Eva Pinkelnig

Eva Pinkelnig
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 maja 1988
Dornbirn

Klub

WSV Tschagguns

Wzrost

159 cm[1]

Debiut w PŚ

5 grudnia 2014 w Lillehammer (15. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

5 grudnia 2014 w Lillehammer (15. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

12 grudnia 2015 w Niżnym Tagile (3. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

12 stycznia 2020 w Sapporo

Rekord życiowy

172,0 m na Vikersundbakken w Vikersund (18 marca 2023)[2]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Mistrzostwa świata
srebro Seefeld 2019 norm. druż.
srebro Seefeld 2019 druż. miesz.
srebro Planica 2023 normalna
srebro Planica 2023 norm. druż.
srebro Trondheim 2025 norm. druż.
Inne nagrody
Puchar Świata
Kryształowa Kula
2022/2023
2. miejsce
2023/2024
3. miejsce
2019/2020
Raw Air
brąz 3. miejsce
2020
brąz 3. miejsce
2024
Turniej Sylwestrowy
złoto 1. miejsce
2022/2023
Turniej Dwóch Nocy
srebro 2. miejsce
2023/2024
Strona internetowa

Eva Pinkelnig (ur. 27 maja 1988 w Dornbirn[1]) – austriacka skoczkini narciarska, reprezentantka klubu WSV Tschagguns. Indywidualna (2023) i trzykrotnie drużynowa (2019–23) srebrna medalistka mistrzostw świata. Zdobywczyni Pucharu Świata w sezonie 2022/2023, druga zawodniczka sezonu 2023/2024, trzecia w sezonie 2019/2020. Medalistka mistrzostw Austrii.

Przebieg kariery

Początki kariery (do 2014)

Pierwszy skok w karierze oddała we wrześniu 2012 z niewielkiej skoczni przenośnej, biorąc udział w imprezie promującej Zimowy Olimpijski Festiwal Młodzieży Europy 2015. W trakcie sezonu zimowego 2012/2013 po raz pierwszy skakała ze skoczni 50-metrowej, a w grudniu 2013, za namową swojego trenera, wzięła udział w zawodach Pucharu Austrii, po raz pierwszy startując w konkursie na skoczni normalnej. W sierpniu 2014 zrezygnowała ze swojej dotychczasowej pracy w sektorze publicznym i rozpoczęła treningi z reprezentacją Austrii[3].

Sezon 2014/2015

W oficjalnych zawodach międzynarodowych rozgrywanych przez FIS zadebiutowała w lipcu 2014, zajmując w konkursach FIS Cup w Villach miejsca na początku drugiej dziesiątki. W grudniu stanęła na podium konkursu Pucharu Kontynentalnego w Notodden, plasując się 13 grudnia 2014 na 2. miejscu. W klasyfikacji generalnej PK w sezonie 2014/2015 zajęła 5. pozycję z dorobkiem 125 punktów[4].

Wcześniej w tym samym miesiącu (5 grudnia 2014), w wieku ponad 26 lat, po raz pierwszy wystartowała w Pucharze Świata, zajmując w Lillehammer 15. pozycję. W sumie w debiutanckim sezonie w PŚ (2014/2015) wzięła udział w 13 konkursach, tylko 3 razy zajmując miejsca poza pierwszą dziesiątką (oprócz 15. miejsca w Lillehammer odpadła w kwalifikacjach do pierwszego konkursu w Sapporo 10 stycznia 2015 i zajęła 19. pozycję w pierwszym konkursie w Oberstdorfie 24 stycznia 2015), najwyżej plasując się na 4. pozycji (18 stycznia 2015 w Zaō i 7 lutego 2015 w Râșnovie). W sumie zdobyła 408 punktów, zajmując w klasyfikacji generalnej 7. miejsce. 20 lutego 2015 wzięła także udział w konkursie indywidualnym kobiet podczas mistrzostw świata seniorów w Falun, plasując się na 8. pozycji[4].

Sezon 2015/2016

W sierpniu 2015 zadebiutowała w Letnim Grand Prix, zajmując w Courchevel 6. pozycję i plasując się w klasyfikacji generalnej edycji tego cyklu z 2015 23. miejsce z dorobkiem 40 punktów[4].

W październiku 2015 zdobyła brązowy medal w konkursie indywidualnym kobiet podczas mistrzostw Austrii[5].

W sezonie 2015/2016 wzięła udział we wszystkich 17 konkursach Pucharu Świata – 4 razy nie awansowała do drugiej serii, zajmując miejsca w czwartej dziesiątce, 5 razy plasowała się w trzeciej dziesiątce, 3 razy w drugiej i 5 razy w pierwszej. 12 grudnia 2015 w miejscowości Niżny Tagił po raz pierwszy w karierze stanęła na podium konkursu Pucharu Świata, zajmując 3. miejsce. W sumie zgromadziła 313 punktów, plasując się na 15. pozycji w klasyfikacji generalnej tego cyklu w sezonie 2015/2016[4].

Sezon 2016/2017

W lipcu 2016, podobnie jak rok wcześniej, ponownie wystartowała w konkursie LGP w Courchevel, tym razem plasując się na 15. pozycji[4].

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni
20. 5 lutego 2022 Pekin/Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 87,0 m 84,0 m 166,5 pkt 72,5 pkt Urša Bogataj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
8. 20 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-90 HS-100 indywid. 89,0 m 89,5 m 223,8 pkt 13,1 pkt Carina Vogt
2.srebro 26 lutego 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 druż.[a] 99,5 m 99,5 m 880,3 pkt (228,6 pkt) 18,6 pkt Niemcy
5. 27 lutego 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 102,0 m 103,0 m 241,8 pkt 17,8 pkt Maren Lundby
2.srebro 2 marca 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 druż. miesz.[b] 105,5 m 103,5 m 989,9 pkt (255,2 pkt) 22,3 pkt Niemcy
32. 25 lutego 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 81,0 m – 86,9 pkt 192,7 pkt Ema Klinec
2.srebro 23 lutego 2023 Słowenia Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 indywid. 96,5 m 100,0 m 246,9 pkt 2,2 pkt Katharina Althaus
2.srebro 25 lutego 2023 Słowenia Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 druż.[c] 97,0 m 98,0 m 831,1 pkt (223,9 pkt) 12,7 pkt Niemcy
4. 26 lutego 2023 Słowenia Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 druż. miesz.[d] 98,0 m 102,0 m 987,5 pkt (255,6 pkt) 29,7 pkt Niemcy
6. 1 marca 2023 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 indywid. 121,0 m 123,0 m 237,7 pkt 26,5 pkt Alexandria Loutitt

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[6]
2014/2015 7.
2015/2016 15.
2016/2017 60.
2017/2018 43.
2018/2019 6.
2019/2020 3.
2020/2021 27.
2021/2022 15.
2022/2023 1.
2023/2024 2.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Źródło[7][4]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 12 stycznia 2020 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 135,5 m 130,0 m 250,8 pkt
2. 17 stycznia 2020 Japonia Zaō Yamagata K-95 HS-102 97,5 m 95,5 m 232,3 pkt
3. 19 stycznia 2020 Japonia Zaō Yamagata K-95 HS-102 99,0 m 95,0 m 226,5 pkt
4. 6 listopada 2022 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 129,0 m 126,0 m 262,3 pkt
5. 28 grudnia 2022 Austria Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 91,5 m 95,5 m 257,9 pkt
6. 29 grudnia 2022 Austria Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 94,5 m 94,5 m 260,2 pkt
7. 1 stycznia 2023 Słowenia Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 93,5 m 89,5 m 253,4 pkt
8. 15 stycznia 2023 Japonia Zaō Yamagata K-95 HS-102 96,0 m 98,5 m 230,1 pkt
9. 10 lutego 2023 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 91,5 m 89,5 m 254,4 pkt
10. 1 stycznia 2024 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 132,5 m 129,0 m 272,1 pkt
11. 13 stycznia 2024 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 115,5 m 119,5 m 195,7 pkt
12. 27 stycznia 2024 Słowenia Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 91,0 m 90,5 m 269,3 pkt
13. 24 lutego 2024 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 88,5 m 92,0 m 243,1 pkt
14. 25 lutego 2024 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 90,0 m 90,5 m 246,6 pkt
15. 21 marca 2024 Słowenia Planica Srednija velikanka K-95 HS-102 100,5 m 103,5 m 244,9 pkt
16. 6 stycznia 2025 Austria Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 95,5 m 97,0 m 244,1 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Źródło[7][4]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 11 grudnia 2015 Rosja Niżny Tagił Aist K-90 HS-100 89,5 m 96,5 m 227,8 pkt 3. 14,8 pkt Daniela Iraschko-Stolz
2. 12 marca 2019 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 139,0 m 128,5 m 255,9 pkt 3. 15,8 pkt Maren Lundby
3. 14 marca 2019 Norwegia Trondheim Granåsen K-124 HS-138 132,5 m 128,0 m 257,9 pkt 3. 16,2 pkt Maren Lundby
4. 7 grudnia 2019 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 129,0 m 132,0 m 256,4 pkt 2. 24,4 pkt Maren Lundby
5. 11 stycznia 2020 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 127,5 m 134,0 m 271,1 pkt 3. 8,5 pkt Marita Kramer
6. 12 stycznia 2020 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 135,5 m 130,0 m 250,8 pkt 1. –
7. 17 stycznia 2020 Japonia Zaō Yamagata K-95 HS-102 97,5 m 95,5 m 232,3 pkt 1. –
8. 19 stycznia 2020 Japonia Zaō Yamagata K-95 HS-102 99,0 m 95,0 m 226,5 pkt 1. –
9. 25 stycznia 2020 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 90,0 m 93,5 m 240,8 pkt 3. 6,8 pkt Chiara Hölzl
10. 26 stycznia 2020 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 92,5 m 93,0 m 241,1 pkt 2. 17,9 pkt Maren Lundby
11. 8 lutego 2020 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 86,5 m 86,5 m 237,4 pkt 3. 12,9 pkt Chiara Hölzl
12. 9 lutego 2020 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 87,0 m 88,5 m 247,8 pkt 2. 3,2 pkt Chiara Hölzl
13. 23 lutego 2020 Słowenia Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 92,0 m 89,0 m 252,7 pkt 2. 2,1 pkt Maren Lundby
14. 5 listopada 2022 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 125,5 m 126,5 m 243,1 pkt 3. 8,4 pkt Silje Opseth
15. 6 listopada 2022 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 129,0 m 126,0 m 262,3 pkt 1. –
16. 3 grudnia 2022 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-98 95,0 m 97,0 m 250,2 pkt 2. 9,9 pkt Katharina Althaus
17. 4 grudnia 2022 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 135,5 m 130,5 m 250,9 pkt 3. 8,7 pkt Silje Opseth
18. 28 grudnia 2022 Austria Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 91,5 m 95,5 m 257,9 pkt 1. –
19. 29 grudnia 2022 Austria Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 94,5 m 94,5 m 260,2 pkt 1. –
20. 31 grudnia 2022 Słowenia Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 90,5 m 93,5 m 258,8 pkt 2. 0,9 pkt Anna Odine Strøm
21. 1 stycznia 2023 Słowenia Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 93,5 m 89,5 m 253,4 pkt 1. –
22. 7 stycznia 2023 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 122,0 m 126,5 m 249,7 pkt 3. 14,1 pkt Katharina Althaus
23. 8 stycznia 2023 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 129,0 m 121,0 m 225,7 pkt 3. 6,4 pkt Silje Opseth
24. 13 stycznia 2023 Japonia Zaō Yamagata K-95 HS-102 93,5 m 94,5 m 231,8 pkt 2. 8,5 pkt Alexandria Loutitt
25. 15 stycznia 2023 Japonia Zaō Yamagata K-95 HS-102 96,0 m 98,5 m 230,1 pkt 1. –
26. 29 stycznia 2023 Niemcy Hinterzarten Rothaus-Schanze K-100 HS-111 107,5 m 103,5 m 244,7 pkt 3. 10,0 pkt Anna Odine Strøm
27. 10 lutego 2023 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 91,5 m 89,5 m 254,4 pkt 1. –
28. 11 lutego 2023 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 87,5 m 90,0 m 235,5 pkt 2. 0,1 pkt Chiara Kreuzer
29. 17 lutego 2023 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 90,0 m 93,0 m 238,6 pkt 2. 12,4 pkt Katharina Althaus
30. 18 lutego 2023 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 86,5 m – 97,1 pkt 2. 1,0 pkt Anna Odine Strøm
31. 15 marca 2023 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 133,0 m 127,0 m 242,1 pkt 3. 9,0 pkt Katharina Althaus
32. 1 stycznia 2024 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 132,5 m 129,0 m 272,1 pkt 1. –
33. 3 stycznia 2024 Austria Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 88,0 m 95,0 m 236,7 pkt 2. 26,0 pkt Nika Prevc
34. 4 stycznia 2024 Austria Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 94,5 m 91,5 m 255,3 pkt 2. 20,3 pkt Nika Prevc
35. 13 stycznia 2024 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 115,5 m 119,5 m 195,7 pkt 1. –
36. 27 stycznia 2024 Słowenia Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 91,0 m 90,5 m 269,3 pkt 1. –
37. 28 stycznia 2024 Słowenia Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 90,0 m 92,0 m 271,7 pkt 2. 5,1 pkt Nika Prevc
38. 24 lutego 2024 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 88,5 m 92,0 m 243,1 pkt 1. –
39. 25 lutego 2024 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 90,0 m 90,5 m 246,6 pkt 1. –
40. 1 marca 2024 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 118,0 m 128,5 m 239,8 pkt 3. 14,3 pkt Nika Križnar
41. 10 marca 2024 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 123,5 m 123,0 m 231,4 pkt 3. 10,8 pkt Eirin Maria Kvandal
42. 12 marca 2024 Norwegia Trondheim Granåsen K-94 HS-105 96,0 m 99,5 m 255,4 pkt 2. 0,6 pkt Eirin Maria Kvandal
43. 13 marca 2024 Norwegia Trondheim Granåsen K-124 HS-138 124,5 m 126,0 m 256,8 pkt 3. 3,4 pkt Nika Prevc
44. 21 marca 2024 Słowenia Planica Srednija velikanka K-95 HS-102 100,5 m 103,5 m 244,9 pkt 1. –
45. 31 grudnia 2024 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-142 134,0 m 137,5 m 259,3 pkt 3. 16,5 pkt Nika Prevc
46. 6 stycznia 2025 Austria Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 95,5 m 97,0 m 244,1 pkt 1. –
47. 24 stycznia 2025 Japonia Zaō Yamagata K-95 HS-102 94,0 m 97,5 m 212,7 pkt 3. 7,4 pkt Nika Prevc

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan na 23 lutego 2025

Źródło[7][4]
Sezon 2014/2015
Lillehammer Sapporo Sapporo Zaō Oberstdorf Oberstdorf Hinzenbach Hinzenbach Râșnov Râșnov Ljubno Ljubno Oslo punkty
15 q 5 4 19 6 9 10 4 6 5 9 10 408
Sezon 2015/2016
Lillehammer Niżny Tagił Niżny Tagił Sapporo Sapporo Zaō Zaō Oberstdorf Oberstdorf Oslo Hinzenbach Hinzenbach Ljubno Ljubno Lahti Ałmaty Ałmaty punkty
7 3 14 25 15 4 4 21 35 21 38 26 9 34 16 23 33 313
Sezon 2016/2017
Lillehammer Lillehammer Niżny Tagił Niżny Tagił Oberstdorf Oberstdorf Sapporo Sapporo Zaō Zaō Râșnov Râșnov Hinzenbach Hinzenbach Ljubno Ljubno Pjongczang Pjongczang Oslo punkty
31 34 q 30 - - q 40 - - - - - - - - - - - 1
Sezon 2017/2018
Lillehammer Lillehammer Lillehammer Hinterzarten Sapporo Sapporo Zaō Zaō Ljubno Ljubno Râșnov Râșnov Oslo Oberstdorf Oberstdorf punkty
- - - - - - - - 36 33 35 22 - 27 32 13
Sezon 2018/2019
Lillehammer Lillehammer Lillehammer Prémanon Prémanon Sapporo Sapporo Zaō Zaō Râșnov Râșnov Hinzenbach Hinzenbach Ljubno Ljubno Oberstdorf Oberstdorf Oslo Lillehammer Trondheim Niżny Tagił Niżny Tagił Czajkowskij Czajkowskij punkty
7 10 4 18 12 5 4 12 4 9 4 17 10 7 13 12 6 11 3 3 5 8 9 11 825
Sezon 2019/2020
Lillehammer Lillehammer Klingenthal Sapporo Sapporo Zaō Zaō Râșnov Râșnov Oberstdorf Oberstdorf Hinzenbach Hinzenbach Ljubno Lillehammer Lillehammer punkty
2 5 11 3 1 1 1 3 2 4 13 3 2 2 6 4 1029
Sezon 2020/2021
Ramsau Ljubno Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Hinzenbach Hinzenbach Hinzenbach Râșnov Râșnov Niżny Tagił Niżny Tagił Czajkowskij Czajkowskij punkty
- - - - - - - 7 7 - - - - 72
Sezon 2021/2022
Niżny Tagił Niżny Tagił Lillehammer Lillehammer Klingenthal Klingenthal Ramsau Ljubno Ljubno Willingen Willingen Hinzenbach Hinzenbach Lillehammer Lillehammer Oslo Oslo Oberhof Oberhof punkty
36 9 8 5 9 11 8 9 10 24 - - - 13 13 17 23 - - 315
Sezon 2022/2023
Wisła Wisła Lillehammer Lillehammer Titisee-Neustadt Villach Villach Ljubno Ljubno Sapporo Sapporo Zaō Zaō Hinterzarten Hinterzarten Willingen Willingen Hinzenbach Hinzenbach Râșnov Râșnov Oslo Oslo Lillehammer Lillehammer Lahti punkty
3 1 2 3 7 1 1 2 1 3 3 2 1 13 3 10 13 1 2 2 2 11 12 11 3 4 1662
Sezon 2023/2024
Lillehammer Lillehammer Engelberg Engelberg Garmisch-Partenkirchen Oberstdorf Villach Villach Sapporo Sapporo Zaō Ljubno Ljubno Willingen Willingen Hinzenbach Hinzenbach Lahti Oslo Oslo Trondheim Trondheim Vikersund Planica punkty
- - - - 4 1 2 2 1 8 9 1 2 13 - 1 1 3 5 3 2 3 9 1 1305
Sezon 2024/2025
Lillehammer Lillehammer Zhangjiakou Zhangjiakou Engelberg Garmisch-Partenkirchen Oberstdorf Villach Villach Sapporo Sapporo Zaō Zaō Willingen Lake Placid Lake Placid Ljubno Ljubno Hinzenbach Hinzenbach Oslo Vikersund Vikersund Lahti Lahti punkty
6 8 5 9 11 3 12 7 1 8 9 3 9 - 8 17 8 10 5 6 727
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się  -  – zawodniczka nie wystartowała

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[7][4]
Sezon
2019/2020		 Zaō Ljubno
1 1
Sezon
2020/2021		 Ljubno Râșnov (mikst) Czajkowskij
- 3 -
Sezon
2021/2022		 Willingen (mikst) Hinzenbach Oslo (mikst)
3 - -
Sezon
2022/2023		 Titisee-Neustadt (mikst) Zaō (duety) Willingen (mikst)
1 1 2
Sezon
2023/2024		 Zaō (duety)
3
Sezon
2024/2025		 Lillehammer (mikst) Zaō (duety) Willingen (mikst) Lake Placid (mikst)
3 3 - -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[6]
2019 5.
2020 3.
2022 16.
2023 9.
2024 3.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[4]
2021/2022 9.
2022/2023 1.

Korona Alp

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[4]
2021/2022 38

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[4]
2023/2024 2.
2024/2025 8.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[8]
2015 23.
2016 29.
2018 26.
2021 10.
2022 11.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 17 września 2022 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 92,5 m 88,5 m 233,5 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 17 września 2022 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 92,5 m 88,5 m 233,5 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[7][4]
2015
Courchevel 14.08 Czajkowskij 05.09 Czajkowskij 06.09 Ałmaty 12.09 Ałmaty 13.09 punkty
6 - - - - 40
2016
Courchevel 16.07 Czajkowskij 10.09 Czajkowskij 11.09 punkty
15 - - 16
2018
Hinterzarten 28.07 Courchevel 10.08 Frenštát 17.08 Frenštát 18.08 Czajkowskij 09.09 punkty
- - 30 9 - 30
2021
Wisła 17.07 Wisła 18.07 Courchevel 06.08 Frenštát 15.08 Czajkowskij 11.09 Czajkowskij 12.09 Klingenthal 02.10 punkty
4 4 11 - - - 6 164
2022
Wisła 23.07 Wisła 24.07 Courchevel 06.08 Râșnov 17.09 Klingenthal 02.10 punkty
- - - 1 - 100
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[9]
2014/2015 5.
2017/2018 12.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 13 grudnia 2014 Norwegia Notodden Tveitanbakken K-90 HS-100 95,0 m 96,5 m 245,0 pkt 2. 8,0 pkt Daniela Iraschko-Stolz

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Źródło[7][4]
Sezon 2014/2015
Notodden Notodden Falun Falun punkty
5 2 - - 125
Sezon 2017/2018
Notodden Notodden Planica Planica Brotterode Brotterode punkty
- - 12 18 10 11 85
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[9]
2019 5.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 21 września 2019 Austria Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 109,5 m 107,5 m 253,5 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 21 września 2019 Austria Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 109,5 m 107,5 m 253,5 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

Źródło[7][4]
2019
Szczuczyńsk Szczuczyńsk Szczyrk Szczyrk Lillehammer Stams Stams punkty
- - - - - 1 4 150
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[10]
2014/2015 27.
2017/2018 12.
2018/2019 64.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup

Źródło[7][4]
Sezon 2014/2015
Villach Villach Hinterzarten Hinterzarten Frenštát Frenštát Râșnov Râșnov Hinterzarten Hinterzarten punkty
13 11 9 12 - - - - - - 95
Sezon 2017/2018
Villach Villach Kandersteg Kandersteg Râșnov Râșnov Whistler Whistler Rastbüchl Rastbüchl Villach Villach Falun punkty
- - - - - - - - 6 6 4 4 - 180
Sezon 2018/2019
Villach Villach Szczyrk Szczyrk Râșnov Râșnov Park City Park City Rastbüchl Rastbüchl Villach Villach punkty
13 16 - - - - - - - - - - 35
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Uwagi

  1. ↑ Skład zespołu: Chiara Hölzl, Daniela Iraschko-Stolz, Eva Pinkelnig i Jacqueline Seifriedsberger
  2. ↑ Skład zespołu: Philipp Aschenwald, Daniela Iraschko-Stolz, Stefan Kraft i Eva Pinkelnig
  3. ↑ Skład zespołu: Chiara Kreuzer, Julia Mühlbacher, Eva Pinkelnig i Jacqueline Seifriedsberger
  4. ↑ Skład zespołu: Stefan Kraft, Eva Pinkelnig, Jan Hörl i Chiara Kreuzer

Przypisy

  1. 1 2 Eva PINKELNIG. skokipolska.pl. [dostęp 2024-11-27].
  2. ↑ Adam Bucholz: Raw Air Pań w Vikersund: Alexandria Loutitt rekordzistką świata! [WIDEO]. skijumping.pl, 2023-03-18. [dostęp 2023-03-18].
  3. ↑ Adrian Dworakowski: Eva Pinkelnig: "Nadal nie mogę w to uwierzyć". skijumping.pl, 2015-05-08. [dostęp 2021-04-11].
  4. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 Adam Kwieciński: PINKELNIG Eva 1988.05.27 AUT. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-11-27].
  5. ↑ Österreichische Meisterschaften 2015 Sprunglauf und Nordische Kombination Villach - SV Achomitz/ŠD Zahomc SPRUNGLAUF DAMEN OFFIZIELLE ERGEBNISSE. ewoxx.com, 2015-10-25. [dostęp 2016-07-13]. (niem.).
  6. 1 2 Eva PINKELNIG - Athlete Biography; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-13]. (ang.).
  7. 1 2 3 4 5 6 7 8 Eva PINKELNIG - Athlete Biography. fis-ski.com. [dostęp 2024-11-27]. (ang.).
  8. ↑ Eva PINKELNIG - Athlete Biography; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-13]. (ang.).
  9. 1 2 Eva PINKELNIG - Athlete Biography; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-13]. (ang.).
  10. ↑ Eva PINKELNIG - Athlete Biography; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-13]. (ang.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.