słowenia Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 87,0 m 87,0 m 243,3 pkt 2. 23,6 pkt Sara Takanashi
9. 12 stycznia 2014 Japonia Sapporo Miyanomori K-90 K-100 90,0 m 91,0 m 219,8 pkt 2. 17,3 pkt Sara Takanashi

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

Źródło[3]
Sezon 2011/2012
Lillehammer Hinterzarten Hinterzarten Predazzo Predazzo Hinzenbach Hinzenbach Ljubno Ljubno Zaō Zaō Zaō Oslo punkty
2 7 11 10 9 33 39 14 22 22 5 7 15 328
Sezon 2012/2013
Lillehammer Krasnaja Polana Krasnaja Polana Ramsau Schonach Schonach Hinterzarten Hinterzarten Sapporo Sapporo Zaō Zaō Ljubno Ljubno Trondheim Oslo punkty
7 4 1 2 12 3 3 6 1 5 - - 3 2 6 4 823
Sezon 2013/2014
Lillehammer Hinterzarten Hinterzarten Czajkowskij Czajkowskij Sapporo Sapporo Zaō Zaō Planica Planica Hinzenbach Hinzenbach Râșnov Râșnov Oslo Falun Planica punkty
8 15 19 4 5 6 2 - - 8 7 - - 9 14 16 10 12 453
Sezon 2014/2015
Lillehammer Sapporo Sapporo Zaō Oberstdorf Oberstdorf Hinzenbach Hinzenbach Râșnov Râșnov Ljubno Ljubno Oslo punkty
16 18 14 18 13 19 dq 22 15 25 29 32 27 128
Sezon 2015/2016
Lillehammer Niżny Tagił Niżny Tagił Sapporo Sapporo Zaō Zaō Oberstdorf Oberstdorf Oslo Hinzenbach Hinzenbach Ljubno Ljubno Lahti Ałmaty Ałmaty punkty
35 26 27 23 37 27 29 q 27 - q 31 26 28 25 32 29 43
Sezon 2016/2017
Lillehammer Lillehammer Niżny Tagił Niżny Tagił Oberstdorf Oberstdorf Sapporo Sapporo Zaō Zaō Râșnov Râșnov Hinzenbach Hinzenbach Ljubno Ljubno Pjongczang Pjongczang Oslo punkty
18 21 7 25 - - q q q 39 37 29 30 31 39 39 24 28 - 78
Sezon 2017/2018
Lillehammer Lillehammer Lillehammer Hinterzarten Sapporo Sapporo Zaō Zaō Ljubno Ljubno Râșnov Râșnov Oslo Oberstdorf Oberstdorf punkty
q q - - q q q 47 - - - - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się  -  – zawodniczka nie wystartowała

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

Źródło[3]
Sezon
2012/2013		 Lillehammer (mikst)
9
Sezon
2013/2014		 Lillehammer (mikst)
7
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[3]
2012 14.
2013 2.
2015 22.
2016 25.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Źródło[2][3]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 13 września 2013 Rosja Niżny Tagił Aist K-90 HS-100 94,5 m 94,0 m 243,4 pkt 2. 20,3 pkt Sara Takanashi
2. 14 września 2013 Rosja Niżny Tagił Aist K-90 HS-100 94,5 m 100,0 m 249,0 pkt 2. 13,7 pkt Sara Takanashi
3. 21 września 2013 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 99,5 m 98,0 m 230,0 pkt 2. 14,5 pkt Sara Takanashi

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

Źródło[3]
2012
Courchevel 15.08 Hinterzarten 17.08 Ałmaty 22.09 Ałmaty 23.09 punkty
5 7 - - 81
2013
Hinterzarten 26.07 Courchevel 15.08 Niżny Tagił 13.09 Niżny Tagił 14.09 Ałmaty 21.09 Ałmaty 22.09 punkty
13 9 2 2 2 5 334
2015
Courchevel 14.08 Czajkowskij 05.09 Czajkowskij 06.09 Ałmaty 12.09 Ałmaty 13.09 punkty
22 16 19 27 19 52
2016
Courchevel 16.07 Czajkowskij 10.09 Czajkowskij 11.09 punkty
20 22 29 22
2017
Courchevel 11.08 Frenštát 18.08 Frenštát 19.08 Czajkowskij 09.09 Czajkowskij 10.09 punkty
32 q 38 36 33 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[3]
2008/2009 26.
2009/2010 14.
2010/2011 2.
2011/2012 13.
2014/2015 24.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Źródło[2][3]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 18 grudnia 2010 Norwegia Notodden Tveitanbakken K-90 HS-100 90,5 m 92,0 m 238,5 pkt
2. 12 stycznia 2011 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 102,5 m – 130,0 pkt
3. 15 stycznia 2011 Niemcy Braunlage Wurmbergschanze K-90 HS-100 97,5 m 96,5 m 255,0 pkt
4. 16 stycznia 2011 Niemcy Braunlage Wurmbergschanze K-90 HS-100 86,5 m 94,5 m 234,0 pkt
5. 12 lutego 2011 Polska Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 85,5 m 88,0 m 231,0 pkt
6. 13 lutego 2011 Polska Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 90,0 m 90,5 m 248,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Źródło[2][3]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 23 stycznia 2010 Niemcy Schonach Langenwaldschanze K-90 HS-96 85,0 m 87,5 m 209,5 pkt 2. 24,5 pkt Daniela Iraschko
2. 12 grudnia 2010 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-105 HS-117 113,0 m 115,0 m 265,4 pkt 2. 20,6 pkt Daniela Iraschko
3. 18 grudnia 2010 Norwegia Notodden Tveitanbakken K-90 HS-100 90,5 m 92,0 m 238,5 pkt 1. –
4. 8 stycznia 2011 Niemcy Schonach Langenwaldschanze K-90 HS-96 96,5 m 95,5 m 235,8 pkt 2. 3,8 pkt Daniela Iraschko
5. 12 stycznia 2011 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 97,5 m 101,0 m 245,5 pkt 2. 23,0 pkt Daniela Iraschko
6. 12 stycznia 2011 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 102,5 m – 130,0 pkt 1. –
7. 15 stycznia 2011 Niemcy Braunlage Wurmbergschanze K-90 HS-100 97,5 m 96,5 m 255,0 pkt 1. –
8. 16 stycznia 2011 Niemcy Braunlage Wurmbergschanze K-90 HS-100 86,5 m 94,5 m 234,0 pkt 1. –
9. 5 lutego 2011 Niemcy Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 115,0 m – 127,5 pkt 2. 2,4 pkt Daniela Iraschko
10. 6 lutego 2011 Niemcy Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 100,0 m 111,5 m 230,7 pkt 2. 21,5 pkt Daniela Iraschko
11. 12 lutego 2011 Polska Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 85,5 m 88,0 m 231,0 pkt 1. –
12. 13 lutego 2011 Polska Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 90,0 m 90,5 m 248,0 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Źródło[3]
Sezon 2006/2007
Park City Park City Calgary Calgary Klingenthal Pöhla Meinerzhagen Bischofshofen Villach Toblach Toblach Ljubno Saalfelden Rastbüchl Baiersbronn Schönwald Zaō Zaō Sapporo Sapporo punkty
- - - - - - - - - - - - - - - 37 - - - - 0
Sezon 2007/2008
Bischofsgrün Pöhla Bischofshofen Ramsau Lake Placid Lake Placid Park City Park City Notodden Notodden Toblach Rastbüchl Rastbüchl Baiersbronn Schönwald Zaō Zaō punkty
32 43 41 41 - - - - - - 43 - - 36 39 - - 0
Sezon 2008/2009
Park City Park City Whistler Whistler Schonach Schonach Baiersbronn Baiersbronn Toblach Ljubno Ljubno Zakopane Notodden Notodden Zaō Zaō Sapporo Sapporo punkty
- - - - 25 16 17 14 8 11 15 23 - - - - - - 133
Sezon 2009/2010
Rovaniemi Rovaniemi Vikersund Vikersund Notodden Notodden Baiersbronn Baiersbronn Schonach Schonach Ljubno Ljubno Villach Villach Zaō Zaō Zakopane Zakopane punkty
- - - - - - 9 14 7 2 11 4 8 5 - - - - 314
Sezon 2010/2011
Rovaniemi Rovaniemi Vikersund Vikersund Notodden Notodden Schonach Hinterzarten Hinterzarten Braunlage Braunlage Ljubno Ljubno Brotterode Brotterode Zakopane Zakopane Ramsau Ramsau Zaō punkty
- - 4 2 4 1 2 2 1 1 1 - - 2 2 1 1 - - - 1100
Sezon 2011/2012
Rovaniemi Rovaniemi Notodden Notodden Zakopane Zakopane Liberec punkty
- - - - 4 4 - 100
Sezon 2014/2015
Notodden Notodden Falun Falun punkty
11 15 - - 40
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodniczka nie wystartowała

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[3]
2008 33.
2009 26.
2010 3.
2011 1.
2014 3.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Źródło[2][3]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 19 lipca 2011 Polska Szczyrk Skalite K-95 HS-106 103,5 m 100,5 m 238,4 pkt
2. 13 sierpnia 2011 Niemcy Bischofsgrün Ochsenkopfschanzen K-64 HS-71 66,5 m 69,0 m 247,0 pkt
3. 14 sierpnia 2011 Niemcy Bischofsgrün Ochsenkopfschanzen K-64 HS-71 70,5 m 65,5 m 250,2 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Źródło[2][3]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 20 sierpnia 2010 Niemcy Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-106 94,0 m 98,0 m 231,0 pkt 2. 1,5 pkt Jacqueline Seifriedsberger
2. 21 sierpnia 2010 Niemcy Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-106 95,0 m 96,5 m 230,0 pkt 2. 4,0 pkt Jacqueline Seifriedsberger
3. 12 września 2010 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 88,5 m 92,5 m 231,0 pkt 2. 22,0 pkt Daniela Iraschko
4. 18 września 2010 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 101,0 m 93,0 m 234,0 pkt 2. 7,5 pkt Daniela Iraschko
5. 19 września 2010 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 100,0 m 99,5 m 230,9 pkt 2. 17,3 pkt Daniela Iraschko
6. 19 lipca 2011 Polska Szczyrk Skalite K-95 HS-106 103,5 m 100,5 m 238,4 pkt 1. –
7. 13 sierpnia 2011 Niemcy Bischofsgrün Ochsenkopfschanzen K-64 HS-71 66,5 m 69,0 m 247,0 pkt 1. –
8. 14 sierpnia 2011 Niemcy Bischofsgrün Ochsenkopfschanzen K-64 HS-71 70,5 m 65,5 m 250,2 pkt 1. –
9. 20 sierpnia 2011 Niemcy Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-106 98,0 m 95,0 m 235,0 pkt 3. 17,5 pkt Daniela Iraschko
10. 10 września 2011 Norwegia Trondheim Granåsen K-90 HS-105 101,0 m 98,0 m 250,0 pkt 3. 7,0 pkt Daniela Iraschko i Jacqueline Seifriedsberger
11. 28 września 2014 Norwegia Trondheim Granåsen K-90 HS-105 91,0 m 96,5 m 248,5 pkt 3. 17,0 pkt Sara Takanashi

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

Źródło[3]
2008
Bischofsgrün Pöhla Bischofshofen Bischofshofen Lillehammer Lillehammer Oberstdorf Oberstdorf Liberec Liberec punkty
42 39 43 42 - - 16 26 21 12 52
2009
Bischofsgrün Bischofsgrün Pöhla Oberwiesenthal Oberwiesenthal Lillehammer Lillehammer punkty
32 24 23 21 26 13 13 70
2010
Bischofsgrün Bischofsgrün Oberwiesenthal Oberwiesenthal Lillehammer Lillehammer Oslo Oslo Falun Falun Liberec punkty
11 9 2 2 4 2 2 2 - - - 503
2011
Szczyrk Zakopane Bischofsgrün Bischofsgrün Oberwiesenthal Oberwiesenthal Trondheim Trondheim punkty
1 4 1 1 6 3 3 9 539
2014
Trondheim Trondheim punkty
4 3 110
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[3]
2014/2015 23.
2015/2016 22.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Źródło[2][3]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 13 lipca 2014 Austria Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 88,5 m 87,5 m 219,5 pkt 3. 21,5 pkt Katharina Althaus

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

Źródło[3]
Sezon 2014/2015
Villach Villach Hinterzarten Hinterzarten Frenštát Frenštát Râșnov Râșnov Hinterzarten Hinterzarten punkty
5 3 - - - - - - - - 105
Sezon 2015/2016
Villach Villach Szczyrk Szczyrk Râșnov Râșnov Harrachov Harrachov punkty
- - - - - - 5 10 71
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Uwagi

  1. ↑ Skład zespołu: Vincent Descombes Sevoie, Ronan Lamy Chappuis, Léa Lemare i Coline Mattel
  2. ↑ Skład zespołu: Julia Clair, Caroline Espiau, Léa Lemare i Coline Mattel
  3. ↑ Skład zespołu: Océane Avocat Gros, Julia Clair, Léa Lemare i Coline Mattel
  4. ↑ Skład zespołu: Julia Clair, Marie Hoyau, Léa Lemare i Coline Mattel
  5. 1 2 Ex aequo z Danielą Iraschko-Stolz

Przypisy

  1. 1 2 Coline MATTEL - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2025-01-10].
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Coline MATTEL - Athlete Biography. fis-ski.com. [dostęp 2025-01-10]. (ang.).
  3. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 Adam Kwieciński: MATTEL Coline 1995.10.03 FRA. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2025-01-10].
  4. ↑ Dominik Formela: Coline Mattel zakończyła karierę. skijumping.pl, 2018-03-29. [dostęp 2025-01-10].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.