Anže Lanišek

Anže Lanišek
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 kwietnia 1996
Lublana

Klub

SSK Mengeš

Wzrost

175 cm[1]

Debiut w PŚ

21 marca 2014 w Planicy (34. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

23 listopada 2014 w Klingenthal (21. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

24 listopada 2019 w Wiśle (2. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

28 listopada 2021 w Ruce

Rekord życiowy

247,5 m na Letalnicy w Planicy (30 marca 2025)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Słowenia
Mistrzostwa świata
złoto Planica 2023 duża druż.
złoto Trondheim 2025 duża druż.
srebro Trondheim 2025 druż. miesz.
brąz Oberstdorf 2021 normalna
brąz Planica 2023 druż. miesz.
Mistrzostwa świata w lotach
złoto Vikersund 2022 drużynowo
Igrzyska olimpijskie młodzieży
złoto Innsbruck 2012 indywidualnie
srebro Innsbruck 2012 drużynowo
Olimpijski festiwal młodzieży Europy
złoto Râșnov 2013 drużynowo
srebro Râșnov 2013 indywidualnie
srebro Râșnov 2013 druż. miesz.
Igrzyska europejskie
brąz Zakopane 2023 druż. miesz.
Inne nagrody
Puchar Świata
3. miejsce
2022/2023
Puchar Świata w lotach narciarskich
2. miejsce
2024/2025
3. miejsce
2022/2023
Turniej Czterech Skoczni
brąz 3. miejsce
2022/2023
Raw Air
brąz 3. miejsce
2023
Letnie Grand Prix
srebro 2. miejsce
2017
Letni Puchar Kontynentalny
brąz 3. miejsce
2020
Alpen Cup
złoto 1. miejsce
2011/2012
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Anže Lanišek (ur. 20 kwietnia 1996 w Lublanie[1]) – słoweński skoczek narciarski, reprezentant klubu SSK Mengeš. Indywidualny brązowy medalista mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym ze skoczni normalnej z 2021, złoty w drużynie męskiej z 2023 i 2025 oraz srebrny z 2025 i brązowy z 2023 w drużynie mieszanej. Drużynowy złoty medalista Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2022 oraz brązowy medalista Igrzysk Europejskich 2023. Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2022/2023. Drugi zawodnik Letniego Grand Prix 2017. Złoty medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2012, medalista Zimowego Olimpijskiego Festiwalu Młodzieży Europy 2013.

Przebieg kariery

Lata 2010–2014

W FIS Cupie zadebiutował jako czternastolatek. W zawodach w Szczyrbskim Jeziorze, rozgrywanych w lipcu 2010, zajął 16. i 13. miejsce[2]. 3 lipca 2011 w Kranju zdobył pierwszy punkt Letniego Pucharu Kontynentalnego, zajmując 30. pozycję[3]. 14 stycznia 2012 został zwycięzcą indywidualnego konkursu w ramach Zimowych Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2012, ustanawiając w pierwszej serii zawodów rekord skoczni w Seefeld, wynoszący 81 metrów[4]. Tydzień później w rywalizacji zespołowej w ramach igrzysk zdobył srebrny medal. 29 stycznia 2012 wygrał konkurs Pucharu Kontynentalnego w Bischofshofen[3], dzięki czemu został najmłodszym zwycięzcą zawodów tej rangi[5]. W konkursie indywidualnym Mistrzostw Świata Juniorów 2012 uplasował się na 9. miejscu, a w drużynie zajął 4. miejsce[3]. Zwyciężył w Alpen Cup w sezonie 2011/2012[6].

Wziął udział w Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2013. Indywidualnie zdobył srebrny medal, a drużynowo był pierwszy w konkursie męskim i drugi w konkursie mieszanym[7]. W sezonie 2013/2014 raz zajął miejsce na podium w Letnim Pucharze Kontynentalnym, a dwa razy – w zimowej części cyklu; w lutym 2014 w konkursie w Iron Mountain odniósł zwycięstwo. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2014 zajął 12. miejsce indywidualnie i 6. w drużynie. 21 marca 2014 w zawodach w Planicy zadebiutował w Pucharze Świata, zajmując 34. miejsce[8].

Lata 2014–2016

W Letnim Pucharze Kontynentalnym 2014 trzy razy zajął miejsce na podium, w tym dwukrotnie zwyciężył. W otwierającym sezon 2014/2015 Pucharu Świata konkursie w Klingenthal zajął 21. miejsce, tym samym zdobywając pierwsze punkty zawodów tej rangi. W kolejnych tygodniach jeszcze czterokrotnie zdobywał punkty cyklu. W Pucharze Kontynentalnym 2014/2015 trzykrotnie stawał na podium, w tym dwa razy – w styczniu 2015 w Planicy i w lutym w Lahti – na najwyższym stopniu. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2015 zajął 11. miejsce indywidualnie i 5. w drużynie[9].

Dwukrotnie zajął miejsce w najlepszej trójce zawodów Letniego Pucharu Kontynentalnego 2015. W Letnim Grand Prix najwyżej klasyfikowany był na 8. miejscu, w zawodach w Ałmaty[10].

W zimowej części sezonu 2015/2016 regularnie startował w Pucharze Świata. Najwyżej sklasyfikowany został na 4. lokacie, 13 grudnia 2015 w Niżnym Tagile. Łącznie trzykrotnie kończył indywidualne zawody cyklu w pierwszej dziesiątce[10]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2015/2016 zakończył sezon na 25. miejscu z 232 punktami[11]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2016, gdzie zajął 12. pozycję indywidualnie i 4. w drużynie, a także na Mistrzostwach Świata Juniorów 2016, gdzie był 16. indywidualnie i 5. w drużynie[10].

Lata 2016–2018

W sezonie 2016/2017 początkowo startował w Pucharze Świata, zajmując miejsca poza najlepszą trzydziestką. Po przesunięciu do zawodów Pucharu Kontynentalnego w styczniu 2017 czterokrotnie zajął miejsca na podium tego cyklu, raz, w zawodach w Garmisch-Partenkirchen, odnosząc zwycięstwo. Po powrocie do startów w Pucharze Świata kilkukrotnie zdobył punkty. W najlepszym występie, 15 lutego 2017 w Pjongczangu, zajął 4. pozycję. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017. Indywidualnie zajął 36. miejsce na skoczni dużej, zaś konkursy drużynowe ukończył na 4. (zespół mieszany) i 5. (zespół męski) lokacie[12].

W ramach Letniego Grand Prix 2017 dwukrotnie zwyciężył w zawodach w Czajkowskim, a także zajął 3. miejsce w Hakubie[13]. Cały cykl zakończył na 2. pozycji w klasyfikacji generalnej z 353 punktami[14]. W zimowej części sezonu notował gorsze wyniki. Nie zdobył żadnych punktów Pucharu Świata. Startował w Pucharze Kontynentalnym 2017/2018. W ramach tego cyklu trzykrotnie zajął pierwsze, raz drugie i dwa razy trzecie miejsce[13].

Lata 2018–2020

W sezonie 2018/2019 powrócił do regularnych startów w Pucharze Świata. Najlepszy wynik w cyklu osiągnął w listopadzie 2018, zajmując 10. miejsce w zawodach w Ruce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019, gdzie zajął 35. pozycję indywidualnie na skoczni dużej oraz 6. w drużynie męskiej[15]. Sezon 2018/2019 Pucharu Świata zakończył na 30. miejscu w klasyfikacji generalnej ze 177 punktami[11].

W ramach Letniego Grand Prix 2019 zwyciężył w zawodach w Klingenthal. 24 listopada 2019 w otwierających sezon 2019/2020 Pucharu Świata zawodach w Wiśle zajął 2. miejsce, tym samym po raz pierwszy w karierze stając na podium zawodów indywidualnych cyklu. W następnych zawodach, 30 listopada w Ruce zajął 3. pozycję. W dalszej części sezonu regularnie zdobywał punkty cyklu, zajmując miejsca poza podium, najczęściej w drugiej dziesiątce[16]. Puchar Świata 2019/2020 ukończył na 15. lokacie w klasyfikacji generalnej z 543 punktami[11].

Sezon 2020/2021

Zajął 3. miejsce w pierwszym konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego 2020 w Wiśle[17], a także w całym cyklu[18].

Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, na których zajął 12. pozycję indywidualnie oraz 4. w drużynie. W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata najczęściej zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. Czterokrotnie stanął na podium w konkursach indywidualnych: w grudniu 2020 był 3. w zawodach w Engelbergu, w styczniu 2021 zajął 2. lokatę w Innsbrucku oraz Zakopanem, a w lutym ponownie był 2. w Zakopanem. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie w zawodach na skoczni normalnej zdobył brązowy medal, a na skoczni dużej był 5. Z kolei w zawodach drużynowych zajął 4. pozycję w zespole mieszanym oraz 5. w męskim[17]. Sezon Pucharu Świata zakończył na 9. miejscu w klasyfikacji generalnej z 775 punktami[11].

Sezon 2021/2022

W lipcu 2021 zajął 3. miejsce w konkursie Letniego Grand Prix 2021 w Wiśle. W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata najczęściej zajmował lokaty w pierwszej dziesiątce. 27 listopada 2021 zajął 2. miejsce w konkursie w Ruce, a dzień później na tej samej skoczni odniósł pierwsze w karierze indywidualne zwycięstwo w konkursie Pucharu Świata[19]. W konkursie tym za skok w pierwszej serii otrzymał notę 170,1 punktu, która była na tamten moment najwyższą notą punktową za pojedynczy skok na skoczni innej niż mamucia w konkursie indywidualnym[20]. W grudniu 2021 najwyżej w cyklu klasyfikowany był na 7. miejscu, a w styczniu 2022 trzykrotnie stawał na podium – w Zakopanem był 3., a w Titisee-Neustadt dwukrotnie 2. Został powołany na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2022, na których wystartował jedynie w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej, zajmując 13. pozycję[19].

W ramach Raw Air 2022 zajął 2. miejsce w drugim konkursie w Oslo. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022. Indywidualnie zajął na nich 5. pozycję, a w drużynie, wraz z Domenem Prevcem, Peterem Prevcem i Timim Zajcem, zdobył złoty medal. W dalszej części sezonu jeszcze raz stanął na podium zawodów indywidualnych Pucharu Świata, zajmując 3. miejsce w pierwszym konkursie w Planicy[19]. Cykl zakończył na 7. pozycji w klasyfikacji generalnej z 936 punktami[11].

Sezon 2022/2023

Podczas Letniego Grand Prix 2022 raz stanął na podium, zajmując 2. miejsce we wrześniowych zawodach w Hinzenbach. W sezonie 2022/2023 Pucharu Świata regularnie kończył zawody indywidualne w pierwszej dziesiątce. W listopadzie 2022 dwukrotnie stawał na podium cyklu: w drugim konkursie w Wiśle był 2., a w pierwszym w Ruce zwyciężył. W grudniu w Titisee-Neustadt zajął 1. i 2. pozycję, a w Engelbergu był 1. i 3. W ramach 71. Turnieju Czterech Skoczni był kolejno 10. w Oberstdorfie, 2. w Garmisch-Partenkirchen, 3. w Innsbrucku i 2. w Bischofshofen[21], co pozwoliło mu ukończyć cały turniej na 3. miejscu[11]. W pozostałych styczniowych zawodach Pucharu Świata najwyżej znalazł się na 4. pozycji, a w lutym 2022 raz stanął na podium, zajmując 2. miejsce w pierwszym konkursie w Willingen[21].

Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023. Indywidualnie był 9. na skoczni normalnej i 11. na dużej, a w zawodach drużynowych zdobył medale: brązowy w zespole mieszanym, w którym wystąpił wraz z Niką Križnar, Timim Zajcem i Emą Klinec, a także złoty w drużynie męskiej, w której startował z Lovro Kosem, Žigą Jelarem oraz Zajcem. Cztery spośród konkursów Raw Air 2023 ukończył na podium: zwyciężył na inaugurację w Oslo, zajął 2. miejsce w drugich zawodach w Oslo i Lillehammer oraz 3. w Vikersund[21]. W klasyfikacji turnieju znalazł się na 3. pozycji[11]. W ostatnich w sezonie zawodach w Planicy dwukrotnie zajął 2. lokatę[21]. Puchar Świata 2022/2023 ukończył na 3. miejscu w klasyfikacji generalnej z 1679 punktami, o 449 za zwycięzcą, Halvorem Egnerem Granerudem. 3. lokatę zajął również w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2022/2023[11].

Podczas ceremonii dla trzech najlepszych zawodników Pucharu Świata wszedł na podium z tekturową podobizną Dawida Kubackiego, który przedwcześnie zakończył sezon z powodu problemów zdrowotnych żony. Kubacki ostatecznie zajął czwarte miejsce w klasyfikacji Pucharu Świata, a w momencie wycofania się był drugi[22]. Za swój gest Lanišek otrzymał nagrodę fair play podczas gali Sportowca Roku w Słowenii[23] a w marcu 2024 prezydent Polski Andrzej Duda wręczył mu Złoty Krzyż Zasługi[24][25].

Sezon 2023/2024

Na Igrzyskach Europejskich 2023 indywidualnie zajął 17. miejsce na skoczni normalnej i 6. na dużej, a w drużynie mieszanej zdobył wraz z Niką Prevc, Timim Zajcem i Niką Križnar brązowy medal. W Letnim Grand Prix 2023 najwyżej sklasyfikowany był 30 września w Hinzenbach, na 6. miejscu[26].

W pierwszej połowie sezonu 2023/2024 Pucharu Świata zajmował głównie lokaty w pierwszej dziesiątce. W grudniu 2023 najwyżej w cyklu znalazł się na 4. miejscu. Zwyciężył w konkursie 72. Turnieju Czterech Skoczni w Garmisch-Partenkirchen, a w zawodach w Bischofshofen był 3. Również na 3. pozycji ukończył zawody Pucharu Świata w Zakopanem 21 stycznia 2024[26]. Dwa dni później podczas treningu na skoczni w Planicy doznał kontuzji więzadła pobocznego w prawym stawie kolanowym. W jej wyniku nie wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024[27].

Do treningów powrócił pod koniec lutego 2024[28], a do startów w Pucharze Świata – na otwierające Raw Air 2024 zawody w Oslo. W pozostałej części sezonu zajmował głównie pozycje w drugiej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany był 13 marca w Trondheim, na 9. miejscu[26]. Puchar Świata 2023/2024 ukończył na 14. lokacie w klasyfikacji generalnej, zdobywając 661 punktów[11].

Indywidualnie

2022 Pekin/Zhangjiakou – 13. miejsce (K-95)

Starty A. Laniška na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
13. 6 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 99,0 m 98,0 m 253,6 pkt 21,4 pkt Ryōyū Kobayashi

Indywidualnie

2017 Finlandia Lahti – 36. miejsce (K-116)
2019 Austria Seefeld/Innsbruck – 35. miejsce (K-120)
2021 Niemcy Oberstdorf – brązowy medal (K-95), 5. miejsce (K-120)
2023 Słowenia Planica – 9. miejsce (K-95), 11. miejsce (K-125)
2025 Norwegia Trondheim – 8. miejsce (K-94), 4. miejsce (K-124)

Drużynowo

2017 Finlandia Lahti – 4. miejsce (drużyna mieszana/K-90)[a], 5. miejsce (K-116)[b]
2019 Austria Seefeld/Innsbruck – 6. miejsce (K-120)[c]
2021 Niemcy Oberstdorf – 4. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[d], 5. miejsce (K-120)[e]
2023 Słowenia Planica – brązowy medal (drużyna mieszana/K-95)[f], złoty medal (K-125)[g]
2025 Norwegia Trondheim – srebrny medal (drużyna mieszana/K-124)[h], złoty medal (K-124)[i]

Starty A. Laniška na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
4. 26 lutego 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż. miesz.[a] 93,5 m 96,5 m 961,4 pkt (252,6 pkt) 74,1 pkt Niemcy
36. 2 marca 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 indywid. 110,0 m – 99,7 pkt 179,6 pkt Stefan Kraft
5. 4 marca 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 druż.[b] 121,0 m 112,0 m 941,6 pkt (236,7 pkt) 162,6 pkt Polska
35. 23 lutego 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 114,5 m – 100,8 pkt 178,6 pkt Markus Eisenbichler
6. 24 lutego 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[c] 117,0 m 118,0 m 858,7 pkt (213,1 pkt) 128,8 pkt Niemcy
3.brąz 27 lutego 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 102,5 m 101,0 m 261,5 pkt 7,3 pkt Piotr Żyła
4. 28 lutego 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 druż. miesz.[d] 98,5 m 104,5 m 954,8 pkt (266,2 pkt) 46,0 pkt Niemcy
5. 5 marca 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 126,5 m 136,5 m 258,5 pkt 18,0 pkt Stefan Kraft
5. 6 marca 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[e] 134,0 m 133,5 m 1010,0 pkt (269,4 pkt) 36,6 pkt Niemcy
9. 25 lutego 2023 Słowenia Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 indywid. 99,5 m 100,0 m 251,9 pkt 9,9 pkt Piotr Żyła
3.brąz 26 lutego 2023 Słowenia Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 druż. miesz.[f] 100,0 m 98,0 m 1000,4 pkt (260,1 pkt) 16,8 pkt Niemcy
11. 3 marca 2023 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 indywid. 124,5 m 133,0 m 263,1 pkt 24,4 pkt Timi Zajc
1.złoto 4 marca 2023 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 druż.[g] 138,0 m 135,5 m 1178,9 pkt (308,6 pkt) –
8. 2 marca 2025 Norwegia Trondheim Granåsen K-94 HS-102 indywid. 100,0 m 104,0 m 248,1 pkt 17,4 pkt Marius Lindvik
2.srebro 5 marca 2025 Norwegia Trondheim Granåsen K-124 HS-138 druż. miesz.[h] 134,0 m 141,0 m 959,3 pkt (281,5 pkt) 61,1 pkt Norwegia
1.złoto 6 marca 2025 Norwegia Trondheim Granåsen K-124 HS-138 druż.[i] 137,0 m 138,0 m 1080,8 pkt (291,6 pkt) –
4. 8 marca 2025 Norwegia Trondheim Granåsen K-124 HS-138 indywid. 132,5 m 136,0 m 276,4 pkt 25,4 pkt Domen Prevc

Indywidualnie

2016 Austria Tauplitz – 12. miejsce
2020 Słowenia Planica – 12. miejsce
2022 Norwegia Vikersund – 5. miejsce

Drużynowo

2016 Austria Tauplitz – 4. miejsce[j]
2020 Słowenia Planica – 4. miejsce[k]
2022 Norwegia Vikersund – złoty medal[l]

Starty A. Laniška na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
12. 15-16 stycznia 2016 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-225 indywid. 215,0 m 207,0 m 204,5 m –[m] 523,5 pkt 116,6 pkt Peter Prevc
4. 17 stycznia 2016 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-225 druż.[j] 180,5 m 157,5 m 1272,7 pkt (250,7 pkt) 195,0 pkt Norwegia
12. 11–12 grudnia 2020 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 indywid. 196,0 m 218,5 m 215,5 m 228,0 m 777,2 pkt 100,0 pkt Karl Geiger
4. 13 grudnia 2020 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 druż.[k] 231,0 m 231,5 m 1609,9 pkt (448,7 pkt) 117,8 pkt Norwegia
5. 11–12 marca 2022 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 indywid. 230,0 m 211,5 m 221,0 m 231,0 m 806,1 pkt 48,1 pkt Marius Lindvik
1.złoto 13 marca 2022 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 druż.[l] 234,0 m 228,5 m 1711,5 pkt (436,8 pkt) –

Indywidualnie

2012 Turcja Erzurum – 9. miejsce
2014 Włochy Val di Fiemme/Predazzo – 12. miejsce
2015 Kazachstan Ałmaty – 11. miejsce
2016 Rumunia Râșnov – 16. miejsce

Drużynowo

2012 Turcja Erzurum – 4. miejsce[n]
2014 Włochy Val di Fiemme/Predazzo – 6. miejsce[o]
2015 Kazachstan Ałmaty – 5. miejsce[p]
2016 Rumunia Râșnov – 5. miejsce[q]

Starty A. Laniška na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
9. 23 lutego 2012 Turcja Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 indywid. 103,5 m 103,0 m 259,0 pkt 27,5 pkt Nejc Dežman
4. 25 lutego 2012 Turcja Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 druż.[n] 95,5 m 101,0 m 954,5 pkt (240,0 pkt) 34,0 pkt Norwegia
12. 31 stycznia 2014 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 85,0 m 95,5 m 212,9 pkt 18,6 pkt Jakub Wolny
6. 1 lutego 2014 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż.[o] 101,0 m 97,0 m 981,0 pkt (263,2 pkt) 46,0 pkt Polska
11. 5 lutego 2015 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 indywid. 96,0 m 96,5 m 248,3 pkt 21,6 pkt Johann André Forfang
5. 7 lutego 2015 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 druż.[p] 95,0 m 95,5 m 815,3 pkt (211,0 pkt) 78,0 pkt Norwegia
16. 23 lutego 2016 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 indywid. 89,0 m 90,0 m 218,0 pkt 31,0 pkt David Siegel
5. 24 lutego 2016 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż.[q] 81,5 m 92,0 m 808,0 pkt (199,2 pkt) 58,7 pkt Niemcy

Indywidualnie

2012 Austria Innsbruck/Seefeld – złoty medal

Drużynowo

2012 Austria Innsbruck/Seefeld – srebrny medal (drużyna mieszana)[r]

Starty A. Laniška na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
1. 14 stycznia 2012 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-68 HS-75 indywid. 81,0 m 79,0 m 286,1 pkt –
2. 21 stycznia 2012 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-68 HS-75 druż. miesz.[r] 65,0 m 77,0 m 610,5 pkt (238,4 pkt) 29,6 pkt Niemcy

Indywidualnie

2023 Polska Kraków/Zakopane[s] – 17. miejsce (K-95), 6. miejsce (K-125)

Drużynowo

2023 Polska Kraków/Zakopane[s] – brązowy medal (drużyna mieszana)[t]

Starty A. Laniška na igrzyskach europejskich – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
17. 29 czerwca 2023 Polska Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 indywid. 94,5 m 98,0 m 232,0 pkt 38,3 pkt Daniel Tschofenig
3. 29 czerwca 2023 Polska Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 druż. miesz.[t] 96,5 m 90,0 m 872,0 pkt (201,6 pkt) 67,3 pkt Austria
6. 1 lipca 2023 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 indywid. 133,0 m 136,0 m 263,2 pkt 15,9 pkt Dawid Kubacki

Indywidualnie

2013 Rumunia Râșnov – srebrny medal

Drużynowo

2013 Rumunia Râșnov – złoty medal[u], srebrny medal (drużyna mieszana)[v]

Starty A. Laniška na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
2. 18 lutego 2013 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 indywid. 96,0 m 97,5 m 256,0 pkt 5,0 pkt Cene Prevc
1. 20 lutego 2013 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż.[u] 98,5 m 90,5 m 987,5 pkt (246,0 pkt) —
2. 22 lutego 2013 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-65 HS-72 druż. miesz.[v] 64,0 m 67,0 m 860,7 pkt (230,7 pkt) 27,8 pkt Niemcy

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[11]
2014/2015 62.
2015/2016 25.
2016/2017 33.
2018/2019 30.
2019/2020 15.
2020/2021 9.
2021/2022 7.
2022/2023 3.
2023/2024 14.
2024/2025 4.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 28 listopada 2021 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 147,0 m 135,0 m 311,9 pkt –
2. 26 listopada 2022 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 149,0 m 141,5 m 312,8 pkt –
3. 9 grudnia 2022 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 133,5 m 141,0 m 272,8 pkt –
4. 17 grudnia 2022 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 139,5 m 142,0 m 320,3 pkt –
5. 11 marca 2023 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 133,0 m 139,5 m 260,2 pkt * RA 2023
6. 1 stycznia 2024 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-142 136,0 m 137,0 m 295,8 pkt * TCS 2023/2024
7. 22 marca 2025 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 131,0 m 128,0 m 276,9 pkt –
8. 30 marca 2025 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 247,5 m 241,5 m 482,1 pkt * Loty 2024/2025

Miejsca na podium

Sezon PŚ1. miejsce2. miejsce3. miejsceRazem
2013/2014––––
2014/2015––––
2015/2016––––
2016/2017––––
2017/2018––––
2018/2019––––
2019/2020–112
2020/2021–314
2021/20221427
2022/202349316
2023/20241–23
2024/20252226
Suma8191138

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 24 listopada 2019 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 126,0 m 126,0 m 225,6 pkt 2. 15,8 pkt Daniel-André Tande
2. 30 listopada 2019 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 136,5 m 135,0 m 272,4 pkt 3. 10,1 pkt Daniel-André Tande
3. 19 grudnia 2020 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 137,5 m 133,0 m 302,7 pkt 3. 8,7 pkt Halvor Egner Granerud
4. 3 stycznia 2021 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-128 127,5 m 123,5 m 249,6 pkt 2. 12,0 pkt Kamil Stoch
5. 17 stycznia 2021 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 133,5 m 143,5 m 294,2 pkt 2. 2,3 pkt Marius Lindvik
6. 14 lutego 2021 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 129,0 m 132,0 m 295,2 pkt 2. 2,9 pkt Halvor Egner Granerud
7. 27 listopada 2021 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 141,0 m 140,0 m 318,9 pkt 2. 5,6 pkt Ryōyū Kobayashi
8. 28 listopada 2021 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 147,0 m 135,0 m 311,9 pkt 1. –
9. 16 stycznia 2022 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 134,5 m 135,5 m 283,7 pkt 3. 10,9 pkt Marius Lindvik
10. 22 stycznia 2022 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 134,5 m 134,5 m 283,1 pkt 2. 5,2 pkt Karl Geiger
11. 23 stycznia 2022 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 132,5 m 143,0 m 280,5 pkt 2. 2,2 pkt Karl Geiger
12. 6 marca 2022 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 130,5 m 131,5 m 267,1 pkt 2. 4,1 pkt Daniel-André Tande
13. 25 marca 2022 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 230,0 m 230,5 m 458,5 pkt 3. 9,7 pkt Žiga Jelar
14. 6 listopada 2022 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 131,5 m 131,0 m 278,7 pkt 2. 8,3 pkt Dawid Kubacki
15. 26 listopada 2022 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 149,0 m 141,5 m 312,8 pkt 1. –
16. 9 grudnia 2022 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 133,5 m 141,0 m 272,8 pkt 1. –
17. 11 grudnia 2022 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 132,5 m 138,5 m 284,0 pkt 2. 25,7 pkt Dawid Kubacki
18. 17 grudnia 2022 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 139,5 m 142,0 m 320,3 pkt 1. –
19. 18 grudnia 2022 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 135,0 m 142,0 m 293,7 pkt 3. 6,7 pkt Dawid Kubacki
20. 1 stycznia 2023 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-142 140,5 m 137,0 m 297,3 pkt 2. 6,4 pkt Halvor Egner Granerud
21. 4 stycznia 2023 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-128 127,0 m 121,5 m 258,8 pkt 3. 6,4 pkt Dawid Kubacki
22. 6 stycznia 2023 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 140,5 m 139,0 m 305,5 pkt 2. 7,9 pkt Halvor Egner Granerud
23. 4 lutego 2023 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 150,0 m 138,0 m 293,9 pkt 2. 2,7 pkt Halvor Egner Granerud
24. 11 marca 2023 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 133,0 m 139,5 m 260,2 pkt 1. –
25. 12 marca 2023 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 126,5 m 128,5 m 257,8 pkt 2. 8,3 pkt Stefan Kraft
26. 16 marca 2023 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 139,0 m 136,0 m 275,7 pkt 2. 7,4 pkt Dawid Kubacki
27. 19 marca 2023 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 231,0 m 220,5 m 468,8 pkt 3. 28,6 pkt Stefan Kraft
28. 1 kwietnia 2023 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 236,0 m – 234,7 pkt 2. 5,8 pkt Stefan Kraft
29. 2 kwietnia 2023 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 239,5 m 242,0 m 455,0 pkt 2. 0,1 pkt Timi Zajc
30. 1 stycznia 2024 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-142 136,0 m 137,0 m 295,8 pkt 1. –
31. 6 stycznia 2024 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 134,5 m 141,0 m 281,8 pkt 3. 7,1 pkt Stefan Kraft
32. 21 stycznia 2024 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 137,5 m 133,5 m 327,3 pkt 3. 5,0 pkt Stefan Kraft
33. 1 lutego 2025 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 142,0 m 139,5 m 284,9 pkt 2. 4,0 pkt Daniel Tschofenig
34. 9 lutego 2025 Stany Zjednoczone Lake Placid MacKenzie Intervale K-115 HS-128 122,5 m 126,5 m 262,3 pkt 3. 12,8 pkt Daniel Tschofenig
35. 15 marca 2025 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 208,0 m 225,0 m 422,7 pkt 3. 13,4 pkt Andreas Wellinger
36. 22 marca 2025 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 131,0 m 128,0 m 276,9 pkt 1. –
37. 28 marca 2025 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 242,0 m 227,5 m 454,8 pkt 2. 4,3 pkt Domen Prevc
38. 30 marca 2025 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 247,5 m 241,5 m 482,1 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[29][30]
Sezon 2013/2014
Klingenthal HS140 Ruka HS142 Lillehammer HS100 Lillehammer HS138 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS200 Bad Mitterndorf HS200 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Willingen HS145 Willingen HS145 Falun HS134 Lahti HS130 Lahti HS130 Kuopio HS127 Trondheim HS140 Oslo HS134 Planica HS139 Planica HS139 punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 34 40 0
Sezon 2014/2015
Klingenthal HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS225 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Willingen HS145 Willingen HS145 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Kuopio HS100 Trondheim HS140 Oslo HS134 Oslo HS134 Planica HS225 Planica HS225 punkty
21 25 30 - - 39 27 q 29 49 q - - - - - - - - - - - - - - - - - - 33 - 23
Sezon 2015/2016
Klingenthal HS140 Lillehammer HS100 Lillehammer HS100 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Willingen HS145 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Lahti HS100 Kuopio HS127 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Wisła HS134 Titisee-Neustadt HS142 Planica HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
35 19 31 7 4 24 40 16 23 44 20 42 24 6 15 19 52 21 33 25 34 - - - 40 - 35 35 29 232
Sezon 2016/2017
Ruka HS142 Ruka HS142 Klingenthal HS140 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS225 Oberstdorf HS225 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Pjongczang HS140 Pjongczang HS109 Oslo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
42 q 48 47 37 q q - - - - - - - 34 21 32 24 34 4 14 q 32 24 q 25 98
Sezon 2017/2018
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS235 Zakopane HS140 Willingen HS145 Willingen HS145 Lahti HS130 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
q 36 32 q q - - - - - - - - - - 40 39 q 34 35 38 - 0
Sezon 2018/2019
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS135 Predazzo HS135 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Willingen HS145 Willingen HS145 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS138 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
20 10 21 25 q 36 34 - - 12 39 18 17 13 16 11 24 34 36 24 - - 37 44 37 q q 29 177
Sezon 2019/2020
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS104 Predazzo HS104 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Willingen HS145 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 punkty
2 3 14 28 13 24 14 17 21 11 31 10 9 14 6 29 17 10 19 17 31 - - 4 10 11 23 543
Sezon 2020/2021
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Lahti HS130 Willingen HS147 Willingen HS147 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Râșnov HS97 Planica HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
6 39 10 9 17 3 4 9 12 2 q 12 15 2 7 10 16 5 9 4 2 - 28 26 14 775
Sezon 2021/2022
Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Wisła HS134 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Willingen HS147 Willingen HS147 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Oslo HS134 Oslo HS134 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Planica HS240 Planica HS240 punkty
7 7 2 1 13 20 23 8 7 23 14 37 15 13 3 2 2 34 15 - - 13 23 2 4 15 3 5 936
Sezon 2022/2023
Wisła HS134 Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Râșnov HS97 Oslo HS134 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Lahti HS130 Planica HS240 Planica HS240 punkty
25 2 1 4 1 2 1 3 10 2 3 2 4 6 50 9 13 9 2 18 18 - - 1 2 18 2 5 3 5 2 2 1679
Sezon 2023/2024
Ruka HS142 Ruka HS142 Lillehammer HS98 Lillehammer HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Wisła HS134 Zakopane HS140 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Lahti HS130 Oslo HS134 Oslo HS134 Trondheim HS105 Trondheim HS138 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
15 12 8 14 6 4 5 9 18 1 7 3 9 3 - - - - - - - - - - 11 17 19 9 19 17 37 25 661
Sezon 2024/2025
Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Wisła HS134 Wisła HS134 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oslo HS134 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Lahti HS130 Planica HS240 Planica HS240 punkty
6 15 18 17 19 24 10 4 6 23 15 4 10 18 4 8 dq 2 8 7 3 - - 4 3 5 1 2 1 1056
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[29][30]
Sezon
2015/2016		 Klingenthal HS140 Willingen HS145 Zakopane HS134 Oslo HS134 Kuopio HS127 Planica HS225
2 - 5 - - -
Sezon
2016/2017		 Klingenthal HS140 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oslo HS134 Vikersund HS225 Planica HS225
- - - - 4 -
Sezon
2017/2018		 Wisła HS134 Ruka HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Lahti HS130 Oslo HS134 Vikersund HS240 Planica HS240
- 5 - - 6 - - -
Sezon
2018/2019		 Wisła HS134 Zakopane HS140 Lahti HS130 Willingen HS145 Oslo HS134 Vikersund HS240 Planica HS240
7 4 - - 6 - -
Sezon
2019/2020		 Wisła HS134 Klingenthal HS140 Zakopane HS140 Lahti HS130 Oslo HS134
4 5 3 2 3
Sezon
2020/2021		 Wisła HS134 Zakopane HS140 Lahti HS130 Râșnov HS97 (mikst) Planica HS240
6 4 6 - -
Sezon
2021/2022		 Wisła HS134 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Willingen HS147 (mikst) Lahti HS130 Oslo HS134 (mikst) Planica HS240
3 4 1 1 - - 1
Sezon
2022/2023		 Titisee-Neustadt HS142 (mikst) Zakopane HS140 Willingen HS147 (mikst) Lake Placid HS128 (duety) Râșnov HS97 (duety) Lahti HS130 Planica HS240
4 4 - - - 2 2
Sezon
2023/2024		 Wisła HS134 (duety) Zakopane HS140 Lake Placid HS128 (duety) Oberstdorf HS235 (duety) Lahti HS130 Planica HS240
1 2 - - - -
Sezon
2024/2025		 Lillehammer HS140 (mikst) Titisee-Neustadt HS142 (duety) Zakopane HS140 Willingen HS147 (mikst) Lake Placid HS128 (mikst) Lahti HS130 (duety) Planica HS240
4 7 2 5 4 1 3
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[11]
2015/2016 37.
2016/2017 31.
2018/2019 37.
2019/2020 27.
2020/2021 21.
2021/2022 5.
2022/2023 3.
2023/2024 29.
2024/2025 2.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[11]
2014/2015 65.
2015/2016 22.
2018/2019 41.
2019/2020 21.
2020/2021 23.
2021/2022 16.
2022/2023 3.
2023/2024 5.
2024/2025 10.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[11]
2017 30.
2018 45.
2019 41.
2020 21.
2022 11.
2023 3.
2024 11.
2025 4.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[30]
2020 20.
2021 13.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[30]
2018 53.
2019 37.
2021 23.
2022 5.
2023 2.
2024 28.
2025 2.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[30]
2020 9.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[14]
2015 32.
2016 52.
2017 2.
2018 37.
2019 16.
2020 16.
2021 5.
2022 15.
2023 36.
2024 37.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 9 września 2017 Rosja Czajkowskij Snieżynka K-125 HS-140 129,0 m 143,0 m 265,6 pkt
2. 10 września 2017 Rosja Czajkowskij Snieżynka K-95 HS-102 109,5 m –[m] 129,2 pkt
3. 5 października 2019 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 139,5 m –[m] 137,6 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 27 sierpnia 2017 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 125,0 m 126,5 m 233,1 pkt 3. 11,7 pkt Junshirō Kobayashi
2. 9 września 2017 Rosja Czajkowskij Snieżynka K-125 HS-140 129,0 m 143,0 m 265,6 pkt 1. –
3. 10 września 2017 Rosja Czajkowskij Snieżynka K-95 HS-102 109,5 m –[m] 129,2 pkt 1. –
4. 5 października 2019 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 139,5 m –[m] 137,6 pkt 1. –
5. 18 lipca 2021 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 124,5 m 126,0 m 250,2 pkt 3. 14,4 pkt Dawid Kubacki
6. 25 września 2022 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 92,0 m 88,5 m 246,3 pkt 2. 19,4 pkt Dawid Kubacki

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[29][30]
2014
Wisła HS134 Einsiedeln HS117 Courchevel HS132 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - - - dq 0
2015
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS106 Czajkowskij HS140 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 punkty
- - - - - - 21 12 8 12 25 92
2016
Courchevel HS132 Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
38 q - - 33 31 34 13 19 q 32
2017
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
20 - 16 5 3 1 1 12 39 353
2018
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Courchevel HS135 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS94 punkty
30 31 - 12 - - 30 dq 11 48
2019
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS135 Zakopane HS140 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
36 - 36 43 - - 9 1 129
2020
Wisła HS134 Wisła HS134 punkty
19 13 32
2021
Wisła HS134 Wisła HS134 Courchevel HS135 Szczuczyńsk HS99 Szczuczyńsk HS99 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
7 3 4 - - - 12 6 208
2022
Wisła HS134 Wisła HS134 Courchevel HS135 Râșnov HS97 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
- - - - 2 31 80
2023
Courchevel HS132 Courchevel HS132 Szczyrk HS104 Szczyrk HS104 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS90 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - 6 14 26 63
2024
Courchevel HS132 Courchevel HS132 Wisła HS134 Wisła HS134 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS90 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - 6 17 17 68
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[29][30]
2017 Wisła HS134
4
2019 Wisła HS134 Hinterzarten HS108 (mikst) Zakopane HS140
2 - -
2022 Râșnov HS97 (duety) Râșnov HS97 (mikst) Klingenthal HS140 (mikst)
- - 3
2023 Klingenthal HS140 (mikst)
4
2024 Klingenthal HS140 (mikst)
5
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[31]
2011/2012 28.
2012/2013 70.
2013/2014 8.
2014/2015 9.
2016/2017 21.
2017/2018 5.
2018/2019 46.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 29 stycznia 2012 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 140,5 m 128,5 m 259,7 pkt
2. 8 lutego 2014 Stany Zjednoczone Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 132,5 m 133,0 m 275,8 pkt
3. 24 stycznia 2015 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 137,0 m 137,5 m 278,5 pkt
4. 15 lutego 2015 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 132,5 m 128,5 m 287,2 pkt
5. 14 stycznia 2017 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 137,0 m 131,5 m 274,8 pkt
6. 20 stycznia 2018 Turcja Erzurum Kiremitliktepe K-125 HS-140 132,5 m 140,0 m 288,2 pkt
7. 3 lutego 2018 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 135,0 m 135,5 m 264,5 pkt
8. 4 lutego 2018 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 134,0 m 130,0 m 267,5 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 29 stycznia 2012 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 140,5 m 128,5 m 259,7 pkt 1. –
2. 8 lutego 2014 Stany Zjednoczone Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 132,5 m 133,0 m 275,8 pkt 1. –
3. 9 marca 2014 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 121,0 m 134,5 m 250,0 pkt 2. 0,1 pkt Bjørn Einar Romøren
4. 24 stycznia 2015 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 137,0 m 137,5 m 278,5 pkt 1. –
5. 14 lutego 2015 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 123,5 m 124,0 m 264,1 pkt 2. 3,3 pkt Halvor Egner Granerud
6. 15 lutego 2015 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 132,5 m 128,5 m 287,2 pkt 1. –
7. 14 stycznia 2017 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 137,0 m 131,5 m 274,8 pkt 1. –
8. 15 stycznia 2017 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 128,5 m 127,0 m 245,8 pkt 2. 11,7 pkt Miran Zupančič
9. 20 stycznia 2017 Japonia Sapporo Miyanomori K-90 HS-100 98,5 m 93,0 m 247,4 pkt 3. 6,3 pkt Miran Zupančič
10. 21 stycznia 2017 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 133,0 m 138,5 m 231,8 pkt 2. 6,6 pkt Clemens Aigner
11. 20 stycznia 2018 Turcja Erzurum Kiremitliktepe K-125 HS-140 132,5 m 140,0 m 288,2 pkt 1. –
12. 3 lutego 2018 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 135,0 m 135,5 m 264,5 pkt 1. –
13. 4 lutego 2018 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 134,0 m 130,0 m 267,5 pkt 1. –
14. 11 lutego 2018 Stany Zjednoczone Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 141,5 m 127,0 m 256,7 pkt 2. 7,1 pkt Halvor Egner Granerud
15. 18 lutego 2018 Niemcy Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 112,5 m 114,0 m 266,3 pkt 3. 3,6 pkt David Siegel
16. 25 lutego 2018 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 132,5 m 134,0 m 255,1 pkt 3. 27,5 pkt Marius Lindvik
17. 28 grudnia 2018 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 123,5 m 131,5 m 273,9 pkt 2. 10,5 pkt Philipp Aschenwald

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[29][30]
Sezon 2011/2012
Rovaniemi HS100 Rovaniemi HS100 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Erzurum HS109 Erzurum HS140 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Iron Mountain HS133 Oslo HS106 Oslo HS106 Oslo HS106 Wisła HS134 Wisła HS134 Predazzo HS134 Predazzo HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 punkty
- - - - - - - - - - - - - 5 1 - - - - - - - - - - 4 8 227
Sezon 2012/2013
Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Planica HS139 Planica HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Wisła HS134 Wisła HS134 Liberec HS100 Liberec HS100 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Niżny Tagił HS100 Niżny Tagił HS100 punkty
- - - - - - - - - 4 29 31 25 23 60 - - - - - - - 35 dq - - - - 66
Sezon 2013/2014
Rena HS111 Rena HS111 Lahti HS130 Lahti HS130 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Courchevel HS96 Courchevel HS96 Sapporo HS100 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Seefeld HS109 Seefeld HS109 Falun HS100 Falun HS100 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Niżny Tagił HS134 punkty
10 4 4 4 10 10 - - - - - - 7 1 22 11 42 64 64 - - 4 2 - 527
Sezon 2014/2015
Rena HS111 Rena HS139 Rena HS139 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Wisła HS134 Wisła HS134 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Planica HS139 Planica HS139 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Brotterode HS117 Lahti HS130 Lahti HS130 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Seefeld HS109 Seefeld HS109 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 punkty
- - - - - - - 12 54 17 1 8 8 - - 2 1 4 30 26 10 30 - - - - 463
Sezon 2016/2017
Vikersund HS117 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Garmisch-Partenkirchen HS140 Garmisch-Partenkirchen HS140 Sapporo HS100 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Erzurum HS140 Erzurum HS109 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Planica HS139 Planica HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Rena HS139 Rena HS139 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Czajkowskij HS106 Czajkowskij HS106 punkty
- - - - - - - - - 1 2 3 2 6 - - - - - - - - - - - - - - - - 360
Sezon 2017/2018
Whistler HS104 Whistler HS104 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Erzurum HS140 Erzurum HS140 Sapporo HS100 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Planica HS138 Planica HS138 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Rena HS139 Rena HS139 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Czajkowskij HS140 punkty
- - - - 43 33 6 8 29 38 4 1 34 4 14 1 1 5 2 7 3 12 3 - - - - - 795
Sezon 2018/2019
Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Planica HS139 Planica HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Oberstdorf HS137 Oberstdorf HS137 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Rena HS139 Rena HS139 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Czajkowskij HS102 Czajkowskij HS140 punkty
- - - - 5 2 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 125
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[31]
2011 97.
2013 24.
2014 6.
2015 4.
2016 83.
2018 56.
2019 67.
2020 3.
2021 26.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 13 września 2014 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 144,0 m 132,0 m 259,1 pkt
2. 27 września 2014 Norwegia Trondheim Granåsen K-124 HS-138 136,5 m 137,0 m 267,7 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 15 września 2013 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 130,0 m –[m] 126,6 pkt 3. 5,1 pkt Marinus Kraus
2. 13 września 2014 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 144,0 m 132,0 m 259,1 pkt 1. –
3. 21 września 2014 Austria Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 113,5 m 113,5 m 249,5 pkt 2. 1,0 pkt Jakub Wolny
4. 27 września 2014 Norwegia Trondheim Granåsen K-124 HS-138 136,5 m 137,0 m 267,7 pkt 1. –
5. 5 lipca 2015 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 105,0 m 105,5 m 237,4 pkt 3. 8,9 pkt Dawid Kubacki
6. 22 sierpnia 2015 Finlandia Kuopio Puijo K-120 HS-127 121,5 m 119,5 m 228,9 pkt 2. 5,7 pkt Florian Altenburger
7. 18 września 2020 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 130,5 m 129,0 m 250,0 pkt 3. 4,9 pkt Martin Hamann
8. 12 września 2021 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 135,0 m 135,0 m 240,9 pkt 2. 10,6 pkt Daniel Tschofenig

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2024

Źródło[29][30]
2011
Kranj HS109 Kranj HS109 Stams HS115 Stams HS115 Courchevel HS132 Courchevel HS132 Trondheim HS140 Trondheim HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
37 30 - - - - - - - - 1
2012
Stams HS115 Stams HS115 Kranj HS109 Kranj HS109 Krasnaja Polana HS140 Krasnaja Polana HS140 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - 47 - - - - - - - - - - - 0
2013
Stams HS115 Stams HS115 Kranj HS109 Kranj HS109 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - 7 3 40 60 96
2014
Kranj HS109 Kranj HS109 Wisła HS134 Wisła HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát HS106 Frenštát HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Stams HS115 Stams HS115 Trondheim HS140 Trondheim HS140 punkty
- - - - - - - - 1 9 7 2 1 30 346
2015
Kranj HS109 Kranj HS109 Wisła HS134 Wisła HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát HS106 Frenštát HS106 Stams HS115 Stams HS115 Oslo HS106 Oslo HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
dq 3 11 7 2 4 6 5 - - - - - - 335
2016
Kranj HS109 Kranj HS109 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát HS106 Frenštát HS106 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Stams HS115 Stams HS115 Wisła HS134 Wisła HS134 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
21 29 - - - - - - - - - - - - 12
2018
Kranj HS109 Kranj HS109 Szczyrk HS106 Wisła HS134 Frenštát HS106 Stams HS115 Stams HS115 Oslo HS106 Oslo HS106 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
12 15 - - - - - - - - - - - 38
2019
Kranj HS109 Kranj HS109 Szczuczyńsk HS140 Szczuczyńsk HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 Frenštát HS106 Frenštát HS106 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Stams HS115 Stams HS115 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
17 10 - - - - - - - - - - - - - - 40
2020
Wisła HS134 Wisła HS134 punkty
3 6 100
2021
Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát HS106 Frenštát HS106 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Oslo HS106 Oslo HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - 4 2 - - - - 130
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[32]
2010/2011 102.
2011/2012 25.
2022/2023 43.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 5 lutego 2012 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 112,0 m 109,0 m 265,3 pkt
2. 2 września 2022 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 107,5 m 109,5 m 285,7 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 4 lutego 2012 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 105,5 m 107,0 m 240,3 pkt 3. 17,1 pkt Jaka Hvala
2. 5 lutego 2012 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 112,0 m 109,0 m 265,3 pkt 1. –
3. 2 września 2022 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 107,5 m 109,5 m 285,7 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[29][30]
Sezon 2010/2011
Villach Villach Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Örnsköldsvik Örnsköldsvik Falun Falun Einsiedeln Einsiedeln Notodden Notodden Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Szczyrk Szczyrk Kranj Kranj Ramsau Ramsau Ruhpolding Ruhpolding Zaō Zaō punkty
- - 16 13 - - - - - - - - - - - - - 10 - - - - - - 61
Sezon 2011/2012
Villach Villach Gérardmer Gérardmer Szczyrk Szczyrk Einsiedeln Einsiedeln Notodden Notodden Predazzo Predazzo Szczyrk Szczyrk Kranj Kranj Liberec Brattleboro Brattleboro Baiersbronn Baiersbronn Garmisch-Partenkirchen Garmisch-Partenkirchen punkty
- - - - - - - - - - - - - - 3 1 - - - - - - - 160
Sezon 2012/2013
Râșnov Villach Villach Kuopio Kuopio Wisła Wisła Einsiedeln Einsiedeln Winterberg Winterberg Râșnov Râșnov Zakopane Zakopane Brattleboro Brattleboro Kranj Kranj Oberstdorf Oberstdorf punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - 46 - - 0
Sezon 2013/2014
Villach Villach Szczyrk Szczyrk Kuopio Kuopio Kranj Kranj Zakopane Zakopane Frenštát Frenštát Einsiedeln Einsiedeln Râșnov Râșnov Notodden Notodden Brattleboro Brattleboro Râșnov Râșnov Zakopane Zakopane punkty
- - - - - - 37 - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2022/2023
Frenštát HS106 Frenštát HS106 Szczyrk HS104 Szczyrk HS104 Einsiedeln HS117 Einsiedeln HS117 Kranj HS109 Kranj HS109 Villach HS98 Villach HS98 Notodden HS98 Notodden HS98 Szczyrk HS104 Szczyrk HS104 Villach HS98 Villach HS98 Oberhof HS100 Oberhof HS100 Zakopane HS140 Zakopane HS140 punkty
- - - - - - 1 - - - - - - - - - - - - - 100
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Odznaczenia

Uwagi

  1. 1 2 Skład zespołu: Nika Križnar, Anže Lanišek, Ema Klinec i Peter Prevc
  2. 1 2 Skład zespołu: Jurij Tepeš, Anže Lanišek, Jernej Damjan i Peter Prevc
  3. 1 2 Skład zespołu: Anže Lanišek, Peter Prevc, Žiga Jelar i Timi Zajc
  4. 1 2 Skład zespołu: Nika Križnar, Bor Pavlovčič, Ema Klinec i Anže Lanišek
  5. 1 2 Skład zespołu: Cene Prevc, Peter Prevc, Domen Prevc i Anže Lanišek
  6. 1 2 Skład zespołu: Nika Križnar, Timi Zajc, Ema Klinec i Anže Lanišek
  7. 1 2 Skład zespołu: Lovro Kos, Žiga Jelar, Timi Zajc i Anže Lanišek
  8. 1 2 Skład zespołu: Anže Lanišek, Domen Prevc, Nika Prevc, Ema Klinec
  9. 1 2 Skład zespołu: Anže Lanišek, Domen Prevc, Timi Zajc, Lovro Kos
  10. 1 2 Skład zespołu: Robert Kranjec, Jurij Tepeš, Anže Lanišek i Peter Prevc
  11. 1 2 Skład zespołu: Domen Prevc, Peter Prevc, Bor Pavlovčič i Anže Lanišek
  12. 1 2 Skład zespołu: Domen Prevc, Peter Prevc, Timi Zajc i Anže Lanišek
  13. 1 2 3 4 5 6 Seria konkursowa została odwołana.
  14. 1 2 Skład zespołu: Rok Justin, Anže Lanišek, Jaka Hvala i Nejc Dežman
  15. 1 2 Skład zespołu: Cene Prevc, Tomaž Verbajs, Andraž Modic i Anže Lanišek
  16. 1 2 Skład zespołu: Cene Prevc, Domen Prevc, Andraž Modic i Anže Lanišek
  17. 1 2 Skład zespołu: Anže Lanišek, Tilen Bartol, Bor Pavlovčič i Domen Prevc
  18. 1 2 Skład zespołu: Urša Bogataj, Luka Pintarič i Anže Lanišek
  19. 1 2 Gospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
  20. 1 2 Skład zespołu: Nika Prevc, Timi Zajc, Nika Križnar i Anže Lanišek
  21. 1 2 Skład zespołu: Nejc Seretinek, Cene Prevc, Florjan Jelovčan i Anže Lanišek
  22. 1 2 Skład zespołu: Anja Javoršek, Julija Sršen, Anže Lanišek i Cene Prevc

Przypisy

  1. 1 2 Anze LANISEK - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2024-06-19].
  2. ↑ LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2011. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-15]. (ang.).
  3. 1 2 3 LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2012. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-15]. (ang.).
  4. ↑ Mikołaj Szuszkiewicz: Skoki Narciarskie: YOG: Anze Lanisek młodzieżowym mistrzem olimpijskim. skijumping.pl, 2012-01-14. [dostęp 2012-01-29].
  5. ↑ Oldest / Youngest Winner. fis-ski.com. [dostęp 2019-11-25]. (ang.).
  6. ↑ Paweł Stawowczyk: Anze Lanisek wygrywa Alpen Cup. skokinarciarskie.pl, 2012-03-04. [dostęp 2012-03-10].
  7. ↑ LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2013. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-15]. (ang.).
  8. ↑ LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2014. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-15]. (ang.).
  9. ↑ LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-15]. (ang.).
  10. 1 2 3 LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-15]. (ang.).
  11. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 LANISEK Anze - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-15]. (ang.).
  12. ↑ LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-15]. (ang.).
  13. 1 2 LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-15]. (ang.).
  14. 1 2 LANISEK Anze - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-08]. (ang.).
  15. ↑ LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-15]. (ang.).
  16. ↑ LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-10-09]. (ang.).
  17. 1 2 LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-08-31]. (ang.).
  18. ↑ Letni Puchar Kontynentalny 2020. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2021-08-31].
  19. 1 2 3 LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-05-08]. (ang.).
  20. ↑ Karol Cześnik: Rekordowy Anže Lanišek pokonał mróz i rywali. „Wiedziałem, że jestem w dobrej formie”. skokipolska.pl, 2021-11-29. [dostęp 2023-08-17].
  21. 1 2 3 4 LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-08-17]. (ang.).
  22. ↑ Łukasz Witczyk: Wyprzedził Kubackiego. Tak zachował się na podium. sportowefakty.wp.pl, 2023-04-02. [dostęp 2024-06-15].
  23. ↑ Igor Wasilewski: Skoki narciarskie. Anze Lanisek z nagrodą fair play podczas gali Sportowca Roku w Słowenii. sport.tvp.pl, 2023-12-20. [dostęp 2024-06-15].
  24. 1 2 M.P. z 2024 r. poz. 309
  25. ↑ Prezydent Andrzej Duda odznaczył słoweńskiego skoczka. sport.tvp.pl, 2024-03-21. [dostęp 2024-06-15].
  26. 1 2 3 LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-15]. (ang.).
  27. ↑ Adam Bucholz: Anze Lanisek kontuzjowany!. skijumping.pl, 2024-01-24. [dostęp 2024-06-15].
  28. ↑ Dominik Formela: Anze Lanisek wrócił na rozbieg!. skijumping.pl, 2024-02-29. [dostęp 2024-06-15].
  29. 1 2 3 4 5 6 7 LANISEK Anze - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-19]. (ang.).
  30. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Adam Kwieciński: LANISEK Anze 1996.04.20 SLO. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-06-19].
  31. 1 2 LANISEK Anze - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-31]. (ang.).
  32. ↑ LANISEK Anze - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-31]. (ang.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.