Jani Soininen

Jani Soininen
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 listopada 1972
Jyväskylä

Klub

Jyväskylän Hiihtoseura

Wzrost

171 cm

Debiut w PŚ

29 lutego 1992, Lahti
(42. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

5 grudnia 1992, Falun
(10. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

1 stycznia 1995, Ga-Pa
(3. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

13 stycznia 1996, Engelberg

Rekord życiowy

203,5 m na Velikance w Planicy (22 marca 1997)[1][2]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Finlandia
Igrzyska olimpijskie
złotoNagano 1998skoki narciarskie
(skocznia normalna)
srebroNagano 1998skoki narciarskie
(duża skocznia)
Mistrzostwa świata
złotoThunder Bay 1995drużynowo
złotoTrondheim 1997drużynowo
srebroLahti 2001duża skocznia druż.

Jani Markus Soininen (ur. 12 listopada 1972 w Jyväskylä) – fiński skoczek narciarski, mistrz i wicemistrz olimpijski, trzykrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera

Jani Soininen zadebiutował w zawodach Pucharu Świata 29 lutego 1992 w fińskim Lahti, gdzie zajął 42. miejsce. W sezonie 1991/1992 wystartował jeszcze tylko raz, 1 marca w tej samej miejscowości zajął 22. miejsce. Jako że w tych startach nie wywalczył punktów Pucharu Świata (do sezonu 1992/1993 obowiązywała inna punktacja za miejsca w konkursach Pucharu Świata) to nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej.

W swoim pierwszym starcie sezonu 1992/1993, 5 grudnia 1992 roku w szwedzkim Falun zdobył swoje pierwsze punkty, plasując się na 10. pozycji. W pozostałej części sezonu punktował już jednak tylko raz – 6 marca 1993 roku w Lahti zajął 11. miejsce. Ostatecznie zajął więc 39. miejsce w klasyfikacji generalnej z dorobkiem 11 punktów. Pod koniec lutego 1993 roku Soininen wystartował na mistrzostwach świata w Falun. Wziął udział tylko w konkursie indywidualnym na normalnym obiekcie, gdzie zajął 50. miejsce.

Lepiej prezentował się w sezonie 1993/1994, kiedy to zajął 14. miejsce w klasyfikacji generalnej. W większości startów zdobywał punkty, często także plasował się w czołowej dziesiątce, jednak na podium nie stanął. Jego najlepszym wynikiem w konkursach PŚ tego sezonu było piąte miejsce w konkursie w szwajcarskim Engelbergu 19 grudnia 1993 roku. Najważniejszym wydarzeniem 1994 roku były igrzyska olimpijskie w Lillehammer, gdzie Jani indywidualnie zajął szóste miejsce na normalnej skoczni oraz piąte na dużej. Wystąpił także w konkursie drużynowym, w którym razem z kolegami z reprezentacji zajął piąte miejsce. Niecały miesiąc po igrzyskach Fin był dziewiąty na mistrzostwach świata w lotach w Planicy.

Sezon 1994/1995 przyniósł mu pierwsze podium w karierze. Wywalczył je 1 stycznia 1995 roku, podczas konkursu w niemieckim Garmisch-Partenkirchen, ulegając tylko swemu rodakowi Janne Ahonenowi oraz Austriakowi Andreasowi Goldbergerowi. W pozostałych konkursach 43. edycji Turnieju Czterech Skoczni zajmował kolejno: 13. miejsce w Oberstdorfie, 14. miejsce w Innsbrucku oraz dziesiąte w Bischofshofen, co dało mu ostatecznie szóste miejsce w klasyfikacji końcowej. Łącznie w tym sezonie czterokrotnie stanął na podium – raz był drugi, a trzy razy trzeci. W marcu 1995 roku wziął udział w mistrzostwach świata w Thunder Bay, gdzie wspólnie z Ari-Pekką Nikkolą, Janne Ahonenem i Miką Laitinenem zdobył złoty medal w konkursie drużynowym. W indywidualnych występach osiągnął słabsze rezultaty niż na igrzyskach w 1994 roku, zajmując 18. miejsce na normalnym obiekcie oraz 20. miejsce na dużym.

Swoje pierwsze pucharowe zwycięstwo odniósł 13 stycznia 1996 roku w Engelbergu, bezpośrednio wyprzedzając Japończyka Jin’yę Nishikatę i Goldbergera. W sezonie 1995/1996 na podium stanął jeszcze raz 3 marca 1996 roku w Lahti, gdzie zajął trzecie miejsce, za Masahiko Haradą z Japonii oraz Słoweńcem Primožem Peterką. W klasyfikacji końcowej 44. Turnieju Czterech Skoczni zajął dziewiątą pozycję po tym, jak był ósmy w Oberstdorfie, dziewiętnasty w Garmisch-Partenkirchen, siódmy w Innsbrucku oraz szesnasty w Bischofshofen. Występy te dały mu 11. miejsce w klasyfikacji generalnej. W lutym 1996 roku wziął udział w mistrzostwach świata w lotach w Tauplitz zajmując 17. miejsce.

W lecie 1996 roku zajął czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej trzeciej edycji Letniego Grand Prix w skokach. Rywalizację w sezonie 1996/1997 zaczął od zajęcia piątego miejsca w norweskim Lillehammer 30 listopada 1996 roku. W 45. edycji Turnieju Czterech Skoczni ponownie był dziewiąty, zajmując w poszczególnych konkursach kolejno dziewiąte, szóste, piętnaste i znowu szóste miejsce. Po początkowych trudnościach lepsze wyniki uzyskiwał w drugiej części sezonu, kiedy to między innymi trzykrotnie zajmował trzecie miejsce. W jednym z tych konkursów, 22 marca 1997 roku w słoweńskiej Planicy ustanowił swój rekord życiowy skacząc 203,5 m. Miesiąc wcześniej, podczas mistrzostw świata w Trondheim Finowie w tym samym składzie, w którym startowali na MŚ w Thunder Bay obronili tytuł drużynowych mistrzów świata. Indywidualnie Jani zajął siódme miejsce na dużej skoczni, a na normalnej był jedenasty. W klasyfikacji generalnej tego sezonu zajął dziewiąte miejsce.

Najlepsze wyniki osiągnął jednak w sezonie 1997/1998, kiedy pięciokrotnie stawał na podium zawodów Pucharu Świata. Już w pierwszym konkursie cyklu, 29 listopada 1997 roku zajął drugie miejsce, wyprzedził go tylko Niemiec Dieter Thoma. Następnego dnia Soininen okazał się już najlepszy, wygrał także kolejny konkurs – 6 grudnia 1997 roku we włoskim Predazzo. Po tym jak zajął 19. miejsce w Oberstdorfie, piąte w Ga-Pa, szóste w Innsbrucku oraz siódme w Bischofshofen uplasował się na piątym miejscu klasyfikacji końcowej 46. Turnieju Czterech Skoczni. Dało mu to ponownie siódme miejsce w Pucharze Świata. Pod koniec stycznia 1998 roku zajął 12. miejsce na mistrzostwach świata w lotach w Oberstdorfie. Najważniejszą imprezą sezonu były jednak igrzyska olimpijskie w Nagano, które okazały się być najlepszym momentem jego kariery. Po pierwszej serii konkursu indywidualnego na normalnej skoczni Jani zajmował drugie miejsce za Haradą, do którego tracił 2,5 punktu. Dobry skok w drugiej serii i słaby skok Japończyka spowodowały, że to Soininen został mistrzem olimpijskim. Drugie miejsce zajął kolejny reprezentant gospodarzy, Kazuyoshi Funaki, a brązowy medal wywalczył Andreas Widhölzl z Austrii. Przewaga Soininena nad Funakim wyniosła zaledwie 1 punkt. W konkursie indywidualnym na dużym obiekcie Fin po pierwszej serii zajmował trzecie miejsce po skoku na 129,5 m. Prowadził Widhölzl, drugi był Takanobu Okabe, a Funaki zajmował czwartą lokatę tracąc do Soininena tylko 0,8 punktu. Druga seria skoków wszystko zmieniła. Jani uzyskał 126,5 m i został wyprzedzony przez Funakiego, który osiągnął 132,5 m. Najdłuższy skok – 136,0 m oddał Harada i awansował na trzecie miejsce, spychając Widhölzla, który uzyskał tylko 120,5 m poza podium. Tym samym Soininen wywalczył swój drugi, tym razem srebrny medal olimpijski. Jego medale były jedynymi zdobytymi przez Finlandię w skokach na tych igrzyskach, bowiem w konkursie drużynowym reprezentacja Finlandii zajęła piąte miejsce.

Sezon 1998/1999 był jednym z najsłabszych w jego karierze. Ani razu nie stanął na podium, tylko raz znalazł się w czołowej dziesiątce zawodów, w wyniku czego zajął dopiero 35. miejsce w klasyfikacji generalnej. Na mistrzostwach świata w Ramsau w lutym 1999 roku indywidualnie zajął miejsca na przełomie trzeciej i czwartej dziesiątki. W konkursie drużynowym Finowie ponownie nie zdobyli medalu zajmując ostatecznie czwarte miejsce. Soininen poprawił się w sezonie 1999/2000, kiedy ponownie był siódmy w klasyfikacji generalnej. Trzykrotnie stawał na podium, przy czym 26 stycznia 2000 roku w japońskiej Hakubie zwyciężył, wyprzedzając Widhölzla i swego rodaka Ville Kantee. Na mistrzostwach świata w lotach w Vikersund w lutym 2000 roku zajął 15. miejsce.

Dobre starty w sezonie 2000/2001, szczególnie w drugiej jego części, pozwoliły mu wystąpić na mistrzostwach świata w Lahti. Pojawił się tam tylko na dużej skoczni, indywidualnie był dziesiąty, a w konkursie drużynowym wraz z Risto Jussilainenem, Ville Kantee i Janne Ahonenem wywalczył srebrny medal. Był to ostatni sukces w jego karierze. Ostatni raz na podium zawodów Pucharu Świata stanął na miesiąc przed mistrzostwami – 28 stycznia 2001 roku w Sapporo, plasując się za Adamem Małyszem i Risto Jussilainenem. Ostatni oficjalny występ zaliczył 18 marca 2001 roku podczas lotów w Planicy, gdzie zajął 34. miejsce. Wraz z końcem sezonu definitywnie zakończył zawodniczą karierę. Łącznie w ciągu swej kariery 18 razy stawał na podium, w tym cztery razy zwyciężył, sześć razy był drugi oraz osiem razy trzeci.

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
6. 25 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Skocznia normalna indywidualnie 268,5 pkt 13,5 pkt Norwegia Espen Bredesen
5. 20 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Skocznia duża indywidualnie 231,1 pkt 43,4 pkt Niemcy Jens Weißflog
5. 22 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Skocznia duża drużynowo[a] 889,5 pkt 80,6 pkt  Niemcy
1. 11 lutego 1998 Japonia Nagano Skocznia normalna indywidualnie 234,4 pkt – –
2. 15 lutego 1998 Japonia Nagano Skocznia duża indywidualnie 260,8 pkt 11,5 pkt Japonia Kazuyoshi Funaki
5. 16 lutego 1998 Japonia Nagano Skocznia duża drużynowo[b] 833,9 pkt 99,1 pkt  Japonia
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
50. 27 lutego 1993 Szwecja Falun Skocznia normalna indywidualnie 157,6 pkt 80,2 pkt Japonia Masahiko Harada
18. 12 marca 1995 Kanada Thunder Bay Skocznia normalna indywidualnie 201,5 pkt 64,5 pkt Japonia Takanobu Okabe
1. 16 marca 1995 Kanada Thunder Bay Skocznia duża drużynowo[b] 889,0 pkt – –
20. 18 marca 1995 Kanada Thunder Bay Skocznia duża indywidualnie 165,9 pkt 106,7 pkt Norwegia Tommy Ingebrigtsen
11. 22 lutego 1997 Norwegia Trondheim Skocznia normalna indywidualnie 250,5 pkt 13,0 pkt Finlandia Janne Ahonen
1. 27 lutego 1997 Norwegia Trondheim Skocznia duża drużynowo[b] 955,3 pkt – –
7. 1 marca 1997 Norwegia Trondheim Skocznia duża indywidualnie 233,1 pkt 19,0 pkt Japonia Masahiko Harada
33. 21 lutego 1999 Austria Ramsau Skocznia duża indywidualnie 76,9 pkt 186,5 pkt Niemcy Martin Schmitt
4. 23 lutego 1999 Austria Ramsau Skocznia duża drużynowo[c] 855,7 pkt 133,2 pkt  Niemcy
29. 26 lutego 1999 Austria Ramsau Skocznia normalna indywidualnie 208,5 pkt 46,5 pkt Japonia Kazuyoshi Funaki
10. 19 lutego 2001 Finlandia Lahti Skocznia duża indywidualnie 222,4 pkt 53,9 pkt Niemcy Martin Schmitt
2. 21 lutego 2001 Finlandia Lahti Skocznia duża drużynowo[d] 900,2 pkt 39,6 pkt  Niemcy
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
9. 20 marca 1994 Słowenia Planica Loty indywidualnie 239,4 pkt 111,9 pkt Czechy Jaroslav Sakala
17. 11 lutego 1996 Austria Tauplitz Loty indywidualnie 631,6 pkt 106,5 pkt Austria Andreas Goldberger
12. 25 stycznia 1998 Niemcy Oberstdorf Loty indywidualnie 678,9 pkt 97,5 pkt Japonia Kazuyoshi Funaki
15. 13 lutego 2000 Norwegia Vikersund Loty indywidualnie 407,7 pkt 129,1 pkt Niemcy Sven Hannawald

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[3]
1992/1993 39.
1993/1994 14.
1994/1995 7.
1995/1996 11.
1996/1997 9.
1997/1998 7.
1998/1999 35.
1999/2000 7.
2000/2001 10.

Miejsca na podium chronologicznie

Nr Data Miejscowość Skocznia Nota Pozycja Strata Zwycięzca
1. 1 stycznia 1995 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze 231,8 pkt 3. 15,8 pkt Janne Ahonen
2. 14 stycznia 1995 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze 210,4 pkt 3. 8,8 pkt Roberto Cecon
3. 28 stycznia 1995 Finlandia Lahti Salpausselkä 230,5 pkt 3. 4,0 pkt Andreas Goldberger
4. 5 lutego 1995 Szwecja Falun Lugnet 222,5 pkt 2. 1,5 pkt Espen Bredesen
5. 13 stycznia 1996 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze 228,7 pkt 1. – –
6. 3 marca 1996 Finlandia Lahti Salpausselkä 234,1 pkt 3. 32,5 pkt Masahiko Harada
7. 12 stycznia 1997 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze 238,3 pkt 3. 14,6 pkt Primož Peterka
8. 9 marca 1997 Finlandia Lahti Salpausselkä 117,0 pkt 3. 0,9 pkt Andreas Widhölzl
9. 22 marca 1997 Słowenia Planica Velikanka 374,6 pkt 3. 21,3 pkt Takanobu Okabe
10. 29 listopada 1997 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken 244,9 pkt 2. 3,0 pkt Dieter Thoma
11. 30 listopada 1997 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken 248,0 pkt 1. – –
12. 6 grudnia 1997 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 246,0 pkt 1. – –
13. 5 lutego 1998 Japonia Sapporo Ōkurayama 264,0 pkt 2. 19,8 pkt Andreas Widhölzl
14. 8 marca 1998 Finlandia Lahti Salpausselkä 257,6 pkt 2. 7,1 pkt Primož Peterka
15. 5 grudnia 1999 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 239,3 pkt 2. 3,0 pkt Andreas Widhölzl
16. 23 stycznia 2000 Japonia Sapporo Ōkurayama 270,3 pkt 2. 6,9 pkt Martin Schmitt
17. 26 stycznia 2000 Japonia Hakuba Skocznia Olimpijska 251,1 pkt 1. – –
18. 28 stycznia 2001 Japonia Sapporo Ōkurayama 253,3 pkt 3. 30,0 pkt Adam Małysz

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

Źródło[4]
Sezon 1991/1992
Thunder Bay Thunder Bay Sapporo Sapporo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Predazzo Sankt Moritz Engelberg Oberstdorf Oberstdorf Lahti Lahti Örnsköldsvik Trondheim Trondheim Oslo MŚL – Harrachov Planica punkty
- - - - - - - - - - - - - 42 22 - - - - - - 0
Sezon 1992/1993
Falun Falun Ruhpolding Sapporo Sapporo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Predazzo Bad Mitterndorf Bad Mitterndorf Lahti Lahti Lillehammer Oslo Planica punkty
10 28 26 28 24 54 44 22 43 33 - - 11 34 - - - 11
Legenda (do sezonu 1992/1993)
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Sezon 1993/1994
Planica Planica Predazzo Courchevel Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Murau Liberec Liberec Sapporo Sapporo Lahti Örnsköldsvik MŚL – Planica Thunder Bay Thunder Bay punkty
49 17 46 33 5 18 17 47 14 24 - - 14 10 10 8 9 9 10 297
Sezon 1994/1995
Planica Planica Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Willingen Engelberg Engelberg Sapporo Sapporo Lahti Lahti Kuopio Falun Falun Lillehammer Oslo Vikersund Vikersund Oberstdorf punkty
4 12 13 3 14 10 9 3 4 21 16 3 36 13 4 2 7 - - - 45 606
Sezon 1995/1996
Lillehammer Lillehammer Villach Planica Predazzo Chamonix Chamonix Oberhof Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Engelberg Engelberg Sapporo Sapporo Zakopane Zakopane MŚL – Bad Mitterndorf MŚL – Bad Mitterndorf Iron Mountain Iron Mountain Kuopio Lahti Lahti Harrachov Falun Oslo punkty
10 13 19 27 10 14 9 23 8 19 7 16 1 16 - - 10 20 12 23 11 16 9 10 3 6 22 24 630
Sezon 1996/1997
Lillehammer Lillehammer Ruka Ruka Harrachov Harrachov Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Engelberg Engelberg Sapporo Sapporo Hakuba Willingen Willingen Bad Mitterndorf Bad Mitterndorf Lahti Kuopio Falun Oslo Planica Planica punkty
5 20 9 38 25 37 9 6 15 6 4 3 6 31 15 8 13 11 8 3 21 10 34 3 20 657
Sezon 1997/1998
Lillehammer Lillehammer Predazzo Villach Harrachov Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Ramsau Zakopane Zakopane MŚL – Oberstdorf MŚL – Oberstdorf Sapporo Vikersund Vikersund Kuopio Lahti Lahti Falun Trondheim Oslo Planica Planica punkty
2 1 1 7 7 10 12 19 5 6 7 11 40 6 16 9 2 32 28 10 23 2 37 29 7 5 9 950
Sezon 1998/1999
Lillehammer Lillehammer Chamonix Chamonix Predazzo Oberhof Harrachov Harrachov Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Engelberg Engelberg Zakopane Zakopane Sapporo Sapporo Willingen Willingen Harrachov Kuopio Lahti Trondheim Falun Oslo Planica Planica Planica punkty
40 18 27 40 25 46 11 31 23 24 q 28 - - 45 19 - - 35 39 4 34 27 28 20 q q 25 44 151
Sezon 1999/2000
Kuopio Kuopio Predazzo Predazzo Villach Zakopane Zakopane Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Engelberg Engelberg Sapporo Sapporo Hakuba Willingen Willingen Bad Mitterndorf Iron Mountain Iron Mountain Lahti Lahti Trondheim Oslo Planica punkty
44 55 4 2 9 8 9 8 13 16 10 7 43 5 2 1 7 20 25 41 34 16 30 5 11 12 734
Sezon 2000/2001
Kuopio Kuopio Kuopio Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Harrachov Harrachov Park City Hakuba Sapporo Sapporo Willingen Willingen Oberstdorf Oberstdorf Falun Trondheim Oslo Planica punkty
11 38 15 13 39 6 9 12 13 13 15 6 3 15 12 11 21 32 - 16 34 394
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

Źródło[4]
Sezon
1992/1993		 Predazzo K120 Planica K120
8 -
Legenda
1 2 3 poniżej 3

 -  – zawodnik nie wystartował

Sezon
1993/1994		 Lahti K114 Thunder Bay K120
4 4
Sezon
1994/1995		 Lahti K114
1
Sezon
1995/1996		 Planica K120 Trondheim K120 Lahti K114 Oslo K110
- 1 - 4
Sezon
1996/1997		 Lahti K114
1
Sezon
1998/1999		 Willingen K120
5
Sezon
1999/2000		 Hakuba K120 Lahti K116 Planica K185
1 1 2
Sezon
2000/2001		 Kuopio K120 Park City K120 Willingen K120 Planica K185
3 2 1 -
Legenda
1 2 3 4-6 poniżej 6

 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce Źr.
1992/1993 38. [3]
1993/1994 18. [5]
1994/1995 6. [3]
1995/1996 9.
1996/1997 9.
1997/1998 5.
1998/1999 25.
1999/2000 10.
2000/2001 14.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce Źr.
1997 12. [6]
1998 16. [7]
1999 35. [8]
2000 12. [9]
2001 33. [10]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[3]
1993/1994 9.
1995/1996 11.
1996/1997 8.
1997/1998 20.
1998/1999 37.
1999/2000 20.
2000/2001 14.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[11]
1994 22.
1995 21.
1996 4.
1997 14.
1998 31.
1999 27.
2000 18.

Miejsca na podium chronologicznie

  1. Austria Stams – 1 września 1996 (3. miejsce)

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

Źródło[4]
1994
Hinterzarten Predazzo Stams punkty
11 40 10 500,0
1995
Kuopio Trondheim Hinterzarten Stams punkty
11 37 31 18 726,5
1996
Trondheim Oberhof Hinterzarten Predazzo Stams punkty
13 4 4 5 3 225
1997
Courchevel Trondheim Hinterzarten Predazzo Stams punkty
- q 7 5 16 96
1998
Stams Predazzo Courchevel Hinterzarten Hakuba Hakuba punkty
34 19 q 16 - - 27
1999
Hinterzarten Courchevel Stams Hakuba Sapporo punkty
27 10 24 - - 37
2000
Hinterzarten Kuopio Villach Courchevel Hakuba Hakuba Sapporo Sapporo punkty
17 6 18 7 - - - - 103
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[4]
1993/1994 118.
1994/1995 44.
1996/1997 93.
1997/1998 201.

Miejsca w pierwszej dziesiątce konkursów Pucharu Kontynentalnego

  1. Norwegia Lillehammer – 5 grudnia 1993 (7. miejsce)
  2. Finlandia Jyväskylä – 15 grudnia 1994 (1. miejsce)
  3. Finlandia Lahti – 17 grudnia 1994 (5. miejsce)
  4. Finlandia Lahti – 18 grudnia 1994 (4. miejsce)
  5. Finlandia Rovaniemi – 6 kwietnia 1997 (1. miejsce)

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Źródło[4]
Sezon 1992/1993
Oberwiesenthal Oberwiesenthal Sankt Moritz Sankt Aegyd Planica Planica Wörgl Willingen Willingen Gallio Gallio Zakopane Szczyrk Titisee-Neustadt Schönwald Chamonix Oberhof Sprova Sprova Kuopio Gällivare Gällivare punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - 18 - - 0
Sezon 1993/1994
Lillehammer Lillehammer Oberwiesenthal Lauscha Wörgl Sankt Moritz Sankt Aegyd Gallio Sapporo Sapporo Willingen Willingen Ironwood Ironwood Ruhpolding Saalfelden Planica Iron Mountain Iron Mountain Ishpeming Schönwald Titisee-Neustadt Calgary Calgary Zaō Zakopane Zakopane Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Sprova Sprova Ruka Rovaniemi punkty
15 7 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 52
Sezon 1994/1995
Lillehammer Lillehammer Jyväskylä Lahti Lahti Sankt Moritz Lake Placid Lake Placid Planica Planica Sapporo Sapporo Sapporo Courchevel Courchevel Szczyrbskie Jezioro Zakopane Zakopane Gallio Gallio Liberec Liberec Reit im Winkl Saalfelden Ruhpolding Westby Iron Mountain Ishpeming Sapporo Zaō Zaō Schönwald Schönwald Sprova Sprova Ruka Gällivare Rovaniemi Rovaniemi punkty
- - 1 5 4 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 195
Sezon 1996/1997
Courchevel Zakopane Frenštát pod Radhoštěm Hakuba Hakuba Muju Muju Chaux-Neuve Chaux-Neuve Brotterode Lauscha Sankt Moritz Lake Placid Lake Placid Ramsau Villach Planica Sapporo Sapporo Sapporo Oberhof Oberhof Szczyrbskie Jezioro Zakopane Reit im Winkl Westby Westby Saalfelden Ruhpolding Iron Mountain Iron Mountain Ishpeming Ishpeming Sapporo Braunlage Braunlage Zaō Zaō Vikersund Vikersund Courchevel Courchevel Harrachov Harrachov Ruka Rovaniemi punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 1 100
Sezon 1997/1998
Velenje Rælingen Zakopane Zakopane Frenštát pod Radhoštěm Frenštát pod Radhoštěm Oberhof Oberhof Hakuba Hakuba Chamonix Chamonix Lahti Lahti Lahti Oberwiesenthal Oberwiesenthal Sankt Moritz Sapporo Sapporo Sapporo Garmisch-Partenkirchen Garmisch-Partenkirchen Liberec Liberec Villach Westby Westby Planica Planica Reit im Winkl Iron Mountain Iron Mountain Saalfelden Ruhpolding Oslo Willingen Willingen Ishpeming Ishpeming Schönwald Schönwald Sapporo Zaō Zaō Courchevel Courchevel Rovaniemi Ruka Ruka punkty
- - - - - - - - 13 25 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 26
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Uwagi

  1. ↑ Skład zespołu: Raimo Ylipulli, Janne Ahonen, Janne Väätäinen, Jani Soininen
  2. 1 2 3 Skład zespołu: Ari-Pekka Nikkola, Mika Laitinen, Janne Ahonen, Jani Soininen
  3. ↑ Skład zespołu: Ville Kantee, Jani Soininen, Janne Ahonen, Mika Laitinen
  4. ↑ Skład zespołu: Risto Jussilainen, Jani Soininen, Ville Kantee, Janne Ahonen

Przypisy

  1. ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2018-03-21].
  2. ↑ 200m0405. skisprungschanzen.com. [dostęp 2018-03-21].
  3. 1 2 3 4 SOININEN Jani - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-30]. (ang.).
  4. 1 2 3 4 5 Adam Kwieciński: SOININEN Jani. [dostęp 2023-12-30].
  5. ↑ Turniej Czterech Skoczni 1993/1994. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2023-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-28)]. (ang.).
  6. ↑ 1997 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-20)]. (jap.).
  7. ↑ 1998 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-05)]. (jap.).
  8. ↑ 1999 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-20)]. (jap.).
  9. ↑ 2000 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-28)]. (ang.).
  10. ↑ 2001 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-30)]. (ang.).
  11. ↑ SOININEN Jani - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-30]. (ang.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.