Ari-Pekka Nikkola

Ari-Pekka Nikkola
Data i miejsce urodzenia

16 maja 1969
Kuopio

Klub

Puijon Hiihtoseura

Debiut w PŚ

30 grudnia 1985 w Oberstdorfie (12. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

30 grudnia 1985 w Oberstdorfie (12. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

10 stycznia 1987 w Szczyrbskim Jeziorze (3. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

28 lutego 1987 w Lahti

Rekord życiowy

183,0 m na Kulm w Bad Mitterndorf (10 lutego 1996)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Finlandia
Igrzyska olimpijskie
złotoCalgary 1988skoki narciarskie
(drużynowo)
złotoAlbertville 1992skoki narciarskie
(drużynowo)
Mistrzostwa świata
złotoOberstdorf 1987drużynowo
złotoLahti 1989drużynowo
złotoThunder Bay 1995drużynowo
złotoTrondheim 1997drużynowo
srebroLahti 1989duża skocznia
srebroVal di Fiemme 1991drużynowo
brązVal di Fiemme 1991skocznia normalna
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Asiago 1987 indywidualnie
brąz Asiago 1987 drużynowo
Inne nagrody
Puchar Świata
Kryształowa kula
1989/1990
2. miejsce
1995/1996
Letnie Grand Prix
złoto 1. miejsce
1996
srebro 2. miejsce
1994
brąz 3. miejsce
1995
Turniej Czterech Skoczni
srebro 2. miejsce
1995/1996

Ari-Pekka Nikkola (ur. 16 maja 1969 w Kuopio) – fiński skoczek narciarski i trener, dwukrotny złoty medalista olimpijski w drużynie, siedmiokrotny medalista mistrzostw świata, zdobywca Pucharu Świata, zwycięzca Letniego Grand Prix oraz dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów.

Kariera

W Pucharze Świata zadebiutował w sezonie 1985/1986 w wieku 16 lat. W swoim pierwszym konkursie, w niemieckim Oberstdorfie zajął 12. miejsce, co oznaczało, że w swoim debiucie od razu zdobył punkty. Do końca 1986 roku jeszcze tylko raz zdobył punkty i w klasyfikacji generalnej zajął 47. miejsce. Sezon 1986/1987 przyniósł mu pierwsze sukcesy. 10 stycznia 1987 roku po raz pierwszy w karierze stanął na podium, zajmując trzecie miejsce w konkursie Pucharu Świata w czechosłowackim Štrbskim Plesie. Niecały miesiąc później Nikkola wywalczył indywidualnie złoty medal na mistrzostwach świata juniorów w Asiago, a wraz z kolegami był trzeci w konkursie drużynowym. Te wyniki sprawiły, że młody Nikkola został członkiem seniorskiej reprezentacji Finlandii na mistrzostwach świata w Oberstdorfie w 1987 roku. Na dużej skoczni zajął 11. miejsce, a na normalnym obiekcie był szósty, tracąc do brązowego medalisty, Vegarda Opaasa z Norwegii równo dwa punkty. W konkursie drużynowym wspólnie z Mattim Nykänenem, Tuomo Ylipullim i Pekką Suorsą wywalczył złoty medal. Cały sezon zakończył na 10. miejscu w klasyfikacji generalnej, cztery razy stawał na podium, w tym dwukrotnie zwyciężył.

Jego pierwszym międzynarodowym startem w 1988 roku były igrzyska olimpijskie w Calgary. W indywidualnych startach zajął 15. miejsce na normalnej skoczni oraz 16. miejsce na dużej. Znacznie lepiej zaprezentował się w konkursie drużynowym, gdzie pomógł kolegom w wywalczeniu złotego medalu olimpijskiego. Do końca tego sezonu nie stawał już na podium. Cztery drugie i dwa trzecie miejsca w sezonie 1988/1989 dały mu piąte miejsce w klasyfikacji generalnej. Na mistrzostwach świata w Lahti w 1989 roku wywalczył srebrny medal na dużej skoczni ustępując jedynie Jensowi Weißflogowi z NRD, a na normalnej był czwarty, przegrywając walkę o brązowy medal z Mattim Nykänenem. Ponadto wraz z Jarim Puikkonenem, Mattim Nykänenem i Risto Laakkonenem zdobył kolejny złoty medal w konkursie drużynowym.

Sezon 1989/1990 był jednym z najlepszych w jego karierze. Dziesięciokrotnie stawał na podium, w tym czterokrotnie zwyciężał, co pozwoliło mu na triumf w klasyfikacji generalnej. Zajął także szóste miejsce na mistrzostwach świata w lotach narciarskich w Vikersund oraz piąte w 38. edycji Turnieju Czterech Skoczni.

Rok później zdobył swoje pierwsze punkty Pucharu Świata w lotach narciarskich po tym jak zajął drugie i dziewiąte miejsce w austriackim Tauplitz. Dało mu to ósmą pozycję w klasyfikacji sezonu 1990/1991. W PŚ w skokach zajął piąte miejsce w klasyfikacji generalnej, pięciokrotnie stawając na podium, był także szósty w 39. Turnieju Czterech Skoczni. Podczas mistrzostw świata w Val di Fiemme w 1991 r. na dużym obiekcie zajął 31. miejsce. O wiele lepiej poszło mu w zawodach na skoczni normalnej, gdzie zdobył brązowy medal, przegrywając z mistrzem świata Heinzem Kuttinem o 3,3 pkt. Podczas zawodów drużynowych na dużym obiekcie, startując wraz z Risto Laakkonenem, Vesą Hakalą i Raimo Ylipullim, zdobył srebrny medal, przegrywając z drużyną Austrii o 8,1 pkt.

Podczas igrzysk w Albertville Ari-Pekka Nikkola zdobył swój drugi i ostatni medal olimpijski. Wspólnie z Tonim Nieminenem, Risto Laakkonenem i Miką Laitinenem odniósł drugie olimpijskie zwycięstwo w konkursie drużynowym. W konkursach indywidualnych zaprezentował się jednak słabiej, zajmując 53. miejsce na normalnej skoczni oraz 16. miejsce na dużej. W sezonie 1991/1992 Pucharu Świata dwukrotnie stawał na podium i w klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie 12. miejsce. Kolejny sezon był najgorszym w karierze Fina. Wystartował tylko w trzech konkursach PŚ ani razu nie zdobywając punktów, wobec czego nie został sklasyfikowany w klasyfikacji końcowej. Nie brał także udziału w mistrzostwach świata w Falun w 1993 roku.

W sezonie 1993/1994 jego najlepszym wynikiem w PŚ było czwarte miejsce w konkursie w Lahti. Mimo wszystko Nikkola znalazł się w fińskiej kadrze na igrzyska w Lillehammer, gdzie zaprezentował się lepiej niż w Albertville, ale medalu nie zdobył. Indywidualnie był szesnasty na normalnym obiekcie, a na dużej skoczni zajął 22. miejsce. W konkursie drużynowym zastąpił go Janne Ahonen. W lecie 1994 roku wziął udział w pierwszej edycji Letniego Grand Prix w skokach narciarskich zajmując drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, za Takanobu Okabe z Japonii.

Kolejne trofeum Nikkola zdobył w 1995 roku podczas mistrzostw świata w Thunder Bay, gdzie razem z Janim Soininenem, Janne Ahonenem oraz Miką Laitinenem zdobył kolejny złoty medal w konkursie drużynowym. Indywidualnie zaprezentował się tylko w konkursie na normalnej skoczni zajmując 23. miejsce. W całym sezonie 1994/1995 tylko raz stanął na podium: 21 stycznia 1995 roku w japońskim Sapporo zajął trzecie miejsce. W klasyfikacji generalnej PŚ w skokach był ósmy, a w lotach dziesiąty. Zajął także czwarte miejsce w klasyfikacji 43. Turnieju Czterech Skoczni, tracąc do trzeciego miejsca blisko 10 punktów.

W Letnim Grand Prix 1995 Fin był trzeci, wyprzedzili go jedynie Austriak Andreas Goldberger oraz Japończyk Kazuyoshi Funaki. Wysoką formę Nikkola potwierdził zimą dwunastokrotnie stawając na podium, dzięki czemu w klasyfikacji generalnej sezonu 1995/1996 zajął drugie miejsce, ustępując tylko Goldbergerowi. Drugi był także w 44. Turnieju Czterech Skoczni po tym, jak zajął piąte miejsce w Oberstdorfie, szóste w Garmisch-Partenkirchen, piąte w Innsbrucku oraz trzecie w Bischofshofen. Na mistrzostwa świata w lotach w Tauplitz był szósty, w swoim najlepszym skoku uzyskując odległość 183 metrów. Zajął ponadto piąte miejsce w klasyfikacji generalnej sezonu 1995/1996 PŚ w lotach.

W 1996 roku zwyciężył w trzeciej edycji Letniego Grand Prix, w czterech z pięciu konkursów stawał na podium (dwa razy wygrał i dwa razy był drugi). Swoje ostatnie trofeum zdobył na mistrzostwach świata w Trondheim, gdzie razem z Ahonenem, Soininenem i Laitinenem zdobył kolejny złoty medal w drużynie. Na tych samych mistrzostwach był także czwarty na dużej skoczni, przegrywając walkę o brązowy medal z Sylvainem Freiholzem ze Szwajcarii. W sezonach 1996/1997 i 1997/1998 nie osiągał sukcesów w Pucharze Świata poza dwoma trzecimi miejscami: w Innsbrucku w styczniu 1997 roku i w Oberstdorfie w grudniu tego samego roku. Ostatnią dużą imprezą Fina były igrzyska olimpijskie w Nagano, gdzie był piętnasty na normalnej skoczni, na dużej zajął 31. miejsce, a w konkursie drużynowym Finowie z Nikkolą w składzie zajęli piąte miejsce.

Łącznie w zawodach Pucharu Świata 42 razy stawał na podium, w tym dziewięć razy zwyciężał. Ostatni międzynarodowy występ zanotował 8 marca 1998 roku w Lahti. Karierę zakończył w 1998 roku.

Emerytura

Po zakończeniu kariery został trenerem w klubie Puijon Hiihtoseura. Od 2002 roku był asystentem Tommiego Nikunena, głównego trenera reprezentacji Finlandii, pełnił też nadzór nad treningiem skokowym specjalistów kombinacji norweskiej. W 2003 roku został trenerem Funakiego[1]. W kwietniu 2006 r. został trenerem słoweńskiej kadry B, a w styczniu 2007 r. zastąpił Vasję Bajca na stanowisku trenera kadry A[2]. W 2006 roku starał się o posadę trenera polskich skoczków, przegrał ze swoim rodakiem Hannu Lepistö[3]. Od 2010 roku jest trenerem fińskiej kadry juniorów[4].

Osiągnięcia

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
15. 14 lutego 1988 Kanada Calgary Skocznia normalna indywidualnie 190.7 pkt -38.4 pkt Finlandia Matti Nykänen
16. 23 lutego 1988 Kanada Calgary Skocznia duża indywidualnie 189.0 pkt -35.0 pkt Finlandia Matti Nykänen
1. 24 lutego 1988 Kanada Calgary Skocznia duża drużynowo[a] 634.4 pkt – –
53. 9 lutego 1992 Francja Albertville Skocznia normalna indywidualnie 162.8 pkt -60.0 pkt Austria Ernst Vettori
1. 14 lutego 1992 Francja Albertville Skocznia duża drużynowo[b] 644.4 pkt – –
30. 16 lutego 1992 Francja Albertville Skocznia duża indywidualnie 149.4 pkt -90.1 pkt Finlandia Toni Nieminen
22. 20 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Skocznia duża indywidualnie 170.7 pkt -103.8 pkt Niemcy Jens Weißflog
16. 25 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Skocznia normalna indywidualnie 231.0 pkt -51.0 pkt Norwegia Espen Bredesen
15. 11 lutego 1998 Japonia Nagano Skocznia normalna indywidualnie 205.5 pkt -29.0 pkt Finlandia Jani Soininen
31. 15 lutego 1998 Japonia Nagano Skocznia duża indywidualnie 94.3 pkt -178.0 pkt Japonia Kazuyoshi Funaki
5. 17 lutego 1998 Japonia Nagano Skocznia duża drużynowo[c] 833.9 pkt -99.1 pkt  Japonia
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
11. 15 lutego 1987 Oberstdorf Skocznia duża indywidualnie 197.6 pkt -18.4 pkt Austria Andreas Felder
1. 17 lutego 1987 Oberstdorf Skocznia duża drużynowo[d] 634.1 pkt – –
6. 20 lutego 1987 Oberstdorf Skocznia normalna indywidualnie 213.8 pkt -10.6 pkt Czechosłowacja Jiří Parma
4. 20 lutego 1989 Finlandia Lahti Skocznia duża indywidualnie 201.5 pkt -17.0 pkt Finlandia Jari Puikkonen
1. 22 lutego 1989 Finlandia Lahti Skocznia duża drużynowo[e] 645.0 pkt – –
2. 26 lutego 1989 Finlandia Lahti Skocznia normalna indywidualnie 110.5 pkt -4.0 pkt Jens Weißflog
31. 10 lutego 1991 Włochy Val di Fiemme Skocznia duża indywidualnie 147.4 pkt -70.1 pkt Franci Petek
2. 14 lutego 1991 Włochy Val di Fiemme Skocznia duża drużynowo[f] 562.8 pkt -4.8 pkt  Austria
3. 16 lutego 1991 Włochy Val di Fiemme Skocznia normalna indywidualnie 219.6 pkt -3.3 pkt Austria Heinz Kuttin
23. 12 marca 1995 Kanada Thunder Bay Skocznia normalna indywidualnie 199.0 pkt -67.0 pkt Japonia Takanobu Okabe
1. 16 marca 1995 Kanada Thunder Bay Skocznia duża drużynowo[c] 889.0 pkt – –
27. 22 lutego 1997 Norwegia Trondheim Skocznia normalna indywidualnie 229.0 pkt -34.5 pkt Finlandia Janne Ahonen
1. 27 lutego 1997 Norwegia Trondheim Skocznia duża drużynowo[c] 955.3 pkt – –
4. 1 marca 1997 Norwegia Trondheim Skocznia duża indywidualnie 235.5 pkt -16.6 pkt Japonia Masahiko Harada
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
6. 25 lutego 1990 Norwegia Vikersund Loty indywidualnie 339.2 pkt -18.5 pkt Dieter Thoma
6. 11 lutego 1996 Austria Tauplitz Loty indywidualnie 684.6 pkt -53.5 pkt Austria Andreas Goldberger
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
1. 2 lutego 1987 Włochy Asiago Skocznia normalna indywidualnie  ? – –
3. 4 lutego 1987 Włochy Asiago Skocznia normalna drużynowo[g]  ?  ?  NRD

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium chronologicznie

Nr Data Miejscowość Skocznia Nota Pozycja Strata Zwycięzca
1. 11 stycznia 1987 Czechosłowacja Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B 220.2 pkt 3. -6.4 pkt Vegard Opaas
2. 28 lutego 1987 Finlandia Lahti Salpausselkä 216.3 pkt 1. – –
3. 4 marca 1987 Szwecja Örnsköldsvik Paradiskullen 233.7 pkt 1. – –
4. 21 marca 1987 Norwegia Oslo Holmenkollbakken 226.2 pkt 2. -2.9 pkt Andreas Felder
5. 18 grudnia 1988 Japonia Sapporo Ōkurayama 218.1 pkt 2. -3.9 pkt Jan Boklöv
6. 4 stycznia 1989 Austria Innsbruck Bergisel 214.5 pkt 2. -0.5 pkt Jan Boklöv
7. 6 stycznia 1989 Austria Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze 217.0 pkt 2. -1.5 pkt Mike Holland
8. 14 stycznia 1989 Czechosłowacja Liberec Ještěd 211.0 pkt 3. -2.5 pkt Jon Inge Kjørum
9. 8 marca 1989 Szwecja Örnsköldsvik Paradiskullen 228.5 pkt 2. -3.0 pkt Jens Weißflog
10. 25 marca 1989 Planica Srednija Velikanka 207.1 pkt 3. -15.4 pkt Jens Weißflog
11. 3 grudnia 1989 Kanada Thunder Bay Big Thunder 223.0 pkt 3. -1.0 pkt Dieter Thoma
12. 10 grudnia 1989 Stany Zjednoczone Lake Placid MacKenzie Intervale K-120 236.6 pkt 1. – –
13. 4 stycznia 1990 Austria Innsbruck Bergisel 227.0 pkt 1. – –
14. 9 lutego 1990 Szwajcaria Gstaad Mattenschanze 204.6 pkt 3. -5.2 pkt František Jež
15. 11 lutego 1990 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze 212.0 pkt 1. – –
16. 3 marca 1990 Finlandia Lahti Salpausselkä 223.5 pkt 3. -8.5 pkt Franz Neuländtner
17. 4 marca 1990 Finlandia Lahti Salpausselkä 210.0 pkt 3. -7.5 pkt Andreas Felder
18. 11 marca 1990 Szwecja Sollefteå Hallstabacken 217.5 pkt 2. -7.0 pkt Pavel Ploc
19. 24 marca 1990 Planica Bloudkova velikanka 214.0 pkt 2. -6.0 pkt Roberto Cecon
20. 25 marca 1990 Planica Bloudkova velikanka 226.0 pkt 1. – –
21. 1 grudnia 1990 Stany Zjednoczone Lake Placid MacKenzie Intervale K-90 225.7 pkt 2. -0.8 pkt Andreas Felder
22. 9 grudnia 1990 Kanada Thunder Bay Big Thunder 199.8 pkt 3. -13.9 pkt Andreas Felder
23. 4 stycznia 1991 Austria Innsbruck Bergisel 221.6 pkt 1. – –
24. 6 stycznia 1991 Austria Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze 216.7 pkt 3. -9.1 pkt Andreas Felder
25. 23 lutego 1991 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm 356.5 pkt 2. -5.5 pkt Stefan Zünd
26. 1 grudnia 1991 Kanada Thunder Bay Normal Thunder 224.6 pkt 2. -28.7 pkt Toni Nieminen
27. 11 marca 1992 Norwegia Trondheim Granåsen 183.0 pkt 3. -48.3 pkt Toni Nieminen
28. 21 stycznia 1995 Japonia Sapporo Miyanomori 240.0 pkt 3. -5.5 pkt Andreas Goldberger
29. 2 grudnia 1995 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken 248.0 pkt 2. -6.0 pkt Mika Laitinen
30. 3 grudnia 1995 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken 247.6 pkt 3. -10.1 pkt Janne Ahonen
31. 8 grudnia 1995 Austria Villach Villacher Alpenarena 243.5 pkt 3. -5.0 pkt Masahiko Harada
32. 12 grudnia 1995 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben 242.0 pkt 2. -2.0 pkt Mika Laitinen
33. 16 grudnia 1995 Francja Chamonix Tremplin aux Bossons 229.5 pkt 1. – –
34. 17 grudnia 1995 Francja Chamonix Tremplin aux Bossons 224.5 pkt 2. -8.5 pkt Hiroya Saitō
35. 28 grudnia 1995 Niemcy Oberhof Hans-Renner-Schanze 229.4 pkt 2. -12.1 pkt Mika Laitinen
36. 6 stycznia 1996 Austria Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze 235.9 pkt 3. -15.3 pkt Jens Weißflog
37. 21 stycznia 1996 Japonia Sapporo Ōkurayama 224.1 pkt 1. – –
38. 28 stycznia 1996 Polska Zakopane Wielka Krokiew 248.1 pkt 3. -19.2 pkt Andreas Goldberger
39. 10 lutego 1996 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm 344.7 pkt 3. -12.3 pkt Janne Ahonen
40. 17 lutego 1996 Stany Zjednoczone Iron Mountain Pine Mountain 236.0 pkt 3. -13.6 pkt Jens Weißflog
41. 4 stycznia 1997 Austria Innsbruck Bergisel 246.7 pkt 3. -7.4 pkt Kazuyoshi Funaki
42. 29 grudnia 1997 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze 235.2 pkt 3. -5.7 pkt Kazuyoshi Funaki

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

Do sezonu 1992/1993 obowiązywała inna punktacja za konkurs Pucharu Świata.

Sezon 1985/1986
Thunder Bay Thunder Bay Lake Placid Lake Placid Chamonix Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Harrachov Liberec Klingenthal Oberwiesenthal Sapporo Sapporo Vikersund Vikersund Sankt Moritz Gstaad Engelberg Lahti Lahti Oslo Planica Planica punkty
– – – – – 12 34 37 40 – – – – – – – – – – – – – – 9 – 11
Sezon 1986/1987
Thunder Bay Thunder Bay Lake Placid Lake Placid Chamonix Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Oberwiesenthal Sapporo Sapporo Lahti Lahti Örnsköldsvik Falun Planica Planica Raelingen Oslo punkty
– 9 – – – – – 13 – 9 3 – – – 1 19 1 4 – – 6 2 124
Sezon 1987/1988
Thunder Bay Thunder Bay Lake Placid Lake Placid Sapporo Sapporo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Gallio Sankt Moritz Gstaad Engelberg Lahti Lahti Meldal Oslo Planica Planica punkty
– – – – – – – – – – – – – – 6 4 – 11 10 8 41
Sezon 1988/1989
Thunder Bay Thunder Bay Lake Placid Lake Placid Sapporo Sapporo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Liberec Harrachov Oberhof Oberhof Chamonix Oslo Örnsköldsvik Harrachov Planica Planica punkty
– – – – 12 2 – – 2 2 3 – – – – 6 2 – 3 4 136
Sezon 1989/1990
Thunder Bay Thunder Bay Lake Placid Lake Placid Sapporo Sapporo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Harrachov Liberec Zakopane Sankt Moritz Gstaad Engelberg Predazzo Predazzo Lahti Lahti Örnsköldsvik Sollefteå Raufoss Planica Planica punkty
3 7 8 1 - 15 5 8 1 9 - 15 11 7 3 1 11 4 3 3 6 2 4 2 1 289
Sezon 1990/1991
Lake Placid Lake Placid Thunder Bay Thunder Bay Sapporo Sapporo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Oberhof Tauplitz Tauplitz Lahti Lahti Bollnaes Falun Trondheim Oslo Planica Planica Szczyrbskie Jezioro punkty
2 6 20 3 - - 10 24 1 3 - 2 9 32 8 4 7 21 5 - - 35 158
Sezon 1991/1992
Thunder Bay Thunder Bay Sapporo Sapporo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Predazzo Sankt Moritz Engelberg Oberstdorf Oberstdorf Lahti Lahti Örnsköldsvik Trondheim Trondheim Oslo Harrachov Planica punkty
2 8 – – 9 6 26 4 2 14 13 – – 13 50 – – 3 27 – 15 81
Sezon 1992/1993
Falun Falun Ruhpolding Sapporo Sapporo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Predazzo Tauplitz Tauplitz Lahti Lahti Lillehammer Oslo Planica punkty
– – – – – – – – – 38 – – 49 27 – – – 0
Legenda (do sezonu 1992/93)
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15

 -  – zawodnik nie wystartował lub zajął miejsce poniżej 15.

Sezon 1993/1994
Planica Planica Predazzo Courchevel Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Murau Liberec Liberec Sapporo Sapporo Lahti Örnsköldsvik Planica Thunder Bay Thunder Bay punkty
11 18 47 22 34 - 20 43 12 21 9 16 - - 4 24 - 6 7 266
Sezon 1994/1995
Planica Planica Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Willingen Engelberg Engelberg Sapporo Sapporo Lahti Lahti Kuopio Falun Falun Lillehammer Oslo Vikersund Vikersund Oberstdorf punkty
19 9 4 6 8 7 11 7 5 3 15 29 27 9 15 13 5 - 10 6 21 572
Sezon 1995/1996
Lillehammer Lillehammer Villach Planica Predazzo Chamonix Chamonix Oberhof Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Engelberg Engelberg Sapporo Sapporo Zakopane Zakopane Tauplitz Tauplitz Iron Mountain Iron Mountain Kuopio Lahti Lahti Harrachov Falun Oslo punkty
2 3 3 13 2 1 2 2 5 6 5 3 14 7 4 1 4 3 3 15 3 5 18 13 7 13 10 11 1384
Sezon 1996/1997
Lillehammer Lillehammer Ruka Ruka Harrachov Harrachov Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Engelberg Engelberg Sapporo Sapporo Hakuba Willingen Willingen Tauplitz Tauplitz Lahti Kuopio Falun Oslo Planica Planica punkty
8 11 5 4 15 17 13 4 3 17 6 11 13 44 11 - - - - 28 41 21 14 - - 464
Sezon 1997/1998
Lillehammer Lillehammer Predazzo Villach Harrachov Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Ramsau Zakopane Zakopane Oberstdorf Oberstdorf Sapporo Vikersund Vikersund Kuopio Lahti Lahti Falun Trondheim Oslo Planica Planica punkty
13 13 19 33 19 - - 3 44 14 32 19 24 13 - - 12 38 32 21 41 31 - - - - - 213
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 -  – zawodnik nie wystartował lub nie zakwalifikował się

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

Sezon
1991/1992		 Predazzo K120 Planica K120
2 3
Legenda
1 2 3 poniżej 3

 -  – zawodnik nie wystartował

Sezon
1994/1995		 Lahti K114
1
Sezon
1995/1996		 Planica K120 Trondheim K120 Lahti K114 Oslo K110
1 1 4 4
Sezon
1996/1997		 Lahti K114
1
Legenda
1 2 3 4-6 poniżej 6

 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Turniej Nordycki (Skandynawski)

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium chronologicznie

  1. Włochy Predazzo – 1 września 1994 (3. miejsce)
  2. Austria Stams – 5 września 1994 (3. miejsce)
  3. Norwegia Trondheim – 18 sierpnia 1996 (1. miejsce)
  4. Niemcy Oberhof – 21 sierpnia 1996 (2. miejsce)
  5. Niemcy Hinterzarten – 25 sierpnia 1996 (1. miejsce)
  6. Włochy Predazzo – 28 sierpnia 1996 (2. miejsce)

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP

W 1994 i 1995 roku sumowano punkty za wszystkie skoki (tak jak np. w TCS)

1994
Hinterzarten Predazzo Stams punkty
4 3 3 693,9
1995
Kuopio Trondheim Hinterzarten Stams punkty
6 16 10 5 935,6
1996
Trondheim Oberhof Hinterzarten Predazzo Stams punkty
1 2 1 2 5 405
1997
Courchevel Trondheim Hinterzarten Predazzo Stams punkty
- 6 27 43 22 53
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30
 -  – zawodnik nie wystartował
lub nie zakwalifikował się

Uwagi

  1. ↑ Skład drużyny: Ari-Pekka Nikkola, Matti Nykänen, Tuomo Ylipulli, Jari Puikkonen.
  2. ↑ Skład drużyny: Toni Nieminen, Ari-Pekka Nikkola, Risto Laakkonen, Mika Laitinen.
  3. 1 2 3 Skład drużyny: Ari-Pekka Nikkola, Mika Laitinen, Janne Ahonen, Jani Soininen.
  4. ↑ Skład drużyny: Matti Nykänen, Ari-Pekka Nikkola, Tuomo Ylipulli, Pekka Suorsa.
  5. ↑ Skład drużyny: Ari-Pekka Nikkola, Jari Puikkonen, Matti Nykänen, Risto Laakkonen.
  6. ↑ Skład drużyny: Ari-Pekka Nikkola, Raimo Ylipulli, Vesa Hakala, Risto Laakkonen.
  7. ↑ Skład zespołu: Jarkko Heikkelä, Ari-Pekka Nikkola, Erkki Nykänen, Sasu Happonen.

Przypisy

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.